جشن حنابندان در جبهه!
از جبهه سفارش آمده بود كه رزمندگان «حنا» ميخواهند؛ عمليات نزديك بود و بچهها بيتاب عروسي! اينگونه بود كه بستههاي كوچك حنا به جبههها ارسال شد.
فارس: عمليات كه آغاز ميشد، حناي دست خيلي از تازه دامادهاي جبهه يا همان سربازهاي خميني (ره) ديگر رنگي نداشت؛ چرا كه دستهايشان به خون سرخشان خضاب شده بود. از جبهه سفارش آمده بود كه رزمندگان «حنا» ميخواهند؛ عمليات نزديك بود و بچهها بيتاب عروسي! اينگونه بود كه بستههاي كوچك حنا به جبههها ارسال شد. «اباصلت بيات»، عكاس دوران دفاع مقدس از جشن حنابندان در عمليات «والفجر 2» عكسي براي تاريخ دفاع مقدس به يادگار گذاشته كه رازهاي زيادي در خود نهفته است. وي در گفتوگو با فارس با بيان روايت اين عكس گفت: قرار بود ساعت يك بامداد 29 تير سال 62 عمليات «والفجر 2» در منطقه حاج عمران اجرا شود؛ بعضي از نيروها 24 ساعت قبل از آغاز تك، براي دور زدن دشمن از محور عزيمت خود حركت كرده و پس از 2 ساعت راهپيمايى به مناطق تعيين شده رسيدند و براى شروع عمليات اعلام آمادگى كردند. رمز عمليات نيز تعيين شده بود و پيرمردها، جوانها و نوجوانهاي زيادي در اين عمليات آماده سر دادن نداي «يا الله» بودند؛ يكي از اين پيرمردها حاجي بخشي بود كه 2 جگر گوشهاش را هم تقديم اسلام كرده بود؛ او شبهاي عمليات حنا را در ظرفي ميريختند و بعد از اينكه با آب مخلوط ميكردند و كف دست بچهها ميگذاشتند. اين جشن حنابندان، با جشن حنابندانهايي كه امروز به بهانههايي برگزار ميشود، خيلي متفاوت است؛ اين دامادها هم دامادهايي كه ما هميشه ديدمشان، فرق ميكردند؛ آنجا رزمندهها پيش از رفتن به جبهه غسل شهادت ميكردند، لباسهايشان بوي عطر شهادت ميداد، خاك پاك جبهه بر روي صورتها و محاسنشان نشسته بود. در آنجا تازه دامادها، دستهايشان را به ياد سرخي خون ياران سيدالشهدا (ع) با حنا سرخ ميكردند؛ براي آنها عمليات بزمي بود كه به ديدار محبوب ختم ميشد و شهادت همان سرور جاودانگي است؛ به همين دليل هم شبهاي عمليات، شب حنابندان رزمندگان بود؛ همان طور كه ياران امام حسين (ع) در شب عاشورا با سرخي دستانشان آماده شهادت بودند و صداي خنده و شاديشان آسمان كربلا را پر كرده بود. هر يك از آنها بعد از حنا بستن، به دست دوستان ديگر نگاه ميكرد؛ گويي ميخواست بداند كدام يك گوي سبقت را از ديگري خواهد ربود. عمليات كه آغاز ميشد، حناي دست خيلي از تازه دامادهاي جبهه يا همان سربازهاي خميني (ره) ديگر رنگي نداشت؛ چرا كه دستهايشان به رنگ سرخ خونشان خضاب شده بود.