خواب امام حسین(ع)و پرسش علی اکبر(ع)

مهر: حضرت علی اکبر(ع) شبیه‌ترین فرد به پیامبر اسلام بود که در کارزار کربلا رشادت بی‌نظیری از خود نشان داد و با مجاهدت بسیار، به دفاع از ارزشهای دینی و حراست از امام حسین(ع) پرداخت و در این راه نیز به شهادت رسید . جمیع محاسن نسبى و حسبى، مجسمه فضل و شجاعت پسر شریفترین مردم و شهید در کربلا، جگر گوشه اباعبد الله الحسین، على اکبر(ع)، در یازدهم شعبان سال ۳۳ هجرى قمرى متولد شد. پدرش سید الشهداء حسین بن على و مادرش لیلى دختر ابومرّه ثقفى بود. نام این بزرگوار على و کنیه اش ابوالحسن است. ایشان جوانى بسیار خوش صورت و شبیه ترین مردم به پیامبر(ص) و در شجاعت مشهور بود، هرگاه از پشت دیوار حرف مى زد خیال مى کردند که پیامبر است، وقتى پیامبررا مى خواستند یاد کنند، به على اکبر(ع) نگاه مى کردند و زمانى که امام حسین براى صوت قرآن پیامبر(ص) دلش تنگ مى شد، مى فرمود: على براى من قرآن بخوان.( حوادث الایام، صفحه ۱۶۷) بزرگ امام حسین در سال ۳۳ هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. حضرت علی اکبر در کربلا حدود ۲۵ سال داشت. برخی راویان سن وی را ۱۸ سال و ۲۰ سال هم گفته اند . او اولین شهید عاشورا از بنى هاشم بود. شجاعت و دلاورى حضرت على اکبر و رزم آورى و بصیرت دینى و سیاسى او در سفر کربلا به ویژه در روز عاشورا تجلى کرد. سخنان و فداکاریهای وی نیز به خوبی مؤید این مطلب است . خواب امام حسین در توقفگاه قصر بنی مقاتل، امام حسین (ع) به جوانان خاندان خود دستور داد آب بردارند و سپس در آخر شب به کاروان دستور حرکت داد. اندک خوابی امام را فرا گرفت و پس از اینکه بیدار شد چند بار گفت: انالله و انا الیه راجعون و الحمدلله رب العالمین . فرزندش علی اکبر پیش آمد و گفت:ای پدر، چرا حمد خدا به جا آوردی و انا لله و انا الیه راجعون گفتی؟ فرمود: پسرم، لحظه‌ای به خواب رفتم و در خواب، اسب سواری را دیدم که می‌گفت:این گروه می‌روند و مرگ نیز به سوی آنها می رود. دانستم که این خبر مرگ ما است. علی اکبر گفت: پدر جان! خداوند برای ما بدی پیش نیاورد. مگر ما بر حق نیستیم؟ فرمود: چرا، سوگند به آن خدایی که بازگشت بندگان به سوی اوست، ما بر حق هستیم. علی اکبر گفت: پس باکی نداریم از این که بر حق بمیریم. امام حسین (ع) به او فرمود: خدایت بهترین پاداشی که فرزند از پدر خود می برد به تو عنایت کند. حضرت علی اکبر در روز عاشورا روز عاشورا پس از شهادت یاران امام، اولین کسى که اجازه میدان طلبید تا جان را فداى دین کند، علی اکبر بود. اگر چه به میدان رفتن او بر اهل بیت و بر امام بسیار سخت بود ولى از ایثار و روحیه جانبازى او جز این انتظار نبود. وقتى به میدان می ‏رفت، امام حسین در سخنانى سوزناک به آستان الهى، آن قوم ناجوانمرد را که دعوت کردند ولى تیغ به رویشان کشیدند، نفرین کرد. على اکبر چندین بار به میدان رفت و رزمهاى شجاعانه ‏اى با انبوه سپاه دشمن داشت. پس از شهادت، امام حسین صورت بر چهره خونین حضرت على اکبر نهاد و دشمن را باز هم نفرین کرد . حضرت على اکبر، نزدیکترین شهیدى است که با امام حسین دفن شده است. مدفن او پایین پاى اباعبد الله الحسین قرار دارد و به این خاطر ضریح امام شش گوشه است.