جمهوری اسلامی:مردم بی‌صبرانه در انتظار تعيين تكليف پرونده های دولت

آقاي احمدي نژاد رئيس جمهور، در سفر به اردبيل در اصلي‌ترين نطق خود در اجتماع مردم اين شهر ضمن اشاره به ماجراي اختلاس سه هزار ميليارد توماني و با انتقاد از اتهاماتي كه به دولت وارد مي‌شود گفت: "اين دولت، پاك‌ترين دولت در طول تاريخ است و ما به احترام رهبري و مردم سكوت كرده ايم، اما بدخواهان بدانند سكوت عدالت هميشگي نخواهد بود" (روزنامه جمهوري اسلامي 24/6/90 صفحه اول و سوم). اين، اولين بار نيست كه آقاي احمدي نژاد دولت خود را "پاك‌ترين دولت" و يا "دولت پاك دست" مينامد. قبلاً نيز بارها همين تعابير از ايشان شنيده شده و البته هر مسئولي حق دارد خود و زيرمجموعه خود را پاك بداند و آحاد مردم ايران نيز همواره آرزو دارند دولتمردانشان پاك دست و دولت هايشان پاك باشند. اقتضاي نظام جمهوري اسلامي نيز همين است كه دولت‌ها از هر انحرافي مبرا و دولتمردان امين مردم باشند، اما صرف ادعا كافي نيست و دولتمردان بايد در عمل نيز آنچه را كه مي‌گويند به اثبات برسانند. اين سخن آقاي احمدي نژاد كه "اين دولت پاك‌ترين دولت در طول تاريخ است و ما به احترام رهبري و مردم سكوت كرده‌ايم اما بدخواهان بدانند سكوت عدالت هميشگي نخواهد بود" از چند جهت قابل تأمل است. اول آنكه ادعاي "پاك‌ترين دولت در طول تاريخ" ادعاي بسيار بزرگي است كه حتي شامل دولت‌هاي معصومين هم مي‌شود و بهتر است همگان در بكار بردن كلمات و عناوين دقت داشته باشند و چيزي نگويند كه كسي آن را باور نكند. در ميان دولت‌هاي غيرمعصومين هم دولت‌هائي كه اين قياس با آنها معقول نيست وجود داشته‌اند. دوم آنكه اگر منظور آقاي احمدي نژاد از "طول تاريخ" تاريخ ايران باشد، اين نيز قابل اثبات نيست. زيرا حتي در همين 32 سال اخير يعني يعني دوران استقرار نظام جمهوري اسلامي در ايران، ايشان نمي‌تواند ادعا كند دولت‌هاي نهم و دهم از دولت‌هاي سوم و چهارم يعني دولت‌هاي حضرت آيت‌الله خامنه‌اي پاك‌تر است. البته اطلاعات موجود نشان مي‌دهند دولت آقاي احمدي نژاد در مقايسه با ساير دولت‌هاي نظام جمهوري اسلامي يعني دولت‌هاي اول و دوم و پنجم تا هشتم نيز نمي‌تواند ادعاي پاك‌تر بودن را داشته باشد ولي شرايط فعلي ايجاب مي‌كند قضاوت درباره اين موضوع به بررسي نهائي و جامعي واگذار شود كه اميد است با انجام دستور روز پنجشنبه رئيس قوه قضائيه به دادستان كل كشور بخشي از اين امر تحقق يابد. سوم آنكه ادعاي سكوت به احترام رهبري و مردم، از تأمل برانگيزترين فرازهاي اظهارات آقاي احمدي نژاد است. زيرا ايشان در مناظره تلويزيوني معروف خود كه در تبليغات انتخابات رياست جمهوري سال 88 انجام داد برخلاف نظر رهبري، شخصيت‌هاي مهمي را متهم كرد كه به فرموده رهبري در خطبه نماز جمعه 29 خرداد همان سال هيچيك از اتهامات درباره آنها به اثبات نرسيده و اگر قرار بود ايشان به احترام رهبري و مردم سكوت مي‌كردند، در آن مناظره كه 50 ميليون بيننده داشت، مي‌بايست چنين مي‌كردند. علاوه بر اين، خانه نشيني 11 روزه آقاي احمدي نژاد در بهار سال جاري پس از حكم حكومتي رهبر انقلاب به ابقاء وزير اطلاعات، ميزان پاي بندي ايشان به نظر ولايت فقيه را بر همگان آشكار ساخت و با وجود نمونه‌هاي فراواني از اين قبيل، اكنون حناي اظهاراتي از قبيل "سكوت به احترام رهبري و مردم" رنگي ندارد. چهارم آنكه تعبير "عدالت" در عبارت "اما بدخواهان بدانند سكوت عدالت هميشگي نخواهد بود" از ساير تعابير اين اظهارات تأمل برانگيزتر است. تركيب "سكوت عدالت" چيزي شبيه تركيب "زيد عدل" است كه به معناي اينست كه اين دولت از عدالت پيشگي فراتر رفته و عين عدالت است! چنين ادعائي براي دولتي كه در بخش اقتصادي با اينهمه پرونده اتهامي مواجه است و در بخش رعايت حرمت و حقوق افراد، كه عدالت اخلاقي يعني مهمترين بخش عدالت است، بدترين پرونده را دارد، از پديده‌هايي است كه حتي مادران فرزند مرده را نيز به خنده وا مي‌دارد. ارائه آمارهاي مقايسه‌اي براي اثبات كارائي اين دولت نيز از همين قبيل اقدامات است. وقتي دولتمردان كنوني آمار مي‌دهند كه ما مثلاً ده برابر دولت‌هاي قبلي تلفن يا انشعاب گاز داده‌ايم و يا فلان خدمت را ارائه كرده‌ايم، مثل اينست كه يك ساختمان كاملاً ساخته شده و حتي سيم‌كشي شده را كه فقط لامپ‌هاي آن نصب نشده در اختيار يك فرد بگذارند و او تعداد زيادي لامپ در اطاق‌ها و راهروهاي اين ساختمان به سيم‌هاي آماده وصل كند و سپس در بوق و كرنا بدمد كه ايها الناس من در مقايسه با كساني كه اين ساختمان را ساخته‌اند صد برابر لامپ وصل كرده ام! اين قبيل تبليغات، ممكن است افراد بي‌اطلاع را مجذوب خود كند ولي كساني كه اهل اطلاع هستند مي‌فهمند كار اصلي را كساني كرده‌اند كه در سالهاي بعد از جنگ، با هيچ شروع كردند و كشور را با زحمات زياد ساختند و زيرساخت‌هاي آماده را تحويل شما داده‌اند و حالا شما با درآمد نفتي فراوان و امكانات زيربنائي آماده، خدمات از پيش فراهم شده را توزيع مي‌كنيد. البته همين كار هم خدا قوت دارد ولي اينگونه نيست كه ادعا كنيد چند برابر قبلي‌ها كار كرده ايد. اين قبيل ادعاها موجب مي‌شود اهل فن از خود بپرسند چرا دولتمردان ما براي اثبات خود به نفي ديگران مي‌پردازند و زحمات مسئولان قبل از خود را ناديده مي‌گيرند؟ اين،‌ درست نقطه مقابل عدالت است و دولتمرداني كه بخواهند عدالت را رعايت كنند بايد از مديراني كه كشور ويران شده بعد از جنگ را با دست خالي به نقطه‌اي رساندند كه از انواع زيرساخت‌ها و امكانات برخوردار شد و زمينه را براي خدمت‌رساني آماده و آسان فراهم ساختند همواره قدرداني كنند و اين روحيه قدرداني از پيشينيان را به يك فرهنگ تبديل نمايند. پنجم آنكه معني سكوت هم گويا در فرهنگ اين دولت، غير از آنست كه در كتاب‌هاي لغت آمده و در اذهان مردم است. آنهمه حمله به اين و آن در همين سخنراني اردبيل و آنهمه نسبت دادن غارت و چپاول و مافياي قدرت و ثروت به بزرگان انقلاب و نظام در طول شش سال اخير، اگر سكوت است، پس بايد براي تهمت زدن‌هاي بي‌مدرك و اثبات نشده، كلمه و عنوان جديدي در كتاب‌هاي لغت و عرف جامعه اختراع كرد. اينها واقعيت‌هائي هستند كه همه مي‌دانند و حتي بسياري از مسئولان نيز در خلوت به زبان مي‌آورند ولي از ترس آنكه مبادا شغل خود را از دست بدهند يا دچار مشكلات ديگر شوند از بيان آشكار آن خودداري مي‌كنند. همين هم خلاف عدالت است كه در نظام مقدس جمهوري اسلامي، كه به بركت خون شهدا و فداكاري‌هاي جانبازان و ايثارگران تأسيس شده و بايد همه براي بيان آنچه در دل دارند آزاد باشند، فقط كساني امكان گفتن و نوشتن پيدا مي‌كنند كه از آنچه در ذهن دارند و مي‌فهمند و معتقدند فقط آنچه را كه با تمايلات دولتمردان منطبق است به زبان بياورند و بقيه را يا نگويند و يا در محافل خصوصي به زبان بياورند. دولتمردان ما بايد فضائي در جامعه ايجاد كنند كه همه همكارانشان در هر رده‌اي كه هستند بتوانند در چارچوب آزادي‌هاي مشروع و قانوني آنچه را كه در ضمير خود دارند بيان نمايند. قطعاً چنين وضعيتي به نفع نظام است و موجب پايداري و تضمين استمرار آن خواهد بود. اكنون مردم بي‌صبرانه در انتظار تعيين تكليف پرونده اختلاس سه هزار ميليارد توماني هستند. نه فقط اين پرونده، بلكه پرونده‌هاي پول‌هاي گم شده‌اي كه رئيس ديوان محاسبات هفته گذشته از آنها صحبت كرد، پرونده سيصد ميليارد توماني شهرداري تهران، پرونده‌هاي مقامات ارشد دولتي كه مدت هاست نقل محافل است و متهمان اين پرونده‌ها با استفاده از بالاترين امكانات كشور از موضع بالا سخن مي‌گويند و حتي دم از مبارزه با مفاسد مي‌زنند! عجيب اينست كه در كشورهاي ديگر اگر در بدنه نظام اجرائي فقط يكي از اين پرونده‌ها وجود داشت، دولت آن كشور استعفا مي‌داد و كنار مي‌رفت ولي در جمهوري اسلامي ايران اختلاس سه هزار ميليارد توماني رخ مي‌دهد و آب از آب تكان نمي‌خورد! اين وضعيت، حتي با دولت‌هاي گذشته همين نظام هم قابل مقايسه نيست. در دولت‌هاي سازندگي و اصلاحات، شهردار تهران و فاضل خداداد و مرتضي رفيق دوست و شهرام جزايري به صورت علني محاكمه شدند و اخبار و حتي جريان محاكمات اكثر آنها از تلويزيون پخش شد و در روزنامه‌ها به چاپ رسيد ولي اين دولت با چندين برابر اتهام و پرونده‌هاي متعدد همچنان از جواب پس دادن مصون است و رئيس آن اعلام مي‌كند "اين دولت، پاك‌ترين دولت در طول تاريخ است"! آرزوي ما هم اينست كه همه‌ي دولت‌هاي نظام جمهوري اسلامي پاك باشند، ولي چه كنيم كه ميان حرف تا عمل فاصله زياد است. البته صبر خدا هم زياد است و با تمام وجود اعتقاد داريم كه نظام جمهوري اسلامي مورد نظر خداست و عالم هم محضر خداست.