استاندارهای دوگانه‌های امریکا دوست و دشمن نمی‌شناسد!
در حالی که مبارک تصمیم گرفت خشونت زیادی علیه معترضان به کار نگیرد- برغم تمایل درونی‌اش نسبت به سرکوب مخالفان- سرانجام در مواجه با خواست معترضان تن به ترک کرسی قدرت داد. در مقابل قذافی که علیه معترضان غیرنظامی از نیروی ارتش استفاده کرده تمامی راه‌ها حتی تجهیزات سنگین جنگی استفاده می‌کند، به بهشتی امن رهنمون می‌شود.
کد خبر :
144847
روزنامه «نیویورک تایمز» شنبه به نقل از مقام‌های امریکایی از تلاش واشنگتن برای یافتن پناهگاهی جدید برای «معمر قذافی» - دیکتاتور لیبی- با محوریت کشورهای افریقایی خبر داد. خبری که گرچه از تلاش پنهان کاخ‌سفید برای پایان دادن به بحران رو به گسترش لیبی خبر می‌دهد اما تردید‌های جدی را درباره معیارهای حقوق بشری امریکا برمی‌انگیزد.
به گزارش سرویس بین‌الملل «فردا» به نقل از فارین‌پالسی، روزنامه نیویورک تایمز به نقل از منابع مطلع نوشت که واشنگتن به دنبال مکان امنی برای قذافی است، جایی که سرهنگ و خانواده‌اش بتوانند بدور از هر دغدغه‌ای در آسایش بسر برند.
نیویورک تایمز نوشت، محافل سیاسی امریکا در پی این هستند قذافی را به یکی از کشورهایی که احکام دادگاه کیفری لاهه را به رسمیت نمی‌شناسند، منتقل کنند. در این میان کشورهایی چون امریکا و برخی از کشورهای افریقایی، از جمله کشورهایی هستند که احتمال دارد سرهنگ و خانواده‌اش در آن‌ها حضور یابد.
طرح این ایده شاید تلاشی برای ساختن «پلی طلایی» برای عقب‌نشینی قذافی و کناره‌گیری وی از قدرت باشد. فارین پالیسی، در گزارشی متفاوت به مقایسه شرایط خانواده «حسنی مبارک» - رئیس‌جمهوری مخلوع مصر- با قذافی پرداخته است.
فارن پالیسی، با نگاهی اجمالی به سرنوشت این دو دیکتاتور نکات خاصی برجسته می‌شود. در حالی که مبارک تصمیم گرفت خشونت زیادی علیه معترضان به کار نگیرد- برغم تمایل درونی‌اش نسبت به سرکوب مخالفان- اما سرانجام در مواجه با خواست معترضان تن به ترک کرسی قدرت داد. در حال حاضر او زندانی است و در بیمارستان بسر می‌برد. در مقابل دیکتاتوری دیگر (قذافی) که علیه معترضان غیرنظامی از نیروی ارتش استفاده کرده و هنگامی که معترضان خود را مسلح کردند برای ماندن بر مسند قدرت و سرکوب لیبیایی‌ها از تمامی راه‌ها حتی تجهیزات سنگین جنگی استفاده می‌کند به بهشتی امن رهنمون می‌شود.
امریکا به عنوان کشوری که داعیه حقوق بشری آن گوش جهانیان را کر کرده، برای پایان دادن به افتضاح لیبی و جلوگیری از بن‌بستی پرهزینه، احتمال دارد پناهگاهی امن برای قذافی جنایتکار بیابد.
اکنون برای هر خواننده بی‌طرفی این پرسش مطرح می‌شود که رهبران اقتدارگرای آینده چه درسی از این‌گونه حوادث خواهند کرد؟ بارز‌ترین آن این است که دیگر «آدم خوبه داستان» وجود نخواهد داشت.
از طرفی دیگر، پذیرفتن این‌که معمر قذافی در چنین شرایطی تضمینی مبنی بر عدم پیگرد قانونی را بپذیرد، دشوار است، زیرا غرب پیش از این در سال ۲۰۰۳ به دیکتاتور لیبی ـ فارغ از تمامی ستم‌های او بر مردم لیبی- وعده داده بود که در قبال توقف برنامه سلاح‌های کشتارجمعی هیچ اقدامی برای سرنگونی حکومتش نکند. تلاش برای سرنگونی قذافی که امروزه غرب سرسختانه به دنبال تحقق آن است عاملی است که هرگونه تضمین به رهبر لیبی را بی‌اثر خواهد کرد. مبارزه قذافی اکنون مبارزه برای حفظ موجودیت خود است و با کمال تاسف، به این معنی است که قدرت‌های درگیر در مسئله لیبی هیچ انتخابی جز مقاومت
در برابر قذافی ندارند، به این امید که سرانجام انقلابیون بتوانند در مبارزه با دیکتاتور دست بالا را بگیرند که این یقینا به معنی طولانی‌تر شدن جنگ داخلی و کشته شدن لیبیایی‌های بیشتر تحت عنوان انسان‌دوستی است.
به گزارش «فردا»، اگرچه مقام‌های امریکایی همواره اتهام منتقدان خود مبنی بر در پیش گرفتن استانداردهای دوگانه در مواجه با مسائل حقوق بشری ـ با توجه به مصالح خود‌ـ را رد کرده و ادعا می‌کنند که حقوق بشر از جمله ارزش‌های آمریکایی است که در سراسر جهان مورد توجه واشنگتن است، اما حتی متحدان نزدیک کاخ‌سفید نظیر مبارک نیز از تیغ تیز این استانداردهای دوگانه در امان نماندند. امریکا در مصر نیاز دارد تا با گرفتن ژستی بشردوستانه از محاکمه و حتی زندانی شدن مبارک حمایت کند، رویکردی که در لیبی هزینه‌های گزافی به دنبال خواهد داشت.