ناگفته های کشتار حجاج توسط آل سعود

شفاف: روزهای نخستین مرداد یادآور« جمعه خونین مکه» است. روز جمعه ، ششم ذیحجه سال 1407 هجری قمری مصادف با 9 نهم مرداد 1366 یاد آور کشتار خونین انسانهایی است که به جرم برائت از مشرکین به شهادت رسیدند وعوامل استکبار صفحه ای سیاه دیگری را در تاریخ به جا گذاشتند. جمعه خونین مکه جمعه خونین مکه روزی است بیش از 150 هزار زائر که در خیابانهای مکه برای شرکت در مراسم برائت از مشرکین حرکت می کردند،مورد ضرب و شتم ماموران دولت سعودی قرار گرفتند و در حالی که مامورین مجهز انواع اسلحه سرد و گرم، باتون و گاز اشک آور و خفه کننده بودند، با مسدود نمودن محور اصلی حرکت جمعیت، به سرکوبی و کشتار و ضرب و شتم تظاهر کنندگان بی پناه پرداختند. همچنین قطعات بزرگ سنگ، بطری و تکه های سیمانی از ساختمانهای مرتفع اطراف بر سر و شانه و پشت مردم بیگناه فرود می آمد و آنها را به زمین می انداخت. در این تظاهرات ۴۰۲ نفر کشته (۲۷۵ ایرانی، ۸۵ عربستانی از جمله نیروی پلیس و ۴۵ تن از حاجیان دیگر کشورها) و ۶۴۹ نفر زخمی (۳۰۳ ایرانی، ۱۴۵ عربستانی و ۲۰۱ از دیگر ملل) شدند. برائت از مشركین برائت از مشركین ، تعبیری قرآنی به مفهوم بیزاری و اجتناب از مشركین و دشمنان مسلمانان و قطع پیوند با آنها. و اصطلاحا به فعالیتهایی كه در بُعد سیاسی حج به صورت اجتماعی انجام می گیرد نیز اطلاق می شود. در آیات مختلف قرآن گذشته از نكوهش شدید شرك و مشركان ، و بیان عاقبتِ شوم آنها، تأكید بر ضرورت گسستن پیوند از مشركان و توصیه جدّی به مقابله با آنان و به برائت انبیاء از مشركان و اعلان بیزاری آنها از «شرك » و «موضوع له شرك » تصریح شده است. نمونه بارز اعلام برائت از مشركان در امتهای پیشین ، بنابر آیه 4 سوره ممتحنه قرآن كریم، حضرت ابراهیم (علی نبینا و آله و علیه السلام) و یارانش بودند كه قاطعانه برائت خود را از مشركان و بتهای آنها اعلام داشتند. اِسناد عمل برائت در این آیات به پیامبران ، این نكته را افاده می كند كه این عمل علاوه بر صبغه اعتقادی ، جنبه سیاسی و حقوقی و اجتماعی نیز دارد و با تعیین مشی و رفتار بیرونی مؤمنان ، موحّدان را از مشركان و كافران متمایز می كند. بویژه آنكه در كتب لغت نیز «برائت » را به معنای بیزاری و اجتناب ، و گسستن پیوند و ارتباط دانسته اند . اعلان عمومی «برائت از مشركین » و اَحكام الحاقی آن ، در تاریخ اسلام برای نخستین بار ، پس از نقض عهد مشركینی بود كه پس از فتح مكه (8 هـ ق ) با پیامبر اسلام پیمان عدم تهاجم و دشمنی بسته بودند. واکنش جهانیان به کشتار حجاج جهانیان در حالی که از این حرمت شکنی و نقض قداست حرم الهی که پیش از این هم تکرار شده است، بهت زده بود، تظاهراتهای اعتراض آمیزی را در نقاط مختلف از جمله پاکستان، ایران، فلسطین، مالزی، لندن، استکهلم، اوتاوا و ... برگزار کرد. ایران نیز سریعا روابط دیپلماتیک خود را با عربستان قطع نمود، در حالیکه آثار خشم امام خمینی(ره) از این جسارت و اندوه عمیق ایشان از اینکه مصالح امت اسلامی و شرایط جهان اسلام مانع از اقدام عملی می شد، تا روزهای آخر عمر امام درکلام و پیامش آشکار بود. واکنش امام(ره) به کشتار حجاج بیت الله الحرام ایشان در یکی از پیامهای خود در این رابطه فرمود:«جنایت تاریخی شکستن احترام حرم امن الهی که دل مسلمانان متعهد جهان را آتش زد، چیزی نیست که تا ابد بشود آن را فراموش کرد یا ساکت بود... ». حضرت امام همچنین این حرکت مذبوحانه عمال سعودی را بهترین یاری و کمک برای نشان دادن مظلومیت ملت ایران و بهترین دلیل برای بی لیاقتی آل سعود جهت تصدی امور کعبه و حج دانسته و در پیامی که در تاریخ 12 مرداد سال 1366 مصادف با 7 ذیحجه سال 1407 هجری قمری خطاب به نماینده خود و سرپرست حجاج ایرانی صادر کرد، چنین فرمود: «آنها به دست خود اسباب افتضاح و رسوایی خود را فراهم نمودند ... ما اگر می خواستیم به جهان اسلام ثابت کنیم که کعبه داران کنونی لیاقت میزبانی سربازان و میهمانان خدا را ندارند و جز تأمین آمریکا و اسرائیل و تقدیم منافع کشورشان به آنها کاری از دستشان بر نمی آید، بدین خوبی نمی توانستیم بیان کنیم ... و به این اندازه که کارگزاران بی اراده حاکمیت سعودی در این قساوت و بی رحمی عمل کردند، موفق نمی شدیم» حضرت امام (ره ) همچنین با تأکید بر شعار برائت و لزوم احیاء آن برای تحقق حج ابراهیمی این رکن رکین حج را با اهمیت دانسته و حج بی برائت را اصلا حج نمی داند .