تیم محصولی چرا و چگونه رای نیاورد؟!

سهم خواهی سیاسی و انشعاب از اصولگرایان جریان موسوم به پایداری با محوریت یکی از مهم‌ترین یاران رئیس‌جمهور یعنی صادق محصولی فعالیت‌های خود را آغاز نمود. هنگامی که گروه‌های مختلف اصولگرا با محوریت آیت‌الله مهدوی کنی و حمایت جامعتین برای وحدت و هماهنگی نیروهای اصولگرای حاضر در صحنه انتخابات وارد عمل شدند، این جریان‌ راه و روش متفاوتی برگزید . برخی مواضع غیر معقول و انشقاق گرایانه و سهم خواهی‌های خارج از عرف اصولگرایانه این طیف که در برخی بهانه‌گیری‌های آنان از ساز و کار وحدت اصولگرایان و ترکیب کمیته ۸ + ۷ نمود عینی یافت، سرانجام به جدایی آنان از مسیر سیاسی و انتخاباتی اکثریت اصولگرایان منجر شد. بار‌ها آیت‌الله مهدوی کنی و دیگر بزرگان اصولگرا ضمن دعوت این طیف برای پیوستن به فرآیند وحدت، اعلام نمودند که حتی تا یک روز مانده به انتخابات کرسی‌های آنان در کمیته وحدت ۸ + ۷ خالی می‌ماند. اما به وضوح مشخص بود که طرح مباحث حاشیه‌ای از سوی آنان بهانه‌ای بیش نبوده است. چرا که حسن نیت مجموعه اصولگرایی در مراحل بعد و تلاش برای اجابت برخی خواسته‌های آنان نیز به نتیجه نرسیده و این گروه نهایتا به صورت عملی نیز انفکاک خود را از اصولگرایان نشان دادند. لیست انتخاباتی و استراتژی جریان پایداری چنانچه به چند ماه پیش از انتخابات بر گردیم مولفه اصلی در گستره فعالیت‌های انتخاباتی گروه‌های سیاسی را می‌توان شاخصه میزان تشکل‌بندی ساختاری آن‌ها ذکر کرد. جریان انتخاباتی صادق محصولی فعالیت‌های خود را از‌‌ همان اوان ایجاد ساز و کار تشکیلاتی جبهه متحد اصولگرایان و البته در مقیاسی محدود‌تر آغاز نمود. فعالیت‌های عمده در این زمینه نیز به لابی‌گری‌های گسترده برای جذب چهره‌های شناخته شده اصولگرا در تهران و شهرستان‌ها بر می‌گردد. نتایج اینگونه فعالیت‌ها نهایتا به تهیه لیست‌های انتخاباتی و گزینش کاندیداهای مورد نظر منتهی شد. استراتژی انتخاباتی این جبهه کاملا متاثر از فعالیت‌های انتخاباتی جبهه متحد بوده است. این را به وضوح می‌توان در مراحل گوناگون انتخاب و گزینش نامزد‌های این جبهه مشاهده نمود. چه آنکه پس از مشخص شدن لیست‌ها و کاندیداهای انتخاباتی جبهه متحد اصولگرا در تهران و شهرستان‌ها، جبهه پایداری اقدام به ارائه لیست‌های خود نمود. در تبیین علت این جهت گیری نیز می‌بایست به این نکته اشاره کرد که لابی گری‌ها و مذاکرات گسترده این طیف برای جذب چهره‌های برجسته اصولگرا در شهرستان‌ها به نتیجه‌ای منجر نشده و بنابر این در اقدامی کاملا منفعلانه به حمایت از کاندیداهای جبهه متحد پرداختند. این امر به وضوح در خصوص اکثر شهرستان‌های حوزه انتخابیه صدق می‌کند. البته در مورد تعدادی از حوزه‌های انتخابیه وضعیت فرق می‌کند. در نزدیک به ۵۰ حوزه انتخابیه (علاوه بر‌حوزه انتخابیه تهران) جبهه پایداری کاندیداهای انحصاری معرفی نمود. ‌ اعلام انحصاری کاندیدا‌ها در برخی حوزه‌ها نیز به حضور چهره‌های برجسته این طیف‌یا امید به رای آوری برخی چهره‌های کمتر شناخته شده وابسته به آن‌ها در آن شهرستان‌ها بر می‌گردد. به عنوان مثال در حوزه یاسوج که ستار هدایتخواه از مهم‌ترین عناصر این جریان حضور داشت، جریان پایداری به حمایت انحصاری از وی پرداخت جالب‌آنکه وی ناکام ماند. پایداری‌چه‌نتیجه‌ای‌در‌شهرستان‌هاگرفت؟ جریان موسوم به جبهه پایداری چه نتایجی در انتخابات مجلس نهم کسب کرد؟ این سوالی است که پاسخ به آن وزن سیاسی این گروه را در افکار عمومی نشان می‌دهد. ابتدا می‌بایست وضعیت نتیجه رای کاندیداهای انحصاری این جبهه را بررسی کرد. وضعیت کاندیداهای انحصاری آمار رسمی وزارت کشور نشان می‌دهد که از میان نزدیک به ۵۰ کاندیدای انحصاری این جریان تنها ۶ کاندیدا موفق به راهیابی به مجلس نهم شده‌اند. شکست برخی از چهره‌های شاخص این جریان مانند ستار هدایتخواه در حوزه انتخابیه یاسوج، کاظم فره‌مند در حوزه انتخابیه ابرکوه، محمد مهدی مفتح در حوزه انتخابیه رزن، اسد الله عباسی در حوزه انتخابیه رودسر، محمد حسن قدیری ابیانه در حوزه‌های انتخابیه کاشان و بسیاری دیگر که در زمره نمایندگان سابق مجلس شورای اسلامی بودند، جملگی نشان‌دهنده شکست در کسب نتایج دلخواه این جبهه بوده است. وضعیت کاندیداهای مشترک با توجه به اینکه جریان پایداری پس از مشخص شدن لیست انتخاباتی جبهه متحد اصولگرا ناچارا در بسیاری از حوزه‌های انتخابیه به حمایت از کاندیداهای این جبهه روی آورد، نتیجتا پیروزی کاندیداهای مشترک به معنای موفقیت جریان پایداری نیست. برای تحلیل نتایج این گروه می‌بایست تنها به مولفه کاندیداهای انحصاری آن‌ها توجه نمود. از این جنبه نیز مشخص شد که جریان پایداری نتایج بسیار ضعیفی را کسب نمود. حدود ۵۴ کاندیدای مشترک اصولگرا موفق به راهیابی به مجلس شورای اسلامی شدند که طبق اظهارنظر بسیاری از شخصیت‌ها پیروزی جبهه متحد اصولگرا به شمار می‌رود و جبهه پایداری نباید این نتایج را در زمره پیروزی‌های خود به حساب آورد. در این زمینه طی روزهای گذشته سایت‌های وابسته به این جریان تلاش زیادی را انجام دادند که نمایندگان راه یافته به مجلس شورای اسلامی را که در لیست انتخاباتی‌جبهه متحد‌بوده‌اند به پای خود بنویسند. سایت رجانیوز ادعا کرده است که ۶۰ کاندیدای جبهه پایداری به مجلس نهم راه یافتند. در حالی که واقعیت این است که تنها ۶ کاندیدای این جریان به مجلس راه یافته‌اند. مقایسه‌پایداری در مجلس هشتم و نهم چنانچه فرا‌تر از این مباحث بخواهیم به صورت عینی و البته در یک بررسی ساده تعداد نمایندگان وابسته به این طیف را در مجلس هشتم و نهم بررسی کنیم باز هم عدم موفقیت و کسب نتایج ضعیف جبهه پایداری بیشتر به چشم می‌خورد. برای اثبات این مدعا کافی‌است ذکر کنیم که تعداد نمایندگان حامی و دارای خط مشی عناصر اصلی جبهه پایداری مانند حسینیان، رسایی، آقاتهرانی و.. در مجلس هشتم نزدیک به ۵۰ نماینده بودند که فراکسیون انقلاب اسلامی را تشکیل می‌دادند. در حالی که در مجلس نهم این تعداد در حال حاضر کمتر از ۱۰ نماینده می‌باشد. حوزه انتخابیه تهران در حوزه انتخابیه تهران از مجموع‌ ۳۰ کاندیدایی که توانستند حائز بیشترین آرا در مرحله اول شوند، کاندیداهای انحصاری جریان پایداری ۱۰ نفرهستند و این در حالی است که ۱۴ نفر از این ۳۰ نفر را کاندیداهای انحصاری جبهه متحد اصولگرا تشکیل می‌دهند. ۵ نفر نیز کاندیداهای مشترک دو جبهه می‌باشند که البته همانگونه که پیش از این ذکر شد، جبهه پایداری پس از قرار گرفتن اسامی این کاندیدا‌ها در لیست جبهه متحد مبادرت به درج اسامی آنان در لیست انتخاباتی خود نمود. بنابر این می‌توان‌گفت نتایج دور اول انتخابات تهران را نیز به کام جبهه پایداری نبود. اگر چه هم‌اکنون آن‌ها تلاش می‌کنند که از آخرین بخت خود در تهران برای ورود کاندیداهای وابسته به خود استفاده کنند اما در صورتی که حتی بتوانند تعداد ۱۰ نفر از کاندیداهای انحصاری خود از حوزه تهران را به مجلس وارد کنند، ‌لیست کلی نمایندگان این‌جبهه حدود‌۲۰ نفر خواهد بود که تنها در مقایسه با مجلس هشتم شکست‌ فاحشی به نظر می‌آید.