فوتبال ما قابلیت جذب سرمایه خارجی را دارد

تابناک: در گذشته مباحثی را پیرامون خصوصی سازی در ورزش و خصوصا در ورزش فوتبال به عنوان زمینه دار ترین رشته ی ورزشی برای جذب سرمایه بخش خصوصی بیان داشتیم و امروز قصد داریم به طرح این موضوع بپردازیم که آیا فوتبال ایران قابلیت جذب سرمایه خارجی را دارد ؟ تا کنون دولت بیش از ۹۵% هزینه ی باشگاه های فوتبال محور را به صورت مستقیم و غیر مستقیم تقبل نموده و صرف نظر از قانونی و غیر قانونی بودن ادامه ی این روند کمتر امیدی به انتقال این مسئولیت به چشم می خورد و در این حال و هوا طرح این سوال نیز بیشتر به سوال شبیه است تا واقعیت . لیکن شعار سرمایه گذاری خارجی در فوتبال ایران به همان اندازه درد آورد است که بررسی نحوه خصوصی سازی باشگاه ها و تصور سرنوشت آنان پس از آن از نظر فنی و فرهنگی بر اساس حداقل تجارب و سوابق موجود ، اما ما با انگیزه ای حاص این سوال را مطرح می کنیم چرا که اگر درصدی از آن به واقعیت بپیوندد موجبات انتقال ناوری فوتبال خارج کشور را از راه سرمایه کذاری و در نتیجه فرهنگ سازی در فوتبال در سطح بین الملل و نظارت پذیری فوتبال برای کاهش معضلات موجود را فراهم خواهد آورد. جای تردید نیست که اگر روزی بتوانیم از سرمایه گذاری خارجی در جهت ارتقا فناوری برای توسعه فوتبال کشور بهره مند شویم به دنیبال آن نیز با کم کردن فاصله ی تکنولوژیک میان فوتبال کشور با فوتبال جهان فاصله درآمدی را نیز کم خواهیم کرد و موجبات رونق اقتصادی در فوتبال نیمه جان و کم رمق کشور از لحاظ اقتصادی و خروج از وضعیت اسف بار کنونی فراهم می نماییم. تا هنگامی که امکان رقابت در بازار فوتبال کشور بین چند نام آشنا و هماهنگ دست به دست می شود نمی توان انتظار داشت که فناوری فوتبال که در اختیار کشور هایی ضابطه مند فوتبال جهان است برای ایجاد و کسب درآمد و شناسایی و رد و بدل کردن استعداد ها وارد مجیط پر خطر فوتبال کشور گردد و اسر حاشیه های پررنگ تر از متن آن نشوند. قانون هم هیچگونه تلاشی برای وادار کردن باشگاه داران داخلی ارتقا فناوری نداشته و به طبع سرمایه گذاران داخلی نیز نه موظف و نه عادت به انتقال فناوری پیشرفته را دراین عرصه ی آموزش پذیر نخواهند بود در صورتیکه سرمایه گذار خارجی ناچار به انتقال فناوری در بخش های آموزش و سلامت و بهداشت و اقتصاد در فوتبال کشور خواهد بود چرا که به این موضوع هم عادت داشته و هم به عنوان یک وظیفه می نگرد. نباید بگذاریم که تصور محدودیت امکان جذب سرمایه گذاری خارجی در فوتبال ایران به دلیل هزینه بر بودن آن بدون امکان تحصیل سود و درآمد مورد انتظار مارا به دام انحصار چند گزینه موجود که هیچ برنامه توسعه ای برای فوتبال ایران ندارند بیاندازد ، فوتبال ایران این استعداد را دارد که با وجود بازار میلیونی جمعیت فوتبال دوست کشور عرصه ی جذب سرمایه ایرانیان خارج از کشور به دو منظور تبلیغ محصول و شناسایی کشف استعداد های جهانی فوتبال ایران باشد. یکی از اموری که سرمایه گذاری خارجی در کشور های میزبان علاقه مند هستند و از روش های مسلم انتقال فناوری فوتبال است سرمایه گذاری در آموزش استعداد است که در صورتی که به جای « شخص » زمینه ی جذب « سرمایه » را فراهم آوریم ایرانیان ساکن خارج یا دیگر ایرانیان دارای ارز با منشا خارجی هم که با فرهنگ بهره وری و آموزش خو گرفته اند می توانند با سرمایه گذاری در فوتبال کشور زمینه ارتقا فنی و فرهنگی این رشته را فارهم آورند. به طور خلاصه ورود سرمایه خارجی به فوتبال کشور صرفا ورود ارز نیست بلکه ورود و انتقال تکنولوژی فوتبال و توسعه ی کمی و کیفی این صنعت در کشور و ایجاد زمینه ی رقابت سالم برای خصوصی سازی و انتقال وظیفه ی باشگاه داری از بخش دولتی به بخش خصوصی علاقه مند و در نهایت سالم سازی فضای کنونی فوتبال کشور را در پی خواهد داشت. فوتبالی که امروزه یک تکنولوژی محسوب می شود و نیاز به طراحی و ساخت و تغییر و ارتقا دارد . تغییری که صرفا با ورود یک مربی خارجی امکان آن فراهم نمی گردد بلکه سرمایه گذاری همه جانبه نقدی و غیر نقدی را چه در بخش خصوصی داخلی و در کنار آن جذب سرمایه خارجی می طلبد این امکان می تواند زمینه ی تعامل فرهنگی و اقتصادی به عنوان یک صنعت را نیز در سطح فوتبال جهانی فراهم آورد. چرا که در این نوع سرمایه گذاری نظارت و قانون حاکم می گردد و اقدامات سلیقه ای و فرد محور در فوتبال کشور به حداقل می رسد. امیدواریم این مقدمه فتح بابی باشد بر شروع بحث تعامل با سرمایه گذاران خارجی ایرانی و غیر ایرانی برای حضور در صنعت فوتبال کشور عزیز اسلامی مان.