از اهانت به هاشمی تا فحاشی به احمدی‌نژاد

عصرایران: توهین ، عملی غیر انسانی است که از هر کس سر بزند محکوم است و قانون نیز به همین دلیل مبرهن عقلی ، آن را جرم دانسته و برای توهین کننده مجازات تعیین کرده است. اصل بر این است کسی که مورد توهین واقع می شود ، اگر شکایت کند ، دادگاه وارد رسیدگی می شود اما در خصوص برخی مقامات و مسوولان ، رسیدگی قضایی منوط به شکایت فردی نیست و صرف تحقق توهین ، برای ورود دستگاه قضایی کفایت می کند. هم از این روست که وقتی هاشمی رفسنجانی مورد توهین عده ای فحاش قرار می گیرد ، انتظار است که دستگاه قضا وارد عمل شود و طبق قانون با توهین کنندگان برخورد نماید و هم وقتی محمود احمدی نژاد مورد اهانت های غیراخلاقی قرار می گیرد. این که به جانبداری هاشمی ، خواهان مجازات توهین کنندگان به او شویم و در برابر توهین به احمدی نژاد سکوت کنیم یا بر عکس از توهین به هاشمی لذت ببریم و اهانت به رئیس جمهور را برنتابیم ، عین بی عدالتی و سیاسی کاری است. گرایش های سیاسی و جناحی به جای خود محفوظ ولی در یک جامعه اخلاق گرا ، وقتی پای نقض اصول اخلاقی به میان می آید ، نباید به افراد نگریست و موضع گیری کرد بلکه باید به کار نگاه کرد و اگر خلاف اخلاق بود - مانند توهین - آن را نکوهید. اگر یک نکته را همیشه در یاد داشته باشیم ، در حراست از مرزهای اخلاقی جامعه مان کوتاهی نخواهیم کرد و آن این که ما و خانواده هایمان در این جامعه زندگی می کنیم و قرار است دختران و پسران مان هم در همین کشوری که ما داریم برایشان می سازیم زندگی کنند ؛ بنابراین "قربانی کردن اخلاق در پای سیاست" ، در واقع نا امن سازی تدریجی جامعه برای زیست خود ، خانواده و نسل هایمان است. عصرایران هر چند تا کنون انتقادات زیادی را به احمدی نزاد و دولتش وارد کرده و بنایی هم جز مشی "نقادی منصفانه" ندارد ، ولی این بدان معنا نیست که وقتی توهین آشکار به رئیس جمهور صورت می گیرد ، آن را بستاید چه آن که این توهین ها ، قبل از آن که توهین به یک شخص باشد ، اهانت به اصول اخلاقی و فرهنگ و تمدن ملتی است که از همان کودکی می آموزند که نباید دهان را به فحش و ناسزا باز کنند. به علاوه ، این توهین ها ، فارغ از شخص احمدی نژاد ، متوجه جایگاه ریاست جمهوری است که نه مال احمدی نژاد است ، نه متعلق به خاتمی و هاشمی و نه هیچ کس دیگر بلکه جایگاهی است متعلق به ملت ایران و اگر قرار باشد به بهانه احمدی نژاد این جایگاه لطمه ببیند ، در این مملکت سنگ روی سنگ بند نمی شود چه آن که اگر خلیفه کشی باب شود ، هیچ کس دیگری در هیچ دورانی مصون نخواهد ماند ، کما این که حضرت علی علیه السلام ، با همین استدلال ، قتل خلیفه دوم را منع و محکوم کردند ولی به رهنمود ایشان توجهی نشد تا آن که سال ها بعد ، تیغ زهر آلود ابن ملجم ، بر فرق مبارک خود ایشان هم فرود آمد ، چون خلیفه کشی مرسوم شده بود. بنابراین وقتی توهین به هاشمی را محکوم می کنیم ، معنایش این نیست که اصطلاحاً "هاشمی چی" هستیم یا وقتی می گوییم به احمدی نژاد هم نباید توهین کرد ، بدان معنا نیست که ما هم "احمدی نژادی" شده ایم ؛ بلکه نگران سوختن ریشه های اخلاق در جامعه ای هستیم که اگر در آن حرمت مسوولا ن ارشد به سادگی آب خوردن منکوب شود ، چه ضمانتی هست برای حفظ احترام و آبروی خودمان و خانواده و ناموس مان که در آن زندگی می کنند؟! هم از این روست که نمی توانیم در برابر اهانت های واقعاً بی ادبانه اخیر دو نفر از مداحان سیاسی به احمدی نژاد ، آن هم در مجلس روضه اهل بیت علیهم السلام سکوت کنیم و مانند خیلی ها بگوییم "خوب شد این ها به جان هم افتاده اند!" ، چرا که در این میان ، بیش از احمدی نژاد ، این اخلاقیات جامعه مشترک من و شماست که لگدمال می شود و بوی تعفن این بی اخلاقی همه ما را خواهد آزرد. به راستی وقتی مداحی که طبق روایت امام صادق علیه السلام باید "زینت اهل بیت علیهم السلام" باشد ، این گونه لب به فحاشی آن هم با کلمات رکیک و جنسی می گشاید و گستاخانه از حاضران می خواهد که برایش تکبیر و صلوات هم بفرستند ، از دیگران چه انتظاری می توان داشت؟ اگر نوجوانی به پدرش که او را به خاطر فحش دادن تنبیه می کند بگوید که من این کلمات را از همان هیاتی یاد گرفته ام که مرا تشویق به آن کرده اید ، پدر جز سرخ شدن و سکوت چه می تواند کند؟ اگر این فحش ها را نه این چند مداح خاص -که گویا مشمول کاپیتولاسیون هستند(!)- بلکه یک روزنامه نگار یا یک شخص عادی بر زبان می راند ، با او چه برخوردی می شد؟ چندی پیش قوه قضاییه در انجام وظیفه قانونی خود اعلام کرد که با توهین کنندگان به هاشمی رفسنجانی برخورد خواهد کرد که رویکرد خجسته ای است و حال انتظار می رود بر اساس همان قانونی که با توهین کنندگان به هاشمی برخورد می شود ، با هتاکان به رئیس جمهور نیز برخورد قانونی شود. ماده 609 قانون مجازات اسلامی که متعلق به همین نظام جمهوری اسلامی ایران است می گوید: " هركس با توجه به سمت ، يكي از روساي سه قوه يامعاونان رئيس جمهور يا وزرا يا يكي از نمايندگان مجلس شوراي اسلامي يا نمايندگان مجلس خبرگان يا اعضاي شوراي نگهبان يا قضات يااعضاي ديوان محاسبات يا كاركنان وزارتخانه ها وموسسات و شركتهاي دولتي و شهرداريها در حال انجام وظيفه يا به سبب آن توهين نمايد به سه تا شش ماه حبس و يا تا ( 74 ) ضربه شلاق و يا پنجاه هزار تا يك ميليون ريال جزاي نقدي محكوم مي شود." توجه بفرمایید! این ماده قانونی حتی توهین به یک کارگر شهرداری را بر نمی تابد چه آن که توهین ، چنان عمل زشتی است که فرقی نمی کند مرتکب ، آن را درباره رئیس یک قوه به کار ببرد یا در مقابل یک کارمند جزء. حال در شرایطی که ماده ای بدین صراحت در قانون این مملکت وجود دارد و اتفاقاً به استناد آن هم تا کنون خیلی ها - از روزنامه نگار و فعال سیاسی گرفته تا شهروندان دیگر - محکوم هم شده اند ، چند نفر هستند که هر چه از دهانشان می آید ، نثار این و آن می کنند و آنقدر هم با این ها مماشات شده که دیگر وارد توهین های جنسی شده اند و خجالت هم نمی کشند. درست است که بر احمدی نژاد ، نقدهای متعددی است که اتفاقاً خیلی از این نقدها هم وارد است اما قرار نیست که به اسم نقادی ، فحاشی کنیم و اخلاقیات جامعه را به لجن بکشیم. اگر برای مدعی العموم حفظ حریم های اخلاقی جامعه مهم است - که قطعاً هم هست - انتظار می رود فارغ از فشارهایی که محتمل است ، با این اهانت های آشکار و بی اخلاقی های نامحدود مقابله کند چه آن که برای برخورد با توهین کنندگان به رئیس جمهور ، نیازی به شکایت شخصی هم نیست و مسوولیت این بار خطیر بر دوش مدعی العموم است.