طراحی ماشین جنگی و بدشانسیهای داوینچی
لئوناردو داوینچی در دوران افسردگی و ناامیدی در یادداشتی برای خودش نوشته است: «ای کاهش کارهای بهتری انجا می دادم...»
خبرآنلاین: تا قبل از خلق نقاشی شام آخر در صومعه سانتا ماریا شهر میلان در نوشته های داوینچی موجی از ناامیدی و کسالت و افسردگی دیده می شد که اکثر آنها را در شهر میلان تجربه کرده بود. به نوشته کتاب «راس کینگ» با عنوان «لئوناردو و شام آخر» داوینچی در طول 13 سال اقامت در شهر میلان در میان نقاشی های معدود، کارهای مجسمه بسیاری انجام داد که هیچ کدام از سوی مقامات کلیسای آن زمان زیاد مورد استقبال قرار نمی گرفت و همه این دلایل دست به دست هم داد تا شرایط بدی برای بزرگترین هنرمند تاریخ کشور ایتالیا و شاید جهان فراهم آورد. وی به عنوان هنرمندی که کارهایش با جنجال و چالش همراه شده بود نمی توانست تناقض موجود بین استعداد خود با محیط اطراف را حل کند که البته توقع و انتظار مقامات کلیسا در این امر تاثیر مستقیم داشت. شرایط طوری شده بود که او احساس می کرد تمام کارهایش ناقص است و چون برای کودکی مسیح تخت طلایی و بالای سرش خدا در حال پرواز را نکشیده است نمی تواند نقاش خوبی برای مردم عادی باشد. سبک آثار طبیعت گرای داوینچی در آن زمان نظر مقامات را جلب نمی کرد و کارهایی که از مسیح و عقاید مذهبی مسیحیان می کشید بیشتر عوام و طبقه پائین اجتماع را راضی می کرد. بیشتر کارهایی که در حال حاضر در موزه لوور پاریس نگهداری می شود بر اساس نوشته های موجود توسط داوینچی نیمه کاره رها شده بود تا اینکه بتواند اثری مورد رضایت آنها خلق کند. خانمی با یک امپراطور، مجسمه مریم باکره، و پرتره ای از دوک میلان همه کارهایی بود که در چند مرحله به اتمام رسید. لئوناردو 30 ساله از فلورانس به میلان آمده بود تا هنر معماری و مهندسی خود را تکمیل کند که همزمان شده بود با سال 1482 جنگ ایتالیا و فرانسه. وی برای اینکه اقبال مقامات کلیسا را کسب کند و بتواند جایگاه هنری و مهندسی خود را نشان بدهد در نامه ای تخصص خود را در ساخت ماشین های جنگی به لودویکو سورزا دوک آینده شهر معرفی کرد. ولی دولت تصمیم می گیرد از گلوله های برنزی برای توپ های خود علیه فرانسوی ها استفاده کند و طرحهای داوینچی در اینجا نیز با استقبال روبرو نمی شود و در این شرایط بود که «شام آخر» در دیواری در صومعه سانتا ماریا خلق شد. البته در آن زمان نیز این نقاشی مورد توجه قرار نگرفت ولی شام آخر یکی از برجسته ترین آثار هنری جهان محسوب می شود که با تکنیک رنگ و روغن روی گچ خشک خلق شد تا آن زمان مشابه آن را کسی انجام نداده بود. به نظر می رسد داوینچی این اثر بی نظیر هنری را به این خاطر روی گچ خشک کشیده بود که هیچکس این کار را تا قبل از آن نکرده بود. این نقاشی در حال حاضر در حال تخریب است و کارشناسان برای حفظ آن پروژه های زیادی را انجام داده اند.