پیش‌مرگی شهرستان‌ها بعد از مرگ تهران!
عادل فردوسی پور/ این‌که یک باشگاه با همه هزینه‌ها به‌طور ناگهانی منتقل شود، بر اساس فلسفه‌های عقلانی، اتفاقی نامیمون است.
موضوع انتقال تیم‌های ورزشی از پایتخت به شهرستان‌ها، از آن‌دست دغدغه‌هایی است که در آن باید کمترین میل شخصی به انجام یک اتفاق دیده شود. این‌که یک باشگاه با همه هزینه‌ها و تلاش‌هایی که برای موفقیت در استان محل فعالیتش انجام داده، به‌طور ناگهانی و با تصمیم چند مدیر به شهر دیگری منتقل شود، بر اساس همه منطق و فلسفه‌های عقلانی، اتفاقی نامیمون و ناخوشایند است. تمام تلاش ما این است که این موضوع مهم را برای آن‌ها دارای مفهوم کنیم که در این‌گونه اتفاقات، هم باشگاه‌های مبدا صاحب حق هستند و هم ورزشکارانی که حضور در باشگاه مبدا را بر اساس برنامه‌ریزی‌هایی که از قبل داشته‌اند، حق طبیعی خودشان می‌دانند. این ورزشکار در ابتدای فصل با یک تیم تهرانی قرارداد امضا می‌کند و در ادامه فصل به یک‌باره باید برای ادامه فعالیت راهی یک شهر دیگر شود. اصلاً موضوع بحث ما شهر دوم و امکانات زندگی در این مرکز نیست. همین که ورزشکار امنیت شغلی خودش را به عنوان فوتبالیست حرفه‌ای از دست بدهد و همه زندگی‌اش را برای بازی در شهر دوم دچار تزلزل کند، کافی است تا تمرکز انجام یک بازی ایده‌آل و مناسب را از دست بدهد و دیگر نمی‌توان امیدی به کار او داشت. در کنار این مسائل باید به تجربه قبلی این‌گونه اتفاقات نیز نگاه کرد. در موارد انتقالی قبلی، کمترین میزان موفقیت تیم‌های ورزشی تازه‌تاسیس را شاهد بوده‌ایم، ضمن این‌که همین تجربه نشان می‌دهد که مردم شهر جدید نیز چندان تمایلی به حمایت از تیم هدیه داده شده ندارند. اتفاقی که امروز درباره صبای قم رخ داده و هر روز از تعداد هواداران این تیم کاسته می‌شود. پاس همدان با مشکلات متعددی روبه‌رو می‌شود. قزوینی‌ها چندان به پیکان توجه نمی‌کنند و شهرری هم فقط به نام، میزبان امتیاز راه‌آهن است و حتی بازی‌های این تیم در تهران برگزار می‌شود... منبع: سایت گروه مجلات همشهری