انتقادکویتی‌پورازروضه به‌سبک مدرسه‌موش‌ها
کویتی پور همچنین درباره نحوه عزاداری در چند سال اخیر گفت: از طرفی حرکات و مناسبت‌هایی در عزاداری ها رایج شده که نمی‌دانم از کجا آمده و خود نمایی‌های من در آوردی که جز خراب کردن روح عزاداری و یک فرهنگ وارداتی مهاجم چیزی نیست و هدفی را دنبال می‌کند و اینها همان خواسته دشمنان اسلام است.».
پانا: غلام کویتی پور نیازی به معرفی ندارد. وقتی یاد و نامی از خرمشهر به میان می آید ، «ممد نبودی ببینی» اش همین طور در ذهن فراموش کارمان رژه می‌رود و حالمان دگرگون می‌شود. او از بزرگان عرصه مداحی و نواهای مذهبی ایران است. کویتی پور در این باره گفت: «در مداحی این روزها هم در موسیقی و هم در مفهومی که از ائمه اطهار و مخصوصا واقعه کربلا بیان می‌شود، انحرافات زیادی قابل مشاهده است. درباره موسیقی به شخصه باید بگویم که هیچ‌کس نمی‌تواند ادعا کند کارهایی که من در طی این همه سال فعالیت خوانده‌ام کپی کار دیگری است. یعنی حتی یک کار هم نمی‌توانید پیدا کنید که ملودی آن، کپی کارهای ایرانی یا خارجی باشد. ولی متاسفانه امروزه شاهد هستیم که بعضی از مداحان بر روی فلان ملودی که کلیپ‌های آن‌چنانی‌اش در ماهواره پخش می‌شود، روضه امام حسین (ع) می‌خوانند. وی ادامه داد: به عنوان نمونه یک‌بار وقتی در مجلسی بودم که از مقامات بزرگ مذهبی و کشوری هم حضور داشتند، یکی از روضه‌خوان‌ها داشت برروی ملودی «آره وای وای، وای وای وای وای» روضه حضرت ابوالفضل (ع) می‌خواند. این کارها هم توهین به بزرگان دینی است و هم توهین به شعور مردم ما. یا خیلی بد است که روی ملودی «مدرسه‌ی موش‌ها» نوحه بخوانیم. این یعنی چی؟ توهین است دیگر. اعتراض من به بد بودن ملودی این‌کار (از ساخته‌های آهنگ‌ساز آقای علیقلی) نیست، روح عزاداری ربطی به مدرسه موش‌ها و ملودی آن ندارد. کویتی پور همچنین درباره نحوه عزاداری در چند سال اخیر گفت: از طرفی حرکات و مناسبت‌هایی در عزاداری ها رایج شده که نمی‌دانم از کجا آمده و خود نمایی‌های من در آوردی که جز خراب کردن روح عزاداری و یک فرهنگ وارداتی مهاجم چیزی نیست و هدفی را دنبال می‌کند و اینها همان خواسته دشمنان اسلام است.». این مداح اهل بیت(ع) با توجه به سکوت این سالها و حضور کمرنگ خود به واقعیات تلخی اشاره کرد و گفت: «من که 6 سال بود آلبوم نداده بودم. از جایی هم حقوق نمی‌گیرم. رادیو و تلویزیون هم که برای خودشان پخش می‌کنند و چیزی از این به ما نمی‌رسد. گفتن ندارد ولی من حتی یک کاغذ پاره ندارم که برای جنگیدنم پرونده شود. آن زمان‌ها یکی از دوستانم می‌گفت اینها را ثبت کن چون بعدها به دردت می‌خورد، ولی من دنبال این مسائل نبودم. یعنی نه حقوق بگیر دولت و نظام هستم و نه به دنبال اینها بوده‌ام که از رانت و پارتی استفاده کنم. البته الان هم اگر بخواهم به راحتی می‌توانم یک زندگی خوب برای خانواده‌‌ام فراهم کنم، ولی حیف که ما برای چیز دیگری جنگیدیم! خیلی‌ها هستند که شده بگویند من این‌قدر جنگیده‌ام و جانبازی دارم و چیزی هم ندارم، می‌گویم مگر برای امتیاز جنگیده‌ای که حالا هم طلب‌کاری؟.»