«شهروند امروز» با انتقاد از مشی گذشته بر روی دکه

انتشار دور جدید هفته نامه«شهروند امروز»، به سر دبیری رضا خجسته رحیمی- سر دبیر سابق مهرنامه- با انتقاد از گردانندگان سابق این مجله و مشی اصلاح طلبی آغاز شد.

خجسته رحیمی در سرمقاله شماره اول این مجله با اشاره تاریخی به روند اصلاحات به گلایه از مطبوعاتی که یک شبه به حزب سیاسی تبدیل می شوند و فهرست انتخاباتی ارائه می دهند، پرداخت.

هفته نامه«شهروند امروز» پس از وقفه ای 20 ماهه، از 11 تیر ماه فعالیت مجدد خود را از سر گرفت و اولین شماره دروه جدید آن روانه کیوسک های رونامه فروشی شد. از سر گیری انتشار این هفته نامه که با اعمال تغییراتی در هیات تحریریه، محتوا و پرداخت به سوژه ها ایجاد شده است، نوید دهنده آغازی نو در«روزنامه نگاری اصلاح طلبی» است.

به گزارش فردا، «شهروند امروز» در نیمه دوم آبان 87 با حکم هیات نظارت بر مطبوعات به دلیل تخطی از موارد ذکر شده در شناسنامه مجله، از ادامه فعالیت باز ماند. شناسنامه این هفته نامه خبری- تحلیلی اجازه فعالیت در حوزه های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و ورزشی را به این مجله می داد. اصرار گردانندگان این مجله برای پرداختن به سیاست در ابتدا و شتاب بخشیدن به آن در نیمه های راه، موجبات توقف انتشار این مجله را دامن زد.

خجسته رحیمی با اشاره به تجربه اصلاحات تلاش می کند تا به مسیر اصلاحات در یک سده اخیر در ایران و اقدامات دولتمردان برای سامان دادن به اوضاع کشور اشاره کند. مسیری که به گفته خجسته رحیمی«بیش از یک سده از آغاز آن می گذرد و صد البته که ما همچنان در خم کوچه های آزادی و برابری و برادری گرفتار و درمانده ایم. همچنان نقد ها و هشدارهای صور اسرافیل تازه اند و امروزی می نمایند: اصلاحات در بالا بدون اصلاحات در پایین میسر نیست. آنکه خواب است نمی تواند طالب بیداری باشد. جامعه ای که دروغ می گوید نمی تواند راستگویی را مطالبه کند. نمی توان به دست و پا زدن در خرافه های روزمره مشغول بوود و از ترویج خرافه در بالا انتقاد داشت».

در ادامه این یادداشت سردبیر به رسالت دور جدید این مجله اشاره می کند« آگاهی شهروندان از آنچه باید بخواهند و نه اکتفا به دانستن آنچه نمی خواهند؛ شناخت ضعف های خود و نه فقط برشمردن ضعف های دولتمردان؛ نقد فرهنگ پیش از سیاست».

خجسته رحیمی با ذکر این اشارات به انتقاد از اصلاح طلبان ایرانی نیز می پردازد که در سالهای جلوس قدرت بدون توجه به «بسترهای اجتماعی» در پی دستیابی به اکسیر اصلاحات در ایران بودند و شیپور را از سر گشاد آن می نواختند. روزگاری که روزنامه نگاران ایرانی تصور می کردند درروزنامه های خود بایستی جای خالی احزاب را پُر کنند و از این رو بود که به تبلیغ برنامه های سیاسی در مجلات خود می پرداختند.

اصللاح طلبانی که پس از خرداد 76 به دنبال انقلاب کاغذی در روزنامه های زنجیره ای بودند و تلاش می کردند در روزنامه های زنجیره ای خود جایگاه احزاب را پُر کنند و در این میان منافع سیاسی را بر منافع ملی ترجیح می دادند.

خجسته رحیمی با اشاره به شکل گیری خلق الساعه برخی از نهادها در ایران، این طور عنوان می کند که« در کشوری که هیچ چیز در جای خودش قرار نگرفته است و نهادهایش یک شبه ساخته می شوند و شبانه از میان برداشته، خلاف عادت نیست اگر مطبوعاتش یک شبه به یک حزب سیاسی بدل شوند و فهرست انتخاباتی ارائه دهند...».

این گفته ها به تجربه سردبیر سابق این هفته نامه (محمد قوچانی) اشاره دارد که با نزدیک شدن موسم انتخابات ریاست جمهوری، ردای سیاست بر تن کرده و به حمایت از کاندیدای مورد نظر خود پرداخت و زمینه سازی توقف انتشار این مجله را مهیا کرد.

نگاهی گذرا به شناسنامه و تحریریه و همکاران «شهروند امروز» جای خالی حوزه سیاست در این مجله را آشکار می کند و نشان می دهد که گردانندگان جدید این مجله تلاش دارند به فرهنگ توجه بیشتری داشته باشند. «شهروند امروز» مدعی آن است که از در تنگ سیاست به مسائل نپردازد و مسائل فرهنگی را سرلوحه کار خود قرار دهند.