بیمارستان یا بنگاه اقتصادی؟!

مهر: اغلب بیمارستانهای خصوصی هیچ معیار و ضابطه‌ای برای دریافت هزینه‌های درمانی از بیماران ندارند. به طوریکه هزینه یک عمل قلب باز در بیمارستانی به چهار میلیون نمی‌رسد اما هزینه همین عمل در بیمارستان دیگری بالای 10 میلیون تومان تمام می‌شود. موضوع دریافتهای چند میلیونی در بیمارستانهای خصوصی بابت هزینه درمان برخی از بیماریها که نیاز به جراحی دارد، مسئله تازه ای نیست اما آنچه در این بین نادیده گرفته می شود، نبود یک دستورالعمل مشخص برای تمامی بیمارستانهای خصوصی است. به طوریکه هزینه یک عمل ساده و معمولی در یک بیمارستان خصوصی کمتر از یک میلیون است و همین جراحی ساده در بیمارستان دیگری شاید به 5 میلیون هم برسد. گزارشها و بررسیها از روند هزینه های درمانی در بیمارستانهای خصوصی نقاط مختلف کشور، حاکی از این واقعیت است که دریافت هزینه از بیماران به هیچ عنوان ضابطه مند نیست. به طوریکه هر بیمارستانی بر اساس معیارهایی که برای خودش تعریف کرده است نسبت به دریافت هزینه های درمانی از بیماران اقدام می کند. یک شهروند تهرانی با اشاره به مراجعه ای که چندی قبل به یکی از بیمارستانهای خصوصی داشته است، به خبرنگار مهر می گوید: یکی از نزدیکانم به دلیل بیماری سرطان هر چند وقت یکبار تحت درمان قرار می گرفت اما یک شب حالش خیلی بد شد و ما مجبور شدیم او را سریع به نزدیکترین بیمارستان برسانیم. این شهروند با انتقاد از عملکرد برخی آمبولانسهای خصوصی در انتقال بیمار به بیمارستان، می افزاید: بعد از اینکه بیمارمان را به یکی از بیمارستانهای خصوصی مرکز شهر رساندیم، برای عمل جراحی او 20 میلیون تومان از ما خواستند. ولی متاسفانه این پول را نداشتیم که بدهیم برای همین تا صبح صبر کردیم و بعد پیش رئیس بیمارستان و دکتر جراح رفتیم تا شاید بتوانیم هزینه را کمتر کنیم. وی با گلایه از نبود نظارت جدی بر هزینه های دریافتی در بیمارستانهای خصوصی، می گوید: بعد از کلی خواهش و التماس، در نهایت هزینه 20 میلیونی به 6 میلیون رسید. ولی چون از رفتار دلال گونه بیمارستان خوشمان نیامد، بیمارمان را از آنجا بردیم. موضوع تامین هزینه های درمانی، یکی از چالشهای اساسی آن دسته از بیمارانی است که وضعیت مالی مناسبی ندارند اما ناچارند برای نجات جان بیمارشان، فرش زیر پای خودشان را هم بفروشند. به طوریکه در تازه ترین اظهارنظر وزیر بهداشت، هر سال حدود 7.5 درصد از جمعیت کشور به دلیل ابتلا به بیماریهای صعب العلاج به زیر خط فقر می روند. وضعیت نامطلوب بیمارستانهای دولتی در ارائه خدمات به بیماران، باعث شده تا قشری هر چند اندک از جمعیت کشور مجبور باشند از مراکز خصوصی برای ادامه درمان بیماری استفاده کنند و همین مسئله باعث شده تا مشکلات و دشواریهایی از بابت تامین هزینه های درمانی متوجه آنان باشد. هزینه هایی که بعضا سر به فلک می گذارد و به چند میلیون می رسد. بر اساس گزارشهای بین المللی، در دنیا مردم تنها 18 درصد هزینه‌های سلامت را می پردازند اما در ایران بیش از 54.8 درصد از هزینه‌های سلامت از جیب مردم پرداخت می شود که با احتساب منابع بیمه‌ای این رقم بیشتر از 60 تا 70 درصد می‌شود. دکتر علیرضا زالی معاون سازمان نظام پزشکی معتقد است که در اعتبارات نظام سلامت در سال 91 بودجه‌ای برای ارتقای شاخصهای محرومیت ‌زدایی در حوزه سلامت تعیین نشده و از سوی دیگر حدود 30 درصد رشد برای درآمدهای اختصاصی واحد بهداشتی و درمانی دولتی پیش‌بینی شده که این بر خلاف جهت گیری قانون توسعه پنجم است. برای توسعه عدالت در سلامت باید پرداخت هزینه‌ های درمان از طرف مردم را به 30 درصد تقلیل دهیم در حالی که میزان پرداخت از جیب مردم در حال حاضر 59 تا 62 درصد از هزینه‌های درمان است. هزینه جراحی آپاندیسیت در بیمارستان خصوصی غرب تهران 25 میلیون ریال برآورد می شود اما همین عمل در بیمارستان خصوصی یکی از مراکز استانها کمتر از 10 میلیون ریال است. هزینه عمل قلب باز در یکی از بیمارستانهای خصوصی پایتخت بالغ بر 10 میلیون تومان است اما همین عمل در بیمارستان دیگری که آن هم خصوصی است، حدود 5 میلیون تومان تمام می شود. هزینه عمل سزارین در یکی از بیمارستانهای خصوصی تهران که شهره عام و خاص شده است، هم اکنون در حدود 7 میلیون تومان است در حالی که این عمل در بیمارستان خصوصی مرکز شهر حدود 3 میلیون تومان تمام می شود. متاسفانه دریافت هزینه های متفاوت در بیمارستانهای خصوصی، هیچ ضابطه و قاعده ای ندارد و تنها بر اساس درجه بندی که صورت گرفته است، این هزینه ها به بیمار تحمیل می شود. به طوریکه در برخی بیمارستانها از همراهان بیمار با نسکافه و شیرینی پذیرایی می شود و برخی از بیمارستانها برای بیمار، منوی باز غذا دارند. داشتن اتاق خصوصی برای همراه بیمار نیز یکی از امتیازهای بیمارستانهای خصوصی در رقابت با یکدیگر است. وجود چنین شرایطی باعث شده تا هزینه های درمانی در بیمارستانهای خصوصی کشور از یک میلیون تا چند میلیون متفاوت و متغییر باشد. البته هیچ نظارت جدی بر دریافت چنین پولهایی انجام نمی شود و تنها بیماران هستند که لاجرم این شرایط را به جان خریده اند تا شاید به سلامت از بیمارستان بیرون بیایند!