كوتاه در مورد گردآورنده نهج‌البلاغه

مهر: سید رضى شخصیتى اندیشمند و داراى قدرت هوش و درکى بالا بود و بواسطه اقداماتی خود از جمله جمع آوری نهج البلاغه، خدمات ارزشمندی به اسلام و تشیع کرد. ابوالحسن محمد بن حسین بن موسى موسوى بغدادى، معروف به سید رضى در سال 359 در شهر بغداد به دنیا آمد. او از خانواده اى شریف و اصیل و از نسل ائمه معصومین علیهم السلام است. نسب او از طرف پدر به امام موسى کاظم (ع) واز طرف مادر به امام زین العابدین (ع) مى رسد. سید رضی از همان اوایل کودکی با اشتیاق فراوان به تحصیل و فراگیری علوم رو آورد. وی علاوه بر جدیت و پشتکار، از نبوغی ذاتی و خدادادی برخوردار بود که پیشرفت علمی و ادبی او را سرعت می بخشید. در حقیقت در قرن چهارم و پنجم هجری تفرقه ها و تنش های مذهبی تا حدودی از بین رفته بود. از این رو دو فرقه بزرگ و نیرومند تشیع و تسنن در جوی مسالمت آمیز زندگی می کردند و روح تفاهم و همبستگی باعث شده بود که دانشمندان هر دو فرقه به طور آزاد به ارائه افکار و اشاعه مذهب بپردازند. سید رضی از این فرصت استثنایی بهره های فراوان برد و علوم مختلف مانند قرائت قرآن، صرف و نحو، حدیث، کلام، بلاغت، فقه، اصول، تفسیر و فنون شعر و غیره را بیاموخت تا اینکه در بیست سالگی از تحصیل بی نیاز گشت و خود در صف استادان و محققان نامدار قرار گرفت. سید رضى شخصیتى اندیشمند و داراى قدرت هوش و درکى بالا بود. او مدرسه اى در شهر بغداد تأسیس کرد و به تربیت شاگردانى در علوم اسلامى پرداخت. کتابخانه بزرگى نیز براى استفاده شاگردان خود در آن مدرسه برپا نمود. تألیفات سید رضى داراى تألیفاتى ارزشمندی است مانند: 1ـ نهج البلاغه ، که جمع آورى و تدوین آن بوسیله ایشان صورت گرفته است 2ـ خصائص الأئمه (علیهم السلام) 3ـ تلخیص البیان عن مجاز القرآن 4ـ المجازات النبویه 5ـ حقایق التأویل فى متشابه التنزیل وفات سرانجام پس از عمرى خدمت به جهان اسلام و تشیع، سید رضى در سن 47 سالگى و در سال 406 هجری قمری در شهر بغداد دیده از این جهان فرو بست و در کاظمین به خاک سپرده شد و سپس پيكر وى را به کربلا انتقال یافت.