آقای حسینیان! عصبانیت چرا؟ به پرسش «جوانان انقلابی» پاسخ دهید

سرویس سیاسی «فردا» : جنجالی که حجت الاسلام حسینیان امروز در مجلس و با حمله به نیروهای خوشنام و متعهد انقلاب به راه انداخت،ریشه اش به سوالاتی ب ر می گردد که «جوانان انقلابی» در نشریات و سایت ها درباره عملکرد وی مطرح کردند.

ازجمله این سوالات این است که،

1- ایشان در سال 76 چه عملکرد سیاسی داشت؟

2- چرا روزگاری جامعتین را محوری برای حل اختلاف می دانست و امروز نه؟

3- چرا در باره اظهارات خلاف ادب و اخلاق رییس جمهور در جلسه طرح سوال موضعی جانبدارانه داشتند؟

4- چرا برخی از مواضع ایشان در جهت مطامع جریان انحرافی است؟

5- چرا برخلاف نظر مراجع از ریاست زنان بر مجلس حمایت می کنند؟

و....

تاکنون از جانب ایشان پاسخی به سوالات فوق داده نشده است و در عوض امروز وی در صحن علنی مجلس «تهمت هایی» را به شخصیت هایی خوشنام و بصیر،دکتر زاکانی و دکتر توکلی روا داشتند که البته با پاسخ اخلاقی و قاطع این دو مواجه شدند و مردم نیز متوجه شدند داستان از چه قرار است.

دلیل حمله آقای حسینیان به این دو نفر در واقع مطالبی است که در نقد ایشان در رسانه های منتسب به توکلی و زاکانی درج شده است و آقای حسینیان به جای پاسخ به سوالات منطقی این رسانه ها ،در یک فرافکنی آشکار به غیبت های زاکانی در مجلس-که پاسخ هییت رییسه را در پی داشت- و یکی از مطالب سایت منتسب آقای توکلی پرداختند و وقتی با پاسخ های رییس جلسه مواجه شدند فریاد برآوردند که «دروغ است!»

به نظر می رسد ایشان در این باب یک اشتباه بزرگ را مرتکب شدند و در حق برادران دینی خود جفایی عظیم را سامان دادند. نکته در اینجا نهفته است که فارغ از مواضع آقایان توکلی و زاکانی نسبت به ایشان، اکثریت فعالان رسانه ای جبهه انقلاب امروز منتقد منش و روش سیاسی آقای حسینیان و تشکل متبوع ایشان هستند. این طیف جوانان انقلابی که رهبر حکیم انقلاب در سخنرانی مشهد خود را مکلف به حمایت از آنان دانستند در رسانه ها پرسش هایی را از ایشان مطرح کردند که تا کنون بی جواب مانده است. به جای جواب به مطالبات ایشان «عصبانی» شده و به نیروهای خوشنام انقلاب «تهمت» می زنند!

این مطالبات البته به معنای نفی کلیت مرام ایشان نیست و همواره موضع انقلابی ایشان در خصوص افشای ماهیت واقعی ماجرای قتل های زنجیره ای مورد تمجید بوده است ،اما وقتی ایشان بر خلاف مصالح انقلاب در این مقطع خاص سیاست ورزی می کنند و بر خلاف نظر مراجع از امری دفاع می کنند آیا توقع دارند که «جوانان انقلابی» از ایشان حمایت کنند؟

البته روش ایشان این است که به جای پاسخ و نقد مطالب مطرح شده در رسانه ها به شخصیت های سیاسی ای که این رسانه ها منتسب به آنان هستند حمله کنند که مواردی از این دست در سال گذشته به کرات از جانب ایشان تکرار شد.

به هر حال پیشنهاد مشخص به ایشان این است که به جای جنجال آفرینی در مجلس،جلسه ای ترتیب دهند و پاسخگوی سوالات جوانان انقلابی باشند. این امر قطعا به فلاح و صلاح نزدیک تر است تا هجمه به نیروهای خوشنام و دلسوز انقلاب .