مردم سالاری/چرا دولت وعده های تازه می دهد؟

«چرا دولت وعده هاي تازه مي دهد؟»عنوان سرمقاله‌ِ روزنامه‌ي مردم سالاري به قلم محمدحسين روانبخش است كه در آن مي‌خوانيد؛ پس از اتفاقات ارديبهشت ماه و وضعيت جديد تبليغاتي دولت و دولتمردان، به نظر مي رسد دولت حالا که امکان ادامه سفرهاي تبليغاتي استاني همچون قبل را ندارد، روش خود را در مواجهه با عامه مردم تغيير داده و با ارائه پياپي وعده هاي عامه پسند(هر چند بعضا ناشدني) سعي دارد تاثيرگذاري خود را در ميان عوام شدت بدهد و بيش از پيش بر توده هاي غيرسياسي تکيه کند. طرح اهداي هزار متر مربع زمين به هر خانواده ايراني، مخالفت با طرح تفکيک جنسيتي در دانشگاه ها، طرح دوباره پرداخت يک ميليون تومان به هر نوزاد ايراني (علي رغم شکست و عدم تحقق آن در سال گذشته) و حالا هم طرح تعطيلي پنج شنبه ها، با همه تفاوت ها همه وهمه در راستاي تحت تاثير قراردادن عامه مردم و مشغول کردن آنها در فضاي مبهم کنوني، طرح و ارائه شده است و به همين دليل هم اين که آيا امکان اجراي آن وجود دارد يا نه، اصلا مهم نيست. دولت اين روزها دغدغه هاي واقعي بسياري دارد: انتخابات مجلس نهم پيش رو است ولي دولتمردان از محوريت اصولگرايان خارج شده اند، برخوردهاي قضايي با جريان انحرافي به جايي رسيده که خط قرمز دولت را تهديد مي کند، ابزارهاي تبليغاتي دولت همچون صدا و سيما ديگر مثل سابق عمل نمي کند، حمايت هاي موثر از دولت بسيار کمتر از سابق است و... با چنين وضعي، برنامه هاي دولت براي آينده دچار اما و اگرهايي شده که تغيير روش تبليغاتي دولت را واجب کرده است و دولت اتفاقا با درک درست وضعيت خود دست به دامان وعده هايي شده که يادآور وعده هاي تبليغاتي- انتخاباتي سال 84 است. در آن روزگار هم حرف هايي چون آوردن نفت(يا پول نفت) بر سر سفره هاي مردم (که البته بعد از انتخابات به شدت تکذيب شد!) با همين هدف و کار کرد مطرح شد و تجربه دولت در آن مقطع، باعث شده امروز دولت به تکرار چنين روش هايي دل بندد و اميدوار باشد که رقباي جديد را که دوستان سابق هستند نيز با اين وعده ها شکست دهد. شايان ذکر است که وعده هاي جديد البته کارکردهاي ديگري نيز دارد. اگر وعده نفت بر سر سفره هاي مردم تنها براي تبليغ ودريافت آراي مردم بود، امروز دولت گرفتار فضايي منفي عليه خويش است که براساس وضعيت جريان انحرافي و اتهامات اقتصادي، امنيتي و... اين گروه است. دولتمردان در اين فضا وظيفه خود مي دانند که توجه افکار عمومي را از اين مسائل منحرف کنند و اين وعده ها دقيقا اين کار را مي کند. وعده اهداي هزار متر زمين به مردم که به شوخي مي ماند چقدر در طول دو سه هفته اخير انعکاس داشته و چقدر توجه رسانه ها و افکار عمومي را به خود جلب کرده است. دولتمردان در گذشته نشان داده اند که ترسي از عملي نشدن وعده هاي خود ندارند و بيشتر از اينکه نگران آينده و سرنوشت وعده هاي خود باشند، به تاثير کوتاه مدت آنها مي انديشند و براساس توهم، عامه مردم را نيز داراي اين خصلت مي دانند که زود به وعده هاي جديد دلخوش مي کنند و وعده هاي قديم را فراموش مي کنند. البته چنين تعريفي از مردم درست نيست اما باور بعضي از سياسيون چنين است و اتفاقا وضعيت امروز دولت نيز ناشي از اين نگاه است. دولتمردان امروز علي رغم اينکه وضعيت چندان مطلوبي در ميان مردم ندارند اما خيال مي کنند مي توانند با اين نوع وعده ها 35 ميليون هوادار!(ادعايي که احمدي نژاد در زمان غيبت 11 روزه داشت) خود را حفظ کنند. با اين همه نبايد از کنار اين وعده هاي دولتمردان به راحتي گذشت. اگر دولتمردان خيال مي کنند وعده ها تاثير کوتاه مدت دارند و همان برايشان کافي است، اما واقعيت تاثير درازمدت هر وعده است و همچنان که وعده هاي عجيب و غريب اين سال هاي دولت حالا به پرو پاي خودش پيچيده و وضعيت را براي دولتمردان، نامطلوب کرده، وعده هاي عجيب جديد هم همين وضعيت را پيدا خواهند کرد.