وزير اقتصاد هم شجاعت مد نظر رئیس جمهور را نداشت
در اين دوره يك ماه و نيمه، نه رئيس مركز آمار و نه رئيسكل بانك مركزي، خويش را از اتهام «ترسو بودن» تبرئه نكردهاند و اين هفته وزير اقتصاد نيز به جمع آنان اضافه شد.
الف: وزير اقتصاد هم به جمع ترسوهايي همچون رئيس مركز آمار و رئيسكل بانك مركزي پيوست كه به زعم رئيسجمهور از اعلام رشد اقتصادي 10 درصدي كشور، ابا دارند. حدود يك ماه و نيم پيش رئيسجمهور در واكنش به انتقادات كارشناسي درباره علل كاهش رشد اقتصادي كشور در سه سال اخير، به ناگاه ادعا كرد كه رقم واقعي رشد اقتصادي كشور 10 درصد است اما عدهاي ميترسند اين واقعيت را بيان كنند. احمدينژاد در جلسه هيئت دولت با رد تمامي آمارهاي رسمي و غيررسمي، يك تنه در نقش سازمان جامع آماري كشور حاضر شد و گفت: «وقتي آمار افزايش توليدات در همه بخشها بيش از 10 درصد است، بر چه مبنايي رشد اقتصادي كشور را 4 درصد اعلام ميكنند، اين موضوع نشان ميدهد كه عدهاي ميترسند، اعلام كنند رشد اقتصادي ايران بالاي 10 درصد بوده در حالي كه اين اتفاق در واقعيت رخ داده است و ميتواند چند سال متوالي ادامه يابد.» از آن روز، همگان از يك طرف به دنبال انتشار جزئيات آمار مورد ادعاي رئيسجمهور بودند و از طرف ديگر به دنبال يافتن آن ترسوهايي بودند كه به زعم احمدينژاد از اعلام رشد بالاي 10 درصدي اقتصادي كشور، ترس دارند. انگشت اتهام هم علاوه بر منتقدان دولت، به مسئولان آماري و اقتصادي دولت نشانه رفت: مركز آمار، وزارت اقتصاد، معاونت برنامهريزي و نظارت راهبردي و بانك مركزي. در اين دوره يك ماه و نيمه، نه رئيس مركز آمار و نه رئيسكل بانك مركزي، خويش را از اتهام «ترسو بودن» تبرئه نكردهاند و اين هفته وزير اقتصاد نيز به جمع آنان اضافه شد. وي در نشست خبري روز سهشنبه در مورد نرخ رشد اقتصادي گفت: «آنچه توسط بانك مركزي اعلام شده همان رقم 3.5 و 4.2 درصد رشد اقتصادي با نفت و بدون نفت بوده است.» بدين ترتيب، وزير اقتصاد نيز آمار ذليلانه بانك مركزي را به آمار متهورانه، شجاعانه و آمرانه رئيسجمهور ترجيح داد. بنابراين، افكار عمومي فقط ميتواند منتظر اقدام متهورانه معاون برنامهريزي و نظارت راهبردي رئيسجمهور باشد كه شجاعت به خرج دهد و مستندات رشد اقتصادي 10 درصدي را منتشر كند تا به زعم احمدينژاد «عدهاي بدون آنكه بتوانند از سياستهاي اصلي دولت ايراد بگيرند» همچنان «با ماجراسازيهاي فرعي و پوچ» به دولت حمله نكنند. مطمئنا پايين بودن رشد اقتصادي را نميتوان در طبقهبندي ايرادات از نگاه رئيسجمهور جزو آن «ايرادات آنقدر كوچكي» دانست كه «كسي نتوانسته روي آنها مانور بدهد چرا كه اگر ايراد بزرگي وجود داشت مخالفان حتماً با تمسك به آن به ميدان ميآمدند.» نكته ديگر آن كه احمدينژاد در همان جلسه دولت تاكيد كرده كه «همانگونه كه بارها تاكيد كردهام هيات وزيران و اعضاي ستادي دولت اجازه نميدهند كه ديگراني بنشينند و با فضاسازي و غوغاسالاري براي آنان دستور كار روزانه تهيه كنند.» با وجود اين تاكيد رئيسجمهور، مشخص نيست چرا يك شخص شجاع در دولت پيدا نميشود كه مستندات رشد اقتصادي 10 درصدي را ارائه كند تا ما غوغاسالاران، بهانهاي براي هجمه به دولت نداشته باشيم.