مصاحبه جدید با کاپیتان شهبازی درباره تحریم فروش هواپیما به ایران

ایران دیپلماتیک: کاپیتان شهبازی خلبان 55 ساله کشورمان 26 مهرماه با فرود آوردن سالم هواپیمایی که چرخ جلو نداشت، شناخته شد؛ این حرکت با استقبال گسترده مردم مواجه شد و همین استقبال مردمی باعث شد این خلبان توانمند کشورمان به فکر آن بیفتد تا با استفاده از این استقبال مردمی کمپینی را آغاز کند علیه تحریم فروش هواپیماهای مسافربری به کشورمان؛ ایران دیپلماتیک درباره این کمپین با کاپیتان شهبازی به گفتگو نشسته است: ایران دیپلماتیک: لطفا خودتان را برای مخاطبان معرفی نمایید و از سابقه پروازی خود بگویید: هوشنگ شهبازی هستم متولد 1335در شهرستان میانه؛ تا کلاس هشتم در میانه درس خواندم بعد به دلیل بازنشستگی پدرم به تهران آمدیم و در تهران به هنرستان فنی رفتم. دوتا دیپلم دارم، دیپلم فنی اتومکانیک و دیپلم ریاضی؛ در هنرستان به کار فنی علاقه‌مند شدم. در کنکور سراسری در چند رشته قبول شدم: هواپیمایی، مهندسی مکانیک دانشگاه علم و صنعت، مهندسی معدن و... . آن زمان پسرخاله‌ای داشتم که از همه ما آگاه‌تر و داناتر بود، شهید دکتر ناصرالدین نیک‌نامی. از ایشان مشورت گرفتم و گفت برو دنبال هواپیمایی. ایران دیپلماتیک: این حدود چه سالی بود؟ حدود سال 55 و 56؛ بعد از مدتی که لیسانس مهندسی مکانیک هواپیما گرفتم در سازمان هواپیمایی کشوری استخدام شدم، در آن‌جا هفت سال به عنوان کارشناس صلاحیت پرواز آن‌جا کار کردم، بعد از آن منتقل شدم به ایران ایر، هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران هما. در آنجا که حدود سال 63 بود به عنوان مهندس پرواز کار کردم، روی هواپیماهای جت بوئینگ 727 و ایرباس مهندس پرواز بودم؛ آن زمان که آمریکا ایرباس ما را روی خلیج فارس زد، آن موقع من مهندس ایرباس بودم که خانواده من بیار نگران شدند. ایران دیپلماتیک: پس از آن آیا برای محکومیت آمریکا پیگیری شد ؟ پیگیری شد و تمام دنیا آمریکا را محکوم کرد و تا آن‌جا که اطلاع دارم آمریکا به تک تک خانواده‌ها غرامت پرداخت شد و آمریکا گفت سربازهای من اشتباه کردند و نباید می‌زدند. ایران دیپلماتیک: خوب پس از آن‌که مهندس پرواز بودید چطور به خلبانی رسیدید؟ بعد از یازده سال مهندس پرواز بودن طی امتحاناتی کمک خلبان شدم و همه هواپیماهای ایران ایر را پرواز کردم بعدش چک شدم و خلبان شدم و از آن موقع تا حالا به عنوان کاپیتان پرواز می‌کنم. ایران دیپلماتیک: سابقه تحریم هواپیمایی ایران از چه زمانی شروع شد؟ و الآن در چه وضعیتی است؟ زمان مسئله‌ای نیست، 10 تا 15 سال پیش شروع شده است؛ مسئله این است که بین دولت‌ها معمولا اختلافات سیاسی وجود دارد، به همدیگر اجازه مسافرت نمی‌دهند، کالاهایی مثل هواپیمای جنگی، بمب، تانک.. را برای یکدیگر تحریم می‌کنند و... . کاری به این‌ها ندارم ولی چیزهایی وجود دارد که نمی‌توانند آن را تحریم کنند چون خودشان پیمان‌نامه‌هایی را امضا کرده‌اند. و جالب این‌جاست که درباره تحریم هواپیماهای غیرنظامی خود آمریکایی‌ها بنیان‌گذار این قوانین بودند. خودشان همه مسئولان هواپیمایی کشورها را دعوت کردند و گفتند بیایید بنشینید برای امنیت جان مسافر قانون بنویسیم مثل پیمان 96 ماده‌ای شیکاگو، پیمان ایکائو، پیمان یالتا که همه کشورها آن را امضا کرده‌اند. در هیچ کدام از این بندها اجازه داده نشده است که هواپیمای مسافربری تحریم شود، و در این پیمان‌ها همیشه تاکید بر تضمین و امنیت هواپیما تاکید شده است و همه کشورها هم آن را امضا کردند مخصوصا کشورهایی مثل آمریکا که ما را تحریم کرده است؛ آمریکا بانی این قراردادها بوده و پیشنهاد کرده این قراردادها نوشته شود و اولین نفر هم خودش آن را امضا کرده است و الآن ناقض قانونی شده است که خودش آن را پیشنهاد داده. اعتراض من اینجاست، آقای آمریکا، آقای استکبار، آقای غرب و هر مرجعی که می‌گوید هواپیمای مسافربری باید تحریم شود، همچین اختیاری ندارد. اگر بیاید هواپیمای نظامی را تحریم کند، آن وقت من حرفی ندارم. مثلا پدربزرگ یا مادربزرگ شما هفتاد یا هشتاد سالش است و می‌خواهد برود مکه زیارت خانه خدا. چه کسی گفته این عزیز من باید با هواپیمای 40، 50 ساله برود؟ چه کسی می‌تواند بگوید این عزیز من لیاقتش کمتر از آمریکایی است؟ که البته من معتقدم شایستگی آن‌ها بیشتر از بقیه مردم است. و حتی اگر قرار باشد خونشان رنگی‌تر باشد خون ایرانی از بقیه رنگی‌تر و شفاف‌تر است. ایران دیپلماتیک: چه کشورهایی هواپیمای مسافربری تولید می‌کنند و چه کشورهایی ما را تحریم کرده‌اند؟ فرقی نمی‌کند. بعضی از تکنولوژی‌ها جهانی است مثل علم پزشکی که مربوط به جای خاصی نیست و کسی نمی‌تواند آن را تحریم کند؛ و این هم از همین موارد است. کسی نمی‌تواند جان انسانی را تهدید کند. حالا آمریکا یا غرب آمده فروش هواپیمای مسافربری را به ایران تحریم کرده، با چه قانونی؟ و جالب اینجاست که در کارخانه بوئینگ مدیران و طراحان اصلی ایرانی هستند. ایران دیپلماتیک: در نشست با دانشجویان دانشکده هوافضای دانشگاه شریف این تحریم‌ها را عین نقض حقوق بشر دانسته بودید، لطفا در این باره توضیح دهید. 30 ماده داریم به عنوان قوانین حقوق بشر، که بانی آن کوروش کبیر بود، و در سر درب سازمان ملل نصب کرده‌اند، به اصطلاح سازمان ملل. در آن 30 ماده بر حقوق انسانی تاکید شده. انسان‌ها از هر نژاد و ملیتی با هر مذهبی با دیگر انسان‌ها برابرند؛ قرار نیست آمریکایی هواپیمای نو سوار شود و ایرانی هواپیمای کهنه. من این‌جا دارم داد می‌زنم و بیانیه می‌دهم. البته ما برابر این تحریم‌ها طبق گفته رهبرمان، رئیس‌جمهورمان و تمام مردم کشورمان خم به ابرو نمی‌آوریم. آمریکا و غرب نباید خیال کنند چون ما را تحریم کرده‌اند، ما شکست می‌خوریم. در مقابل تحریم می‌ایستیم و تحریم‌ها را دور می‌زنیم. هر چقدر هم فشار بیاورند ما مقاومت می‌کنیم ولی این کافی نیست باید بلند شویم و داد بزنیم تو غلط می‌کنی که ما را تحریم می‌کنی، تو همچین اجازه‌ای نداری طبق قانون حقوق بشر، طبق پیمان‌هایی که خودتان نوشتید و طبق قوانینی که همه دنیا بر آن تاکید می‌کنند همچین حقی نداری. تعجب من این است که این همه سازمان‌های حقوق بشری موارد کوچکی را گیر می‌آورند و بهانه می‌کنند تا ما را محکوم کنند، چرا این همه جان انسان‌ها به خطر می‌افتد اعلامیه‌ای نمی‌دهند؟ مگر صلیب سرخ جهانی نداریم؟ صلیب سرخ چرا نمی‌آید بگوید حق تحریم ایران را نداری چون با جان انسان‌ها در ارتباط است. البته من نمی‌گویم هواپیمای 45 ساله ایمن نیست، تمام تلاشمان را می‌کنیم هواپیماهایمان ایمن باشد؛ مهندسان مکانیک، مهندسان تعمیرات زمینی تلاش‌های بسیاری می‌کنند و مسئولان هواپیمایی نیز همه تلاش خود را می‌کنند قطعات این هواپیماها را حتی با قیمت‌های چند برابر از کشورهای دیگر تهیه کنند تا هواپیماها ایمن پرواز کند. و من هم به عنوان خلبان قبل از پرواز هواپیما را از لحاظ‌های مختلف چک می‌کنم. اگر هواپیما ایمن نباشد به عنوان خلبان آن را قبول نمی‌کنم، مسافر در آن سوار نمی‌کنم و جان خودم را هم در آن نمی‌گذارم. پس این حرف‌های من دلیل نیست هواپیمایی ما ایمن نیست؛ ما همه تلاشمان را می‌کنیم بدون چرخ و بدون موتور سالم بنشینیم ولی آیا این‌ها دلیل می‌شود به ما هواپیما نفروشند. چرا این همه سازمان‌های حقوق بشری و افراد انسان‌دوست چرا واکنش نشان نمی‌دهند؟ هواپیمای 50 ساله با هواپیمای نو یکی است؟ ما با هواپیمای 50 ساله هم پرواز سالم می‌کنیم ولی نباید صدایمان را دربیاوریم؟ و به خاطر همین این بیانیه را دادم و این سایت را تاسیس کردم. از عزیزانم مخصوصا جوانان و دانشجوها می‌خواهم در این راه کمک کنند؛ از آن پیرمرد و پیرزن انتظاری نیست اینترنت بلد باشند و بیایند در این سایت رای بدهند؛ در سایت شخصی من بیانیه‌ای در این باره است که مردم می‌توانند به آن رای بدهند. این رای‌ها یک digital sign (امضای دیجیتال) دارد که ip (شناسه اینترنتی) را ثبت می‌کند و یک vote که ایمیل را ثبت می‌کند و این مستند است و می‌شود آن را ارائه داد. چنین بیانیه‌ای که در دنیا بیاید و آمریکا را محکوم کند از طرف همه سازمان‌ها جهان پیگیری می‌شود که چند نفر طرفدار آن هستند. ایران دیپلماتیک: بازدیدکننده‌های سایت بیشتر از چه کشورهایی هستند و چقدر در داخل کشور در این باره اطلاع‌رسانی شده است؟ بیشتر بازدیدکننده‌های سایت از خارج از کشور هستند؛ ایرانیانی وطن‌دوستی که در خارج از کشور زندگی می‌کنند یا خارجی‌هایی که علاقه‌مند به حقوق انسان‌ها هستند. متاسفانه تا الآن در ایران اطلاع‌رسانی کم انجام شده است، در حالی که اگر به اطلاع مردم عزیز این کشور برسد، بیش از 99درصد از این بیانیه حمایت می‌کنند. از عزیزانم می‌خواهم به هر شکل ممکن لینک این سایت را انتشار بدهند که مردم به خاطر این کار انسانی ومعنوی بیشتر مشارکت کنند. مردم به خاطر این فرود بدون چرخ به من افتخاری دادند که با آن‌ها بیشتر آشنا شوم، قدردانی کردند، تقدیر کردند، که من خودم را شایسته آن نمی‌دانم، ولی من همان احترام و عزتی که مردم به من دادند خرج مردم می‌کنم؛ همان را اهرمی می‌کنم تا حق این مردم را زنده کنم. چون اگر قبلا این افتخار را نداشتم کسی حرفم را گوش نمی‌کرد ولی حالا که مردم اظهار لطف کرده‌اند می‌خواهم این لطفشان را به خودشان برگردانم. نشاندن هواپیما بدون چرخ وظیفه بود، اما این کار صد برابر مهم‌تر و بالاتر از آن است چون نسبت به تمام ایرانی‌ها است. ایران دیپلماتیک: از مسئولان و مردم چه انتظاری دارید؟ از مسئولان انتظار دارم در امکان خبررسانی کمک کنند تا به اطلاع مردم این را برسانم مثلا تلویزیون در شبکه‌های مختلف این را پوشش دهد چون منافع مردم است؛ از مردم توقع دارم من را حمایت کنند و در سایت امضا کنند. ایران دیپلماتیک: صداوسیما به عنوان رسانه ملی چه قدر این بیانیه را پوشش داده است؟ در تلویزیون درباره نشاندن هواپیما بدون چرخ مصاحبه کردند ولی درباره مسئله تحریم هنوز پیش من نیامدند و مصاحبه‌ای نکردند و امیدوارم این کار را بکنند. اما از رادیو قدردانی می‌کنم که این کار را می‌کند و اطلاع‌رسانی می‌کند و همین توقع را عزیزانم در تلویزیون هم دارم. ایران دیپلماتیک: و حرف آخر؟ هر چه آرای این سایت بیشتر باشد، صدای من بلندتر خواهد بود و با قدرت بیشتری می‌توانم این را چماق کنم و بکوبم روی سر آنهایی که کشورمان را تحریم می‌کنند؛ دوست دارم مردم هماهنگ و هم‌صدا شوند و اگر این صداها به هم بپیوندند صدا بسیار بلند خواهد شد و جهانی