ماه؛ جايی كه آب نيست!

ایسنا: محققان دانشگاه «تنسي‌» آمريكا در تحقيقات دريافته‌اند كه آب موجود در ماه از دنباله‌دارهايي منشا گرفته كه كمي پس از شكل‌گيري ماه با آن برخورد كرده‌اند. لري تيلور، يكي از اساتيد برتر دپارتمان علوم زمين و سيارات كه سال گذشته توانسته بود ميزان بسيار كمي از آب را در ماه كشف كند، امسال نيز با همكاري يك تيم تحقيقاتي، مطالعات خود را با تجزيه و تحليل سنگ‌هايي كه توسط فضاپيماي آپولو از ماه جمع‌آوري و به زمين آورده شد هدايت كرد. آنها با استفاده از طيف‌سنجي جرمي يون فرعي نشانه‌هاي آب را در اين سنگ‌ها اندازه‌گيري كرده و به اين نتيجه عجيب رسيدند كه آب موجود در زمين با ماه متفاوت است. دانشمندان معتقدند كه شكل‌گيري ماه در پي برخورد زمين نوپا با يك شي به اندازه مريخ به نام تئا بوده كه منجر به انفجاري عظيم و به وجود آمدن ماه شده است. به عقيده تيلور، در آن زمان دنباله‌دارهاي بسياري به زمين و ماه برخورد مي‌كردند. زمين كه در حال حاضر از منابع آبي بسيار برخوردار است و همين ميزان كم آب در ماه نيز از برخورد دنباله‌دارها به وجود آمده‌است. بر اساس تحيقات تيلور، آب در تمام تاريخچه ماه درسطح اين كره وجود داشته است؛ مقداري از آن توسط بادهاي خورشيدي وستاره‌هاي دنباله‌دار و مقداري ديگر در زمان تشكيل ماه به وجود آمده‌است. به طور دقيق‌تر، آبي كه توسط تيلور در ماه يافت شده همان آب يا H2O روي زمين نيست. بلكه حاوي مواد تشكيل‌دهنده آب يعني اكسيژن و هيدروژن است و در زمان داغ شدن سنگ‌ها به صورت آب آزاد مي‌شود. وجود هيدروژن و اكسيژن (آب) در ماه مي‌تواند مسير را براي اكتشافات بعدي دراين كره باز كند. به ادعاي وي با وجود اين آب در ماه مي‌توان ماه را يك ايستگاه سوخت‌گيري در آسمان خواند. به اين معني كه فضاپيماها مي‌توانند در مسير پرواز خود به مناطق دور‌تر فضا از هيدروژن و اكسيژن مايع در آب موجود در ماه به عنوان سوخت استفاده كنند.