وجه تسميه نامگذاری محله‌های تهران
سيد خندان نام ايستگاه اتوبوسي در جاده قديم شميران بوده است، در گذشته املاك زمين‌هاي اين منطقه متعلق به كامران ميرزا نايب‌السلطنه بوده است، پل رومي در واقع پل كوچكي بوده كه دو سفارت روسيه و تركيه را هم متصل مي‌كرده است. عده‌اي هم معتقدند كه نام پل از مولانا جلال‌الدين رومي گرفته‌شده است...
فارس: * سيد خندان سيد خندان نام ايستگاه اتوبوسي در جاده قديم شميران بوده است. سيدخندان پيرمردي دانا بوده كه پيش گويي‌هاي او زبانزده مردم در نيم قرن پيش بوده است. دليل نامگذاري اين منطقه نيز احترام به اين پيرمرد بوده است. * فرمانيه در گذشته املاك زمين‌هاي اين منطقه متعلق به كامران ميرزا نايب‌السلطنه بوده است و بعد از مرگ وي به عبدالحسين ميرزا فرمانفرما فروخته شده است. * فرحزاد اين منطقه به دليل آب و هواي فرح انگيزش به همين نام معروف شده است. * شهرك غرب دليل اينكه اين محله به نام شهرك غرب معروف شد ساخت مجتمع‌هاي مسكوني اين منطقه با طراحي و معماري مهندسان آمريكايي و به مانند مجتمع‌هاي مسكوني آمريكايي بوده و در گذشته نيز محل اسكان بسياري از خارجي‌ها بوده است. * آجودانيه آجودانيه در شرق نياوران قرار دارد و تا اقدسيه ادامه پيدا مي‌كند. آجودانيه متعلق به رضاخان اقبال السلطنه وزير قورخانه ناصرالدين شاه بوده، او ابتدا آجودان مخصوص شاه بوده است. * اقدسيه نام قبلي اقدسيه (تا قبل از 1290 قمري) حصار ملا بوده است. ناصرالدين شاه زمين‌هاي آنجا را به باغ تبديل و براي يكي از همسران خود به نام امينه اقدس (اقدس الدوله) كاخي ساخت و به همين دليل اين منطقه به اقدسيه معروف شد. * جماران زمين‌هاي جماران متعلق به سيد محمد باقر جماراني از روحانيان معروف در زمان ناصر الدين شاه بوده است. برخي از اهالي معتقدند كه در كوه‌هاي اين محله از قديم مار فراوان بوده و مارگيران براي گرفتن مار به اين ده مي‌آمدند و دليل نامگذاري اين منطقه نيز همين بوده است و عده اي هم معتقدند كه جمر و كمر به معني سنگ بزرگ است و چون از اين مكان سنگ‌هاي بزرگ به دست مي آمده است، آنجا را جمران، يعني محل به دست آمدن جمر ناميده‌اند. * پل رومي پل رومي در واقع پل كوچكي بوده كه دو سفارت روسيه و تركيه را هم متصل مي‌كرده است. عده‌اي هم معتقدند كه نام پل از مولانا جلال‌الدين رومي گرفته‌شده است. * جواديه (در جنوب تهران) بسياري از زمين‌هاي جواديه متعلق به آقاي فرد دانش بوده است كه اهالي محل به او جواد آقا بزرگ لقب داده بودند. مسجد جامعي نيز توسط جواد آقا بزرگ در اين منطقه بنا نهاده است كه به نام مسجد فردانش هم معروف است. * داوديه (بين ميرداماد و ظفر) ميرزا آقاخان نوري صدر اعظم اين اراضي را براي پسرش، ميرزا داودخان، خريد و آن را توسعه داد. اين منطقه در ابتدا ارغوانيه نام داشت و بعدها به دليل ذكر شده داوديه نام گرفت. * دركه اگر چه هنوز دليل اصلي نامگذاري اين محل مشخص نيست اما برخي آنرا مرتبط به نوعي كفش براي حركت در برف كه در اين منطقه استفاده مي شده و به زبان اصلي «درگ» ناميده مي شده است دانسته‌اند. * دزاشيب (در نزديكي تجريش) روايت شده است كه قلعه بزرگي در اين منطقه به نام « آشِب » وجود داشته است و در گذشته نيز به اين منطقه دزآشوب و دزج سفلي و در لهجه محلي ددرشو مي‌گفتند. * زرگنده احتمالا دليل نامگذاري اين محل كشف سكه‌ها و اشياء قيمتي در اين محل بوده است. در گذشته اين منطقه ييلاق كاركنان روسيه بوده است. * قلهك كلمه قلهك از دو كلمه "قله " و "ك " تشكيل شده است كه قله معرب كلمه كله، مخفف كلات به معناي قلعه است. عقيده اهالي بر اين است كه به دليل اهميت آبادي قلهك كه سه راه گذرگاه‌هاي لشگرك، ونك و شميران بوده است، به آن( قله- هك) گفته شده است. * كامرانيه زمين‌هاي اين منطقه ابتدا به ميرزا سعيدخان، وزير امور خارجه‌تعلق داشت، و سپس كامران ميرزا پسربزرگ ناصرالدين شاه، با خريد زمين‌هاي حصاربوعلي، جماران و نياوران، اهالي منطقه را مجبور به ترك زمين‌ها كرد و سپس آن جا را كامرانيه ناميد. * محموديه ( بين پارك وي و تجريش يا وليعصر تا ولنجك) در اين منطقه باغي بوده است كه متعلق به حاج ميرزا آقاسي بوده است و چون نام او عباس بوده آنرا عباسيه مي‌گفتند. سپس علاءالدوله اين باغ بزرگ را از دولت خريد و به نام پسرش، محمودخان احتشام‌السلطنه، محموديه ناميد. * نياوران نام قديم اين منطقه گردوي بوده است و برخي معتقدند در زمان ناصرالدين شاه نام اين ده به نياوران تغيير كرده است به اين ترتيب كه نياوران مركب از "نيا " (حد، عظمت و قدرت) ؛ "ور " (صاحب) و "ان " علامت نسبت است و در مجموع يعني كاخ داراي عظمت. * ونك نام ونك تشكيل شده است از دو حرف (ون) به نام درخت و حرف (ك)كه به صورت صفت ظاهر مي‌شود. * يوسف آباد منطقه يوسف آباد را ميرزا يوسف آشتياني مستوفي‌الممالك در شمال غربي دارالخلافه ناصري احداث كرد و به نام خود، يوسف آباد ناميد. * پل چوبي قبل از اين كه شهر تهران به شكل امروزي خود درآيد، دور شهر دروازه هايي بنا شده بود تا دفاع از شهر ممكن باشد. يكي از اين دروازه‌ها، دروازه شميران بود با خندق‌هايي پر از آب در اطرافش كه براي عبور از آن، از پلي چوبي استفاده مي‌شد. امروزه از اين دروازه و آن خندق پر از آب اثري نيست، اما اين محل همچنان به نام پل چوبي معروف است. * شميران نظريات مختلفي درباره اين نام شميران وجود دارد. يكي از مطرح ترين دلايل عنوان شده تركيب دو كلمه سمي يا شمي به معناي سرد و « ران » به معناي جايگاه است و در واقع شميران به معناي جاي سرد است. به همين ترتيب نيز تهران به معناي جاي گرم است. همچنين در نظريه ديگري به دليل وجود قلعه نظامي در اين منطقه به آن شميران مي‌گفتند و همچنين برخي نيز معتقدند كه يكي از نه ولايت ري را شمع ايران مي‌گفتند كه بعدها به شميران تبديل شده است. * گيشا نام گيشا كه در ابتدا كيشا بوده است برگرفته از نام دو بنيانگذار اين منطقه (كينژاد و شاپوري) مي‌باشد. * منيريه (در جنوب وليعصر) منيريه در زمان قاجار يكي از محله‌هاي اعيان نشين تهران بوده و گفته شده نام آن از نام زن كامران‌ميرزا، يكي از صاحب‌منصبان قاجر، به نام منير گرفته شده‌است. منبع: موسسه مطالعات و پژوهش هاي سياسي