کسی یادی از سرهنگ نمی‌کند...

سرویس بین الملل «فردا»: این روز‌ها که همه نگاه‌ها معطوف به حمله موتلفان غربی- زیر لوای ناتو- به لیبی است، کمتر کسی به گذشته قذافی فکر می‌کند. گذشته‌ای که سرهنگ برای خود آرزوهایی در آن داشت و در پی محقق کردن آنها بود.

پس از کودتای بدون خونریزی که قذافی در غیبت «شاه ادریس» در سال ۱۹۶۹ انجام داد، تمامی همّ و غم قذافی معطوف به جذب حامیان در سرتاسر قاره سیاه شد. سرهنگ جوان در این راه از هیچ کوششی فرو ننشست، زیرا‌‌ همان طور که جمال عبدالناصر رهبر مصر شده بود او نیز بایستی رهبر لیبی شناخته می‌شد. قذافی بر خلاف جمال عبدالناصر که خود را وقف پان عربیسم کرد و تلاش می‌کرد کشورهای عربی را متحد کند، راه خود را در اتحاد و متحد کردن کشورهای افریقایی دید. سرهنگ قذافی یکی از بنیان گذاران مهم «اتحادیه افریقا» به شمار می‌رود. در سایه این تلاش‌ها او کوشش داشت تا از راه درآمدهای نفتی متحدانی را برای خود دست و پا کند تا در مواقع لزوم از آنها بهره برد.

بواسطه همین اقدامات بود که سرهنگ همیشه بر روی سینه خود مدال قاره افریقا را نصب می‌کرد و هیچ‌گاه خود را از آن جدا نمی‌ساخت. زیرا او آرزو داشت رهبر قاره سیاه باشد.

وب سایت مجله فارن پالیسی، تصاویری از سرهنگ قذافی در دوران اوج خود را جمع آوری کرده وبه نمایش گذاشته است. تصاویری که یادآور روزهای خوب سرهنگ بود. سرهنگی که این روز‌ها به «خزان خودکامگی» خود رسیده است.

تصاویر قذافی در شمایل رهبر قاره سیاه

سرهنگ در کنار رئیس جمهور اوگاندا( یووری موسیوینی)

سرهنگ در حالی که نلسون ماندلا را در سال ۱۹۹۰ در آغوش می‌گیرد

سرهنگ در حالی وارد شدن به پایتخت گینه

عمر عبدالبشیر رئیس جمهور سودان در کنار سرهنگ

قذافی در کنار دیگر روسای کشورهای افریقایی

در سال ۲۰۰۸، سرهنگ برای بالا بردن محبوبیت خود، رهبران سنتی قبایل افریقا را به لیبی دعوت کرد

سرهنگ در کنار رهبران کشورهای افریقایی

سرهنگ در حال تکیه زدن به مسند ریاست اتحادیه افریقا