ثبت نخستين تصوير ويديويي حيات دوقلوها در رحم!
اين تصاوير قابل توجه به نمايش جهان داخل رحم توسط يك شكل جديد از ام‌آرآي پرداخته كه دوقلوها را در اين فضا براي اولين بار نشان مي‌دهند. با اينكه ام‌آرآي‌هاي موجود به ثبت عكسهاي فوري از برشهاي نازك از بدن در زمان رسوخ به لايه‌هاي زيرين پرداخته، شكل جديد آن موسوم به ام‌آرآي سينمايي،تصاوير مكرر از يك برش را ثبت كرده و سپس آنها را براي ساخت يك فيلم در كنار هم قرار مي‌دهد.
ایسنا:شايد دوقلوها از دي‌ان‌اي و فضای زندگی تنگ مشترك برخوردار باشند، اما تصاوير ويديوئي براي اولين بار نشان داده كه دوقلوهاي متولد نشده، زندگي كاملا متفاوتي دارند.
اين تصاوير قابل توجه به نمايش جهان داخل رحم توسط يك شكل جديد از ام‌آرآي پرداخته كه دوقلوها را در اين فضا براي اولين بار نشان مي‌دهند.
با اينكه ام‌آرآي‌هاي موجود به ثبت عكسهاي فوري از برشهاي نازك از بدن در زمان رسوخ به لايه‌هاي زيرين پرداخته، شكل جديد آن موسوم به ام‌آرآي سينمايي،تصاوير مكرر از يك برش را ثبت كرده و سپس آنها را براي ساخت يك فيلم در كنار هم قرار مي‌دهد.
اين امر بدين معني است كه يك ساختار متحرك مانند جنين يا چندين جنين را مي‌توان با جزئيات بسيار دقيق مشاهده كرد.
محققان دانشگاه امپريال كالج لندن از اين شيوه براي بررسي سندرم انتقال خوني در ميان دوقلوها استفاده كرده‌اند كه طي آن منابع خوني دوقلو كه به اشتراك پلاكت‌هاي مشابه مي‌پردازند، به هم مرتبط مي‌شوند.
هنگامي كه يكي از دوقلو به دريافت خون همتاي خود مشغول شود، بزرگتر شده و رشد همتاي اهداكننده متوقف مي‌شود. در بدترين شرايط، اين مسأله مي‌تواند براي هر دو جنين مرگبار باشد.
خوشبختانه با يك عمل جراحي كه رگهاي خوني مشترك را مسدود مي‌كند، مي‌توان دو قلو را نجات داد؛ اما تاثير آن بر رشد مغزي تا حدي ناشناخته است.
محققان با استفاده از شيوه جديد ام‌آرآي به بررسي دقيق‌تر اين فرايند پرداخته و اميدوارند بتوانند به درك جديدي از تاثير اين دو جهان جداگانه در يك محيط مشترك و چگونگي تاثيرگذاري آن بر مغز از لحاظ ژنتيكي مشترك دوقلوها دست يابند.
اگرچه محققان تاكنون تنها به اسكن 24 جفت دوقلو پرداخته‌اند اما در حال حاضر به بينش‌هاي جديدي دست يافته‌اند كه مي‌تواند به پيش‌بيني مشكلات رشدي در آينده كمك كند. براي مثال برخي از دوقلوها كه تحت عمل جراحي قرار گرفته و در زمان اسكن مغزي توسط فراصوت، از مغزهاي به نظر سالمي برخوردار بودند، در اسكن‌هاي حساس‌تر به نمايش تفاوت‌هايي در حجم مغزي پرداختند.
براي مثال مغز اهداكننده منبع خوني از تاي ديگر كوچكتر بود. همچنين دوقلوهاي داراي مغزهاي با حجم مشابه در رحم بنظر در رشد عصبي از عملكرد بهتري نسبت به دوقلوهاي داراي تفاوت‌هاي حجمي برخوردارند.
در نهايت اين محققان اميدوارند بتوانند ابزاري توليد كنند كه با دقت بالا به پيش‌بيني مشكلات رشدي پيش از تولد بپردازد.