مزرهاى حلال و حرام درکلام رهبرانقلاب

خبرگزاری دانشجو: کلاس‌های درس خارج فقه مقام معظم رهبری ساعت هفت صبح برگزار می‌شود و ایشان قبل از درس چند دقیقه‌ای بحث اخلاقی دارند که در این سلسله نوشتارها به بیان این نکات می‌پردازیم. از امتیازات درس مقام معظم رهبری آن است که اجازه می‎دهند شاگردان بدون هیچ ترس و یا احساس ابهتی به راحتی سوالاتشان را بپرسند و ایشان نیز با صبوری پاسخ می‌دهند و همچنین در این کلاس حضور و غیاب جدی وجود دارد. ایشان در این جلسه به شرح حدیثی از رسول اکرم (ص) پرداختند. و لمّا نزلت عليه (پیامبر (ص)) «ولاتمدّن عينيك إلى ما متعنا به ازواجاً منهم...» الى آخر الآية، قال صلى الله عليه وآله وسلّم: مَنْ لَمْ يتعّز بعزاء اللّه انقطعت نفسه حسراتٍ على الدنيا و من مدّ عينيه اَلى ما فی أيدی الناس من دنياهم طال حزنه و سخِط ما قسّم اللّه له من رزقه و تنقصّ عليه عيشه؛ (1) پيامبر صلى الله عليه وآله وسلّم بعد از نزول آيه شريفه فوق (به نعمت‌هاى مادى كه به بندگان خود داديم چشم مدوز و حسرت نعمت‌هائى كه در دست مردم است مخور)، فرمودند: مبارزه تلخ شکستن مرزهای حلال و حرام... مؤمن بايد خود را به تسلاى الهى تسلى دهد و به آنچه كه نزد پروردگار است از قبيل رحمت بى‌پايانش و پاداش‌هايى كه در قيامت براى مؤمنين قرار داده، دل خوش دارد؛ وگرنه اگر به مال و مقام و امكانات ديگران چشم بدوزد، يا هميشه در حسرت و اندوه و غصه به سر برده و به مقدّرات الهى راضى نمى‌شود و زندگى پرملالى خواهدداشت، و يا بايد وارد مبارزه تلخى شده و مزرهاى حلال و حرام الهى را بشكند و از هر طريقى ولو نامشروع، خود را به ديگران برساند. پس براى اين كه در آتش حسرت زندگى ديگران نسوزيد و يا در ميدان مبارزه‌اى بى‌فرجام گرفتار نشويد، مايه‌هاى تسلاى خدا را براى خود برجسته كنيد. پی‌نوشت: 1- «و لما نزلت عليه لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ إِلى‌ ما مَتَّعْنا بِهِ أَزْواجاً مِنْهُمْ إلى آخر الآية قال ص من لم يتعز بعزاء الله انقطعت نفسه حسرات على الدنيا و من مد عينيه إلى ما فی أيدی الناس من دنياهم طال حزنه و سخط ما قسم الله له من‌ رزقه و تنغص عليه عيشه و من لم ير أن لله عليه نعمة إلا فی مطعم أو مشرب فقد جهل و كفر نعم الله و ضل سعيه و دنا منه عذاب». چون اين آيه نازل شد «ديدگانت را به آنچه از متاع دنيا به گروهى از آنان داده‌ايم مدوز»، پيغمبر (ص) فرمودند: كسى كه تسليت‌هاى الهى دلش را آرام نكند، جانش از حسرت مال و منال دنيا به لب آيد، كسى كه به دنياى ديگران چشم دوزد، غصه‌اش طولانى شود و بر قسمت خدائى خشم گيرد، عيشش مكدر گردد.» تحف العقول، حسن بن شعبه حرانی: ص51؛ بحارالانوار،علامه مجلسی : ج 74 ص 157،