استفاده از سم زنبور در ردیابی مواد منفجره

مهر: محققان MIT دریافته اند پروتئین "بامبولیتین" که مقادیر زیادی از آن را می توان در سم زنبور یافت، از قابلیت ردیابی تک مولکولهای انفجاری نیترو-آروماتیک معطری مانند TNT برخوردارند. در صورتی که از این مولکولها در حسگرهای به کار رفته در فرودگاه ها استفاده شود، می توان این حسگرها را نسبت به آنچه اکنون هستند، برای ردیابی مواد منفجره حساس تر ساخت. محققان سطح داخلی نانوتیوبها را به این پروتئین آغشته کردند و سپس آنها را در معرض جریان هوایی قرار دادند که از مجاورت مواد منفجره عبور داده شده اند. نانو لوله ها به صورت طبیعی از خود نور ساطع می کنند و هنگامی که رایحه مواد منفجره از مجاورت آنها عبور می کند، شدت تابش این نور در اثر ترکیب پروتئین نیش زنبور و عوامل نیترو-آروماتیک تغییر می کند. با وجود اینکه امکان دیدن این نور توسط چشم غیر مسلح وجود ندارد، این تغییر در پرتو نوری نانو لوله ها را می توان با استفاده از میکروسکوپهایی ویژه ردیابی کرد. محققان با ترکیب کردن انواع مختلفی از نانولوله های کربنی و پروتئین بامبولیتین توانستند انواع مختلفی از مواد منفجره را شناسایی کنند. از چنین سیستمی می توان برای ردیابی مولکولهایی که در هنگام تجزیه مواد منفجره ای مانند TNT به وجود می آیند نیز استفاده کرد. بر اساس گزارش بی بی سی، در حال حاضر حسگرهای تجاری مواد منفجره ذرات باردار هوایی را با کمک طیف نگاری ردیابی می کنند و با وجود اینکه چنین سیستمهایی از مقاومت بالا و هزینه کمی برخوردارند، نمی توانند مواد منفجره را در سطح مولکولی ردیابی کنند. در حالیکه حسگرهای نیش زنبوری نه تنها می توانند مواد منفجره را در مقیاس مولکولی ردیابی کنند، بلکه می توانند در دمای اتاق یا فشار اتمسفر نیز به کار خود ادامه دهند.