تمام دلایل بازگشت رسول خادم به کشتی

سرویس ورزشی فردا؛ وحیدجعفری- بهترین آزادکار ایران بعد از انقلاب به کشتی بازگشت. زود چهره شد و خیلی زود به افتخار رسید تا با مدال‌های رنگارنگ خود، دل خیلی‌ها را شاد کند، تا زود رفتنش دل خیلی‌ها را بشکند. مسابقات جهانی ۱۹۹۸ آخرین باری بود که رسول خادم روی تشک دیده شد؛ با آن «بزکش»‌های دیدنی و کشتی‌های جانانه. حالا او گاهی اوقات سری به زورخانه می‌زند تا ورزش باستانی کند. میل بگیرد و چرخی بزند. چرخ روزگار او را دوباره به کشتی آورد، داستان از چه قرار است؟

جمله معروف رسول به هاشمی طبا «افسوس برای ورزش که تصمیم‌گیرنده آن متخصصان ریسندگی و بافندگی هستند.» این جمله معروف رسول است که در سال ۲۰۰۲ و درانتقاد به ورود افراد غیر متخصص به ورزش زد. او بعد از کسب مدال طلای المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا در سن ۲۳ سالگی از دنیایی کشتی خداحافظی کرد؛ سنی که می‌تواند اوج آمادگی یک قهرمان برای افتخار آفرینی باشد؛ البته او برای جهانی ۱۹۹۸ که در تهران برگزار شد بازگشت و با کسب مدال نقره دنیا چهار گوشه تشک را بوسید تا برای همیشه از دنیای قهرمانی دور شود. نابغه در ۲۵ سالگی دور کشتی را خط کشید.

البته بعد از المپیک آتلانتا، مدیر تیم‌های ملی کشتی فرنگی شد؛ اما چند روز بعد استعفا داد. در سال ۲۰۰۲ که ایران بار دیگر میزبان مسابقه‌های قهرمانی جهان بود، رسول به عنوان مدیر تیم ملی یکی از ارکان قهرمانی ایران شد؛ اما پس از کناره گیری امیررضا خادم از ریاست فدارسیون کشتی، رسول هم ار کشتی کناره گیری کرد و در سال ۱۳۸۱ در انتخابات شورای شهر تهران نامزد شد و با رای مردم تهران به شورای شهر راه یافت. حالا رسول مدیر تیم ملی کشتی آزاد ایران شده است. آیا او می‌خواهد دین خود به کشتی را ادا کند؟

امیر رییس می‌شود؟ جالب اینکه امیررضا خادم نیز در انتخابات فدراسیون کشتی ثبت نام کرده. او در کنار حسن رنگرز مدعی اصلی تصاحب پست ریاست فدراسیون کشتی است. با توجه به اینکه رنگرز طی روزهای اخیر به عنوان نایب رییس فدراسیون کشتی جایگزین محمدعلی صنعت کاران شده است این احتمال وجود دارد که امیر خادم ریاست فدراسیون را بر عهده گرفته و مثلث برادران خادم و رنگرز هدایت کشتی را به دست گیرند. حال باید منتظر ماند و دید که این گمانه زنی رنگ واقعیت به خود می‌گیرد یا...

رنگرز و بنا رودر روی هم به هر حال تغییرات دامنه دار در فدراسیون کشتی طی روزهای گذشته به اوج خود رسیده و به نظر می‌رسد ادامه هم داشته باشد. حال باید دید با روی کار آمدن رسول خادم و حسن رنگرز تغییرات به چه شکل دنبال می‌شود. آیا صابون رنگرز که حالا نایب رییس شده به تن محمد بنا خواهد خورد. بنا و رنگرز در دوره‌ای با هم مشکل داشتند. بنا سوریان را جایگزین رنگرز در تیم ملی کرده بود. در دوره‌ای هم که رنگرز سرمربی جوانان بود با بنا اختلاف نظر داشت، از همین رو احتمال تنش بین این دو نفر وجود دارد. هرچند رنگرز این موضوع را که مشکلی پیش نخواهد آمد رد کرده و گفته است که اختلافات برای گذشته بوده.

محبی جایگزین غلامرضا محمدی همه از آمدن رسول به کشتی خوشحال هستند. غلامرضا محمدی سرمربی تیم ملی نیز از این موضوع مستثنا نیست؛ اما شاید این خوشحالی محمدی زیاد طول نکشد، چرا که برادران خادم در گذشته با محمد حسن محبی به عنوان سرمربی تیم ملی کار کرده و خاطره خوب قهرمانی جهان با این مربی کرمانشاهی را دارند، برای همین احتمال اینکه رسول که ارتباط خوبی با حجت الله خطیب سرپرست فدراسیون کشتی دارد خواستار این شود که از محبی به عنوان سرمربی در تیم ملی استفاده کند که آن وقت دیگر محمدی و کادرش باید میدان را به نفع محبی و گروهش خالی کنند.

افتخارات نابغه رسول در سال ۱۳۶۳، زمانی که ۱۳ ساله بود در مسابقات نونهالان کشور با غلبه بر اکبر ارژند از همدان قهرمان شد. در سال ۶۵، زمانی که ۱۵‌ ساله بود، در انتخابی ۴۸‌ کیلوگرم جام تختی به رتبه چهارم رسید. این پسربچه، حریفان سن و سال‌داری مثل شهرام آقاجانی را برد و مغلوب محمدرضا چایچی شد و به مجید ترکان قهرمان هم ۱۵ بر یک باخت. سال بعد در ۱۶ سالگی، در جوانان کشور کشتی گرفت و در فینال ۶۳ کیلوگرم به علیرضا محمدیان باخت.

سال ۶۷، ۱۷ ساله بود که با تیم منتخب خراسان به مسابقات جام یاشاردوغو در کشور ترکیه رفت. در سال ۶۸، زمانی که ۱۸ ساله بود در جام تختی نقره گرفت. او در این مسابقات تنها به داوود قنبری باخت. به جام‌دان کلوف بلغارستان هم اعزام شد و در ۱۸ سالگی در مسابقه با حریفان سن و سال‌دار موفق بود و در مسابقات امیدهای جهان در سال ۶۸ هم برنز گرفت. رسول می‌دید که چگونه برادرش امیر- که از مادر جدا هستند- پله‌های ترقی را با سرعتی سرسام‌آور طی می‌کند و هراسی از نام حریفان اسم و رسم‌دار و بزرگسال ندارد. او در جام ریاست‌جمهوری کره‌شمالی، قهرمان وزن ۶۸‌ کیلوگرم شد و مجوز اعزام به بازی‌های آسیایی پکن را در ۱۹‌ سالگی گرفت و در این مبارزات صاحب مدال نقره شد.

در سال ۱۳۷۰ در مسابقات جام تختی و در قهرمانی آسیا ۱۹۹۲ قهرمان و برای حضور در المپیک برگزیده شد. در سال ۱۹۹۱، قهرمان امیدهای جهان شد. در سال ۸۹، برنز امیدهای جهان را گرفت. پنج‌ طلای آسیا دارد. در بازی‌های آسیایی یک بار نقره و یک بار طلا گرفت. در سال ۱۹۹۰، نفر دوم بازی‌های آسیایی در وزن ۶۸کیلوگرم شد. سال ۱۹۹۱ به وزن ۸۲کیلوگرم رفت! آن هم یک‌باره قهرمان امیدهای جهان شد. سال بعد در المپیک ۱۹۹۲ بارسلون سوم شد. در این مسابقات فقط به کوین جکسون آمریکایی باخت. او در این مسابقات «صباح‌الدین اوزتورک» و «هانس گشتوتسر» را برد، در سال ۹۳، به وزن ۱۰۰ کیلوگرم رفت اما تفوقی نداشت و در سال ۹۴، به ۹۰کیلو رفت. او قهرمان شد و در فینال ماخاربک خادارتسف را برد. در سال ۹۵ باز هم در فینال خادارتسف را برد و قهرمان شد.

در سال ۹۶ بهترین مدال عمرش را گرفت. زانویش به شدت مصدوم بود. او ابتدا ویکتور کودی اعجوبه نیجریه‌ای را ۶ بر یک برد، اسلام بایرامکوف را ۴بر۳ برد، تدیف روس را ۳ بر یک برد و سپس ۳ بر صفر، خادارتسف را برد و باز قهرمان شد. در رقابت‌های جهانی ۱۹۹۸ تهران به الکسیس رودریگوئز باخت و نقره گرفت.