ناسخ و منسوخ «مذاکره» با آمریکا از «زبان مدعیان اصلاحات»

یکی از راه‌های تحمیل مذاکره و فشار بر شخصیت‌های حقوقی یا حقیقی پیش از گفت‌وگو، استفاده از تکنیک‌ «تهدید و اجبار» (Threat and Coercion) است. آمریکا و اروپا پیش از این بارها با استفاده از همین تکنیک درصدد مهار ایران و بازداشتن از دستیابی به حق مسلم در حوزه‌ هسته‌ای بر آمدند. 

به همین منظور چندی پیش تروئیکای اروپا با استفاده از «مکانیسم ماشه» سعی در تهدید ایران داشت؛ این در حالی است که روز گذشته روزنامه زنجیره‌ای «آرمان ملی» ذیل تیتر «تروئیکای اروپا در نقش میانجی» به اروپا اعتبار ویژه داده و این کشورها را تسهیل‌گر جا می‌زند. 

روزنامه زنجیره‌ای «آرمان ملی» همچنین ذیل تیتر «تروئیکای اروپا در نقش میانجی» نوشت: «به نظر می‌رسد ترامپ با اضافه نکردن تحریم جدید در ابتدای کار، دنبال آن است که از سیاست فشار حداکثری فاصله بگیرد. این تصمیم، همسو با دیدگاه تحلیلگران حوزه ایران و آمریکا است که بر لزوم استفاده از دیپلماسی برای کاهش تنش تأکید دارند. احتمالاً رئیس‌جمهور آمریکا سعی دارد از موضع‌گیری تند علیه ایران خودداری کند تا راه گفت‌وگو برای حل مسائل هسته‌ای مسدود نشود. ظاهراً تیم او در حال کار بر روی طرح‌هایی مرتبط با ایران و پرونده هسته‌ای است. به نظر در هفته‌ها و ماه‌های آینده، مواضع رسمی آمریکا نسبت به ایران شفاف‌تر خواهد شد و این مواضع، احتمالاً بر کاهش تنش و یافتن راه‌حل برای چالش‌ها متمرکز خواهند بود. موردی که البته به نظر می‌رسد باید برای مشخص شدن آن از سیاست صبر و انتظار استفاده کرد و طرفین نباید از موضع‌گیری‌های سخت در مورد یکدیگر استفاده کنند».

چندی پیش، قبل از مراسم تحلیف، روزنامه «آرمان امروز» ذیل تیتر «ترامپ در فوریه در مورد ایران تصمیم‌گیری می‌کند» به نقل از «مایک والتز»، مشاور رئیس‌جمهور منتحب آمریکا نوشت: «مشاور امنیت ملی  ترامپ در پاسخ به اینکه آیا از حمله احتمالی اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای ایران حمایت می‌کند، گفت اقدامات اسرائیل، ایران را در موقعیت ضعف قرار داده است. پدافند هوائی ایران ضربه خورده و اکنون لحظه گرفتن آن تصمیمات کلیدی است و در ماه آینده این کار را (تصمیم‌گیری) خواهیم کرد». 

به نظر می‌رسد هدف مسئولین آمریکا از مذاکره با ایران مهار و کنترل است؛ که با رجوع به سخنان مارکو روبیو این ادعا تأیید می‌شود.

سایت روزنامه «شرق» چندی پیش، قبل از مراسم تحلیف ترامپ با تیتر «پالس روبیو برای مذاکرات ایران و آمریکا» به نقل از «مارکو روبیو» یکی از گزینه‌های احتمالی وزارت خارجه آمریکا در دولت ترامپ نوشت: «نمی‌توان اجازه آن را داد که تهران از منابع و توانایی‌های لازم برای شروع دوباره حمایت از آن چیزی که به زعمش «تروریسم» نامیده شده، برخوردار باشد». 

روزنامه اعتماد نیز ذیل تیتر «ترامپ و معمای ایران» به نقل از «مارکو روبیو» نوشت: «باید با ایران به توافق برسیم، اما نباید به گونه‌ای باشد که ایران قدرتمند شود». 

در همین ارتباط، روزنامه «هم‌میهن» ذیل تیتر «ترامپ و گزینه نظامی علیه ایران؛ بازگشت به «فشار حداکثری» مسیر معامله را هموار می‌‌کند یا جنگ؟» نوشت: «او [ترامپ] می‌گوید که به سیاست دوره نخست ریاست‌جمهوری‌اش یعنی سیاست «فشار حداکثری» باز می‌گردد. هدف از آن سیاست این بود که از طریق گسترش تحریم‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی و تشدید تحریم‌هایی که قبلاً وجود داشت، فشار را بر ایران افزایش دهد. هدف نهائی تغییر نظام در ایران نبود، بلکه این بود که تهران برنامه هسته‌ای و موشکی‌اش را محدود کند و حمایتش را از شبه‌نظامیان منطقه‌ای که شبکه موسوم به «محور مقاومت» را تشکیل می‌دادند، کاهش دهد. سیاست «فشار حداکثری» به طور قطع اقتصاد ایران را در منگنه قرار داد اما در آوردن ایران پای میز معامله شکست خورد. حتی با تزلزل اقتصاد ایران و آب رفتن ذخایر خارجی‌اش، این کشور باز هم به توسعه برنامه هسته‌ای و موشکی خود و حمایتش از گروه‌های نیابتی منطقه‌ای ادامه داد». 

روزنامه زنجیره‌ای «مردم‌سالاری» نیز ذیل تیتر «بازگشت مرد دیوانه» ضمن اشاره به شخصیت ترامپ نوشت: «آمریکایی‌ها عاشق قدرت هستند؛ حتی اگر آن چهره یک «دیوانه» باشد... مراسم تحلیف چهل و هفتمین رئیس‌جمهوری آمریکا در کنگره کاپیتال برگزار شد. «دونالد ترامپ» در مقام ریاست‌جمهوری با وقفه‌ای یک‌دوره‌ای به واشنگتن بازگشت تا خیره‌کننده‌ترین بازگشت تاریخ سیاست آمریکا را به نام خود ثبت کند. ترامپ که با رویکرد «مرد دیوانه» دنیا را به چالش کشیده بود؛ حالا ورژن جدیدی از خود به نمایش گذاشته است. آیا او پایان دوران ریاست‌جمهوری را خواهد دید یا سرنوشتی دیگر برای ترامپ رقم خواهد خورد؟! هیچ اتفاقی بعید نیست اما آنچه که مشخص است معادلات سیاسی داخلی آمریکا و روابط بین‌الملل دست‌خوش تغییر و تحول خواهد شد». 

توان نظامی قابل مذاکره نیست 

با توجه به مطالب پیش‌گفته، هدف از طرح مجدد مذاکرات توسط اروپا و آمریکا، تحدید ایران در نیل به اهداف و مقاصد سیاسی- امنیتی است و مدعیان اصلاحات بی‌اعتنا به این مسئله با تکرار و اصرار به مذاکره درپی معامله اقتدار ایران هستند. 

به نظر می‌رسد غرب (آمریکا و اروپا) با فضا‌سازی علیه برنامه هسته‌ای ایران و با استفاده از تکنیک‌های سلطه‌گری در مذاکرات همچون «لنگر کردن» (Anchoring)، مقدمه و مدخل ورود به بحث را بر سر توان نظامی، نقش ایران در منطقه و مسائل هسته‌ای تعریف کرده است. این درحالی است که مدعیان اصلاحات با پافشاری بر مذاکره با آمریکا این سیاست و تکنیک را نادیده می‌‌گیرند. 

با توجه به سخنان ترامپ مبنی بر به‌کارگیری سیاست «فشار حداکثری» که پیش‌تر ذکر آن رفت، ترامپ بر سیاست قبلی پافشاری می‌کند، اظهارات روبیو نیز بر طراحی فشار بر ایران تاکید دارد. با توجه به این موضوع و درج این مطلب در جراید مدعی اصلاحات، اصرار به مذاکره عبارت «ناسخ و منسوخ» را به ذهن متبادر می‌کند.

مع‌الوصف، مذاکره با شخص دیوانه (به اذعان روزنامه زنجیره‌ای مردم‌سالاری) و بدعهدی چون ترامپ با هیچ منطقی، عقلانی به نظر نمی‌رسد.

کیهان