هشدار جلیلی به اشتون درباره تعلل در برگزاری نشست معاونین/آیا غرب زیر میز گفتگو زده است؟

سرویس سیاسی «فردا»: نماینده مقام معظم رهبری و دبیر شورای عالی امنیت ملی در نامه ای به کاترین اشتون مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و نماینده کشورهای 1+5 درباره تعلل در برگزاری نشست معاونین تذکر داد. دبیرخانه شورای امنیت ملی خبر داده است که سعید جلیلی در نامه به کاترین اشتون تاکید کرده است تعلل طرف مقابل در برگزاری جلسه معاونین و کارشناسان اراده آنان را برای گفتگوهای موفق در مسکو در ابهام و تردید قرار می دهد. دکتر جلیلی در این نامه تاکید کرد: جمهوری اسلامی ایران با منطق روشن و ابتکارهای مشخص آمادگی دارد تا گفتگوهای رو به جلو را برای همکاری شکل دهد. رئیس تیم مذاکره کننده ایران روندی را که گفتگو صرفآ برای گفتگو باشد بی ثمر دانست و ابراز امیدواری کرد طرف مقابل بتواند آمادگی لازم برای شرکت در جلسات معاونین و کارشناسان پیدا کند تا مقدمات لازم برای دستور کار اجلاس مسکو فراهم شود. پیشتر نیز معاون دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران در نامه ای به معاون کاترین اشتون بر ضرورت برگزاری نشست های کارشناسی پیش از برگزاری مذاکرات مسکو تاکید کرد و شرط موفقیت مذاکرات مسکو را تدوین دستور کاری جامع برای این نشست دانست. آیا غرب زیر میز گفتگو زده است؟ به نظر می رسد طرف غربی بعد از نشست بغداد می کوشد برای مقابله دست برتر ایران با بازگشت به الگوی «گفتگو برای گفتگو» به جای الگوی«گفتگو برای همکاری» توافقاتی را که در خصوص مبنا شدن npt برای ادامه گفتگو ها در بغداد حادث شد را نقض کند و فرایند مذاکرات را از بحث های حقوقی - فنی به سوی مباحثات بده بستان گونه سیاسی سوق دهد. از همین رو است که در آستانه مذاکرات مسکو آشکارا از برگزاری نشست معاونین طفره می روند. در همین خصوص یکی از همکاران اشتون به رادیو فردا گفته است که:« ...اصل موضوع اینجاست که این مسئله ماهیت سیاسی دارد و لازم است ما نشانه هایی آشکار از سوی طرف ایرانی ببینیم که می خواهد وارد گفت‌وگویی سازنده درباره پیشنهادهای گروه 1+5 شوند. برای ما ورود سازنده مهم است و نه روند گفت وگو». از همین سخن می توان دریافت که طرف غربی به علت آنکه در مذاکرات فنی - حقوقی دست پایین را داراست و چیزی برای عرضه ندارد می کوشد با سیاسی کردن صرف گفتگوها، در واقع قوانین بین المللی را دور بزند و با ایران درباره یک «معامله» وارد گفتگو شود نه یک «روند حقوقی- فنی». با این حساب باید گفت که این غرب است که دورنمای روشن «توافق حقوقی بر مبنایNPT »را به امر مبهم و راز آلود سیاسی ای بدل کرده است که قضاوت و پیش بینی درباره آن سخت است . هر چند تجربه نشان داده که ایران به کمتر از حقوق هسته ای قانونی خود وفقNPT رضایت نخواهد داد.