تحقير فيلم جديد ميلانی از سوی مردم

شبكه ايران: اولين نمايش "يكي از ما دو نفر " در سينماي رسانه‏ها انتقاد شديد كارشناسان سينمايي را به‏دنبال داشت و اغلب آنها از اين مسئله سخن مي‏گفتند كه اين بدترين فيلم كارنامه هنري ميلاني است. در تحليلي از فيلم "يكي از ما دو نفر " به كارگرداني تهمينه ميلاني نوشت: تهمينه ميلاني كه سالها پيش از اين و با دستياري كيميايي در "خط قرمز " فعاليت حرفه اي سينمايي خود را آغاز كرده بود، در هيچ زمينه اي كه با كيميايي شباهت نداشته باشد، در يك زمينه به شدت شبيه كيميايي است و آن هم اينكه هر دوي اين فيلمسازان مدتها است كه به پايان عمر هنري خود رسيده اند اما همچنان سعي مي كنند بر ايده هاي مستعمل خود جامه اي جديد پوشانده و آنها را به عنوان آثار سينمايي روز به مخاطب عرضه كنند. اما بازار داغ رقابت ميان فيلمسازان مختلف موجب شده است كه حتي كم‏سوادترين مخاطبان سينماي ايران نيز دست كيميايي، ميلاني و آدمهايي شبيه به آنها را خوانده و به همين دليل آمار فروش فيلمهاي آنها افت نازلي داشته باشد. ميلاني كه سال گذشته و پس از مدتها توانست فيلم توقيفي "تسويه حساب " را كه پر شده بود از هرزه‎نگاري‎هاي غيراخلاقي اكران كند، سال جاري را با ساخت درامي ديگر آغاز كرد؛ درامي كه در ابتدا "پرنسيب " نام داشت، بعد "اصولگرا " ناميده شده و در نهايت با عنوان "يكي از ما دو نفر " به جشنواره آمد. اولين نمايش "يكي از ما دو نفر " در سينماي رسانه ها انتقاد شديد كارشناسان سينمايي را به دنبال داشت و اغلب آنها از اين مسئله سخن مي گفتند كه اين بدترين فيلم كارنامه هنري ميلاني است، فيلمي كه به مراتب ضعيفتر از آثاري مثل "زن زيادي " و "تسويه حساب " است و اصلا اينكه كسي مانند ميلاني كه سالها تجربه در عرصه كارگرداني دارد، آن را ساخته به شدت عجيب به نظر مي رسد. نخستين نقطه ضعف فيلم داستان بدون منطق فيلم است كه ارتباط به وجود آمده ميان دو آرشيتكت جوان را به نمايش مي گذارد؛ يكي از اين دو آرشيتكت، مرد جواني است كه به نظر نمي رسد بيش از 35 سال سن داشته باشد اما با همين سن كم نه‎تنها يك شركت بزرگ معماري را اداره مي كند بلكه يك خودروي گران‏قيمت هم زيرپايش بوده و در يكي از بهترين نقاط ايران زندگي مي كند. اينكه اين مهندس جوان اين همه ثروت را از كجا به دست آورده سؤالي است كه در تمام طول فيلم ذهن را به خود مشغول مي كند اما دريغ از يافتن پاسخ! جالب اينجاست شركتي كه اين مرد جوان در آن كار مي كند، نه‏فقط دكور زيبايي دارد بلكه كارمنداني خوش‎تيپ و خوش‎لباس هم در آن حضور دارند كه مرتبا با كت و شلوارهاي مارك‎دار در شركت قدم زده و درباره موضوعاتي غيرمرتبط با كار گپ مي زنند. تنها نشانه مهندس بودن اين كارمندان هم نقشه هاي لوله شده‎اي است كه زير بغل آنها قرار دارد. ايفاي نقش يكي از اين مهندسان توسط پيام صالحي انجام شده است يعني خواننده گروه آريان كه نه‎فقط در عرصه موسيقي آدم متوسطي است بلكه با بازي در "يكي از ما دو نفر " نشان داده كه در عرصه سينما هم حرفي براي گفتن ندارد و صرفا به خاطر چهره متفاوتش است كه به كار دعوت شده! دانيال عبادي يكي ديگر از كارمندان شركت است؛ عبادي هيچ‎گاه بازيگر خوبي نبوده و در اين فيلم هم جز خنده هاي تصنعي چيز ديگري از او نمي بينيم، خنده‎دار اينجاست كه عبادي حتي نمي تواند به‎درستي جلوي دوربين راه برود و يا دستهايش را حركت دهد. بازي خواهرزاده تهمينه ميلاني يعني السا فيروزآذر در نقش اصلي زن فيلم هم به شدت ضعيف است؛ متاسفانه فيروزآذر كه در "تسويه حساب " هم حضور داشت اصلا اين قابليت را نداشته كه يك نقش اصلي به او سپرده شود و اين مسئله نه برآمده از كيفيت پايين بازي وي كه حتي از عدم توانايي وي در اداي درست ديالوگ هم مشهود است. در ميان بازيگران فيلم شايد تنها بهرام رادان باشد كه توانسته تا حدودي حق مطلب را ادا كند ولي وقتي حتي خودِ ميلاني هم نمي دانسته بنا است چه قصه اي براي مخاطب روايت شده و از اين داستان، چه نتيجه اي گرفته شود، بهرام رادان كه سهل است حتي "برت لنكستر " و "چارلز برانسون " هم نمي توانند به فيلم كمك كنند. روايت "يكي از ما دو نفر " در بخش عمده آن، رهاشده و بي حساب و كتاب است يعني مخاطب هيچ‌گاه نمي تواند دليل اصلي وقوع اتفاقات فيلم را بفهمد و صرفاً شنونده ديالوگهايي است كه در بعضي جاها كميك هستند، بعضي جاها فيلسوفانه -البته فيلسوفانه به سبك ميلاني- و برخي جاها مثلا تراژدي. بدتر از همه اينكه لحن فمينيستي فيلم نيز به مانند تمام كارهاي ميلاني در اين اثر هم وجود دارد و براي تمام كج‎رفتاري‎هاي شخصيت اول زن داستان توجيهي تراشيده شده اما مرد داستان، ماهيتي اهريمني دارد. ميلاني طي پنج سال اخير بدجوري به تكرار افتاده و اوضاع نامساعد "يكي از ما دو نفر " ناظر به همين وضعيت است، متاسفانه ميلاني در يكي دو سال اخير هيچ‎گاه به انتقادات اهالي رسانه توجهي نشان نداده و اين امر مصداق بارز افتادن ميلاني به چاهي است كه خودش آن را حفر كرده است. شك نكنيد كه "يكي از ما دو نفر " در اكران عمومي هم شكست سختي را متحمل خواهد شد اما آيا ميلاني بالاخره خواهد توانست تغييري در مسير فيلمسازي خود به وجود آورد يا خير!