به حرمت خون‌های ريخته شده انقلابيون منطقه جشن بزرگ نوروز را لغو كنيد
به راستي برپايي سنن باستاني با چنين هزينه‌هاي گزاف ـ كه يادآور برخي مراسمات دوران ستم‌شاهي است ـ و در چنين موقعيت بين‌المللي چه توجيه و منطقي به دنبال دارد؟
فارس: اتحاديه بين‌المللي امت واحده با اعتراض شديد نسبت به برگزاري «جشن بزرگ نوروز» امسال، از مقامات كشورمان خواست تا هر چه سريعتر نسبت به لغو برگزاري اين مراسم به حرمت خون‌هاي ريخته شده در مصر، ليبي، يمن و بحرين اقدام كنند. اتحاديه بين‌المللي امت واحده ضمن اعتراض شديد نسبت به برگزاري «جشن بزرگ نوروز» امسال با انتشار بيانيه‌اي از مقامات كشورمان خواست تا هرچه سريعتر نسبت به لغو برگزاري اين مراسم به حرمت خون‌هاي ريخته شده مجاهد مردان و زنان مصري، ليبييايي، يمني و بحريني اقدام كنند. در اين بيانيه آمده است: سال جديد ميلادي با ورود نمايندگان كشورهاي آسيايي به نوار محاصره شده غزه، نويد تغييري جديد در سطح بيداري ملت‌هاي منطقه بود. تغييري كه تنها پس از مدت زمان كوتاهي با قيام ملت تونس آغاز شد و با تحرك ملت مسلمان مصر به اوج رسيد و نه تنها به شمال آفريقا محصور نماند كه گريبان ديكتاتورهاي عربي منطقه خليج فارس را نيز گرفت. حكام جائر عربي نظير آل سعود نيز براي جلوگيري از تسري اين قيام‌ها، هر آنچه در توان داشتند به كار بستند؛ از پذيرايي بن علي فراري گرفته تا ارسال نيروهاي نظامي براي سركوب ملت مسلمان بحرين. در كنار تمام نهال‌هاي اميد روييده به ايجاد تحولي اساسي بر مبناي اسلام و عليه استكبار جهاني، آنچه همه روزه قلوب را جريحه دار مي‌سازد و جان را مي‌كاهد، ريخته شده خون هزاران انسان آزاده‌اي است كه جرمي جز فرياد عدالت و آزادي نداشته‌اند. خون‌هاي ريخته شده در ميدان التحرير قاهره، شهرهاي ليبي، خيابان‌هاي صنعا، ميدان لوءلوء منامه، همه و همه گواه مجاهدت غيور مرداني است كه تاريخ را از نو رقم زدند كه: هيهات منا الذله! اين بيانيه خاطرنشان مي‌كند: اينك و در آستانه سال جديد شمسي، چگونه مي‌توان آغاز سال جديد را به جشن و پايكوبي گذراند در حاليكه برادران و خواهران مسلمان‌مان هنوز اجساد كشته شدگانشان را دفن نكرده‌اند؟ كدام انسان آزاده‌اي است كه درد و رنج برداران و خواهرانش را مشاهده كند و آرام بگيرد؟ در اين وانفساي خون و آتش در كشورهاي منطقه، خبر برگزاري دومين جشن بين‌المللي نوروز با دعوت از مقامات بلندپايه از 30 كشور مختلف دنيا، همدردان با ملت‌هاي مسلمان را دچار بهت و حيرت كرده است. به راستي برپايي سنن باستاني با چنين هزينه‌هاي گزاف ـ كه يادآور برخي مراسمات دوران ستم‌شاهي است ـ و در چنين موقعيت بين‌المللي چه توجيه و منطقي به دنبال دارد؟