شورای حمایت، هنرمندان تئاتر را فراری می دهد
شیوه نامه شورای حمایت از آثار نمایشی نه تنها نمی تواند کمکی به هنرمندان تئاتر کند بلکه باعث فراری دادن و دور کردن آنها از فضای تئاتر می شود. در همه کشورها حمایت فرهنگی همیشه از جانب دولتها صورت می گیرد. این حمایتها را نمی توان به بخش خصوصی سپرد. چون فرهنگ خصوصی نیست.
کارگردان جوان تئاتر کشور معتقد است که شیوه نامه شورای حمایت از آثار نمایشی نه تنها نمی تواند کمکی به هنرمندان تئاتر کند بلکه باعث فراری دادن و دور کردن آنها از فضای تئاتر می شود. آرش دادگر در گفتگو با خبرنگار «فردا» ، درباره شیوه نامه شورای حمایت از آثار گفت: در طول 5 سال گذشته شوراهای فراوانی تشکیل شده است که متاسفانه هیچ کدام از آنها به سرانجام نرسیده اند. در فضای تئاتری کشور ما هیچ چیز پایداری وجود ندارد که بتوان به آن تکیه کرد. وی افزود: معاونت محترم هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قصد دارند کارهای بنیادی و زیرساختی در تئاتر انجام دهند اما متاسفانه این شیوه نامه تنها به معنی پاک کردن صورت مسئله است. کارگردان" لیرشاه" ادامه داد: این شیوه نامه به معنای نادیده گرفتن قرارداد تیپ است. ممکن است در ظاهر این قرارداد رعایت شود اما وقتی گروه های نمایشی مجبور شوند بخشی از دستمزد خود را از گیشه تامین کنند در حقیقت این قرارداد اهمیت خود را از دست می دهد. معتقدم که شورای حمایت از آثار به جز دورکردن، فراری دادن و ترساندن هنرمندان تئاتر از اجرای یک اثر نمایشی فعالیت دیگری نمی کند. وی بیان کرد: در صورتی این شیوه نامه به طور کامل می تواند اعمال شود و به نفع تئاتر کشور هم باشد که ما مجموعه دیگری غیر از تئاتر شهر در اختیار داشته باشیم که بتواند جوابگوی اجراهای تئاتری باشد و یا حداقل امکانات سالنهای همین مجموعه در حدی باشد که بتواهند مخاطبان را به خود جذب کند. بنابراین زمانی که زیرساخت ها درست و اصولی نیست نمی توان انتظار اجرای درست این برنامه را داشت. کارگردان "مکبث " گفت: قرار است با این شیوه نامه به اهالی تئاتر با مدیریت و سیاست گذاری درست کمک شود. اما در حال حاضر به تئاتری ها به چشم افرادی نگاه می شود که در گذشته فعالیت چندانی انجام نمی داده اند و بیشتر کم کاری و خوش گذرانی می کردند تا اجرای نمایشهای با کیفیت. بنابراین الان باید این سختیها را تحمل کنند. من از آقای شاه آبادی تقاضا می کنم که به هنرمندان به چشم دوستان و همکاران خود نگاه کنند. همکارانی که از جان و دل تلاش می کنند برای ارتقا فرهنگ این کشور فعالیت کنند. دادگر افزود: در همه کشورها حمایت فرهنگی همیشه از جانب دولتها صورت می گیرد. این حمایتها را نمی توان به بخش خصوصی سپرد. چون فرهنگ خصوصی نیست. ممکن است ساخت و سازهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بتوانند خصوصی شوند اما فرهنگ یک جامعه همیشه نیازمند حمایت دولت است. نمی توان انتظار داشت که فرهنگ هم خصوصی باشد و هم فعالیتهای فرهنگی را به صورت مناسب انجام داد. چون در این صورت فرهنگ به یک تجارب تبدیل می شود و ارزش خود را از دست می دهد. این مدرس و کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد: این وظیفه سیاستمداران جامعه است که برای فرهنگ کشورسرمایه گذاری کنند. فعالیتهای فرهنگی در کشور ما راستای مشخصی ندارد. قرار نیست هر مدیر فرهنگی که بر سر کار می آید این فرض را برای خود و دیگران قرار دهد که مدیران قبلی هیچ برنامه ریزی و عملکرد مثبتی نداشته اند و او موظف است همه چیز را از نقطه صفر شروع کند. اگر هر مدیر تازه واردی چنین دیدگاهی داشته باشد فرهنگ و هنر ما هیچگاه پیشرفت نمی کند. دادگر همچنین درباره تشکیل شورای سیاست گذاری برای برگزاری جشنواره تئاتر فجر گفت: استفاده از ارگانهای ذی ربط برای برگزاری جشنواره ای که در پایتخت برگزار می شود و جلب حمایت آنها طرح بسیار خوبی است. وی تصریح کرد :این طرح درصورتی که برنامه ریزی و سیاست های مشخص داشته باشد جواب می دهد. اگر افرادی که از ارگان های مختلف برای حضور در این شورا انتخاب شده اند دیدگاه های شخصی داشته باشند، نمی توان به تصویب آئین نامه ای مناسب در جهت حمایت از جشنواره تئاتر مطمئن بود. چون ممکن است سال آینده فرد دیگری با دیدگاه های متفاوت جایگزین این شخص شود و دوباره همه چیز را از اول باید آغاز کرد. وی افزود: افراد انتخاب شده برای این شورا باید دیدگاه مستقل نهاد خود را داشته باشند و سلیقه شخصی شان را وارد آئین نامه شورای سیاست گزاری نکنند. نکته مورد توجه دیگر حضور تنها یک هنرمند تئاتر در این شورا است که به نظر می رسید باید از افراد متخصص بیشتری استفاده شود. قرار است جشنواره تئاتر فجر ویترین تئاتر کشور باشد اما باید دید که بعد از برگزاری 28 دوره از آن این جشنواره در حال حاضر در کجای تئاتر ایران قرار گرفته است؟