کمین برای تصاحب پارلمان بخش خصوصی

مهم‌ترین اتفاق اسفند ماه در عرصه داخلی را بدون شک باید انتخابات اتاق‌های بازرگانی دانست. انتخاباتی که با هزار اگر و اما برگزار شد و در فاصله دو روز دو تاریخ برای آن تعیین شد. در میان تمام استانهای کشور پایخت محوریت بیشتری داشت. به گزارش «فردا»؛ اتاق تهران از آن جهت که تامین کننده اصلی منابع اتاق ایران است و از جهت نفوذی که در میان تشکل‌ها و بخش‌های دولتی دارد مهم‌ترین اتاق در میان استان‌ها به حساب می‌آید. شاید اتاق تهران را بتوان به حوزه انتخابیه تهران در مجلس تشبیه کرد. حوزه‌ای که نمایندگان ان گرچه در ظاهر با دیگر نمایندگان برابرند اما همواره نفوذ زیادی در تصمیم گیری‌ها دارند. تا قبل از دوره هشتم نیز این برگزیدگان تهران بودند که بر صدر مجلس می‌نشستند. از این جهت تشبیه اتاق تهران با حوزه انتخابیه تهران چندان غیر متعارف نیست. شاید به همین علت باشد که برخی چهره‌های دولتی که از دولت خارج شده‌اند یا در حال بازنشستگی هستند وقتی به دنبال گوشه‌ای دنج برای خود هستند حضور در هیات نمایندگان اتاق را برای خود مزه می‌کنند. قطب اقتصادی تهران علاوه بر این‌که مرکز سیاسی کشور است، مهم‌ترین قطب اقتصادی آن نیز است. با این‌که تنها ۱۱ درصد جمعیت کشور در تهران زندگی می‌کنند، حدود ۲۵ درصد تولید ناخالص داخلی ایران مربوط به این شهر است. تهران با جمعیتی حدود ۸ میلیون و مساحتی حدود ۷۰۰ کیلومترمربع، تولید ناخالص داخلی برابر ۸۸ میلیارد دلار و بخش خدمات سهمی ۷۸ درصدی در تولید ناخالص داخلی تهران دارد و پس از آن به ترتیب بخش‌های صنعت (۱۴ درصد) و کشاورزی (۸ درصد) قرار دارند. در بخش خدمات در استان تهران، رشته فعالیت‌های عمده‌فروشی و خرده‌فروشی با ۲۸ درصد و مستغلات و کسب و کار با ۲۵ درصد بیشترین سهم را در تولید ناخالص داخلی دارند. منازعه سیاسی و اقتصادی چنین محوریتی موجب شده در کنار چشم داشتن به کرسی‌های سبز بهارستان برخی چهره‌های سیاسی نگاه دیگری به کرسی‌های هیات نمایندگان بخش خصوصی بیاندازند. اگر تا دیروز تمام هم وغم دولتمردان در دخالت برای تعیین رییس اتاق ایران بود امروز چینش هیات نمایندگان بزرگ‌ترین قطب اقتصادی کشور تبدیل به یک دغدغه شده است. حداقل در آخرین مرحله چهره و گروههایی در قالب وابستگی به دولت تلاش کردند از این رانت مزیتی برای خود تحصیل کنند. از گروههایی تجاری حامی دولت تا چهره‌های دولتی که با شارژ شبه دولت آمدند. ناکامی خودروسازان برخی بنگاههای صنعتی خودروساز که به مدد واگذاریهای شبه دولتی از رده بندی شرکت‌های دولتی خارج شده بودند چهره‌های متعددی را معرفی کردند اما آنچه از صندوق بیرون آمد ناکامی بزرگ بود. برغم آنکه وابستگان به این بنگاه‌ها و تشکل‌ها دستور داشتند به افراد مشخصی رای دهند نامهای دیگری از صندوق بیرون آمد تا حرکت جمعی آن‌ها برای ورود به نماد بخش خصوصی عقیم بماند. چهره‌های لابی گر گرچه حرکت‌های جمعی شبه دولتی‌ها برای ورود به هیات نمایندگان اتاق تهران ناکام ماند اما برخی چهره‌هایی که به رایزنی‌های پشت پرده و ائتلاف‌های نامتقارن شهرت دارند در آخرین لحظات وارد ساختمان جدید اتاق در وزرا شدند. هدف اصلی این چهره‌ها حضور در هیات رییسه اتاق تهران و در ادامه اتاق ایران است. در این میان نکته‌ای که می‌تواند زنگ خطری برای پارلمان بخش خصوصی باشد رایزنی این چهره‌ها با برخی متنفذان دولتی است. اتفاقی که می‌تواند اتاق‌های بازرگانی را تبدیل به نهاد‌های دولتی کند که به خواست و اراده دولتمردان اداره شود. در واقع اتاق حیاط خلوتی برای دولت شود، نهادی که همواره از طول تاسیس خود تلاش کرده صدایی متفاوت از دولت داشته باشد. شاید چهره‌های دولتی که سودای حضور در عرصه بالا‌تر قدرت را دارند می‌خواهند با اتاقی همراه پله‌های نردبان عرصه سیاست را برای رسیدن به سمت سریع‌تر طی کنند. وجود چهرهایی که کارنامه‌ای درخشانی در چرخش‌های عجیب و غریب دارند می‌تواند بستر چنین هدفی را برای آن‌ها محقق کند. آیا متنفذان دولتی که با ادبیات متفاوت در همایش‌ها حاضر می‌شوند می‌توانند به همراه دولتی‌هایی که در هیبت بخش خصوصی وارد اتاق شده‌اند به هدف خود دست یابند؟