نشان های بی سرانجام رحیم مشایی

فارس: نشان لياقت اميركبير نشاني است كه به پيشنهاد مشايي و موافقت احمدي‌نژاد قرار بود به پاس لياقت و قدرداني از تلاش‌هاي افراد در هر زمينه‌اي ارائه شود. 19 اسفند سال 1386 اسفنديار رحيم‌مشايي؛‌ رئيس وقت سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري همزمان با دويستمين سالگرد تولد "اميركبير "، همه را در موزه ملي ايران دور هم جمع كرد، از بازيگران سريال اميركبير گرفته تا محمود احمدي‌نژاد، رئيس‌جمهور كشورمان. مشايي در آن مراسم جشن تولد، ‌پيشنهادي داد كه احمدي‌نژاد همان‌جا موافقتش را با آن پيشنهاد اعلام كرد. مشايي از طراحي "نشان لياقت اميركبير " گفت. نشاني كه قرار بود به تمام بهترين‌ها در هر شاخه‌ و رسته‌اي اهدا شود، نشاني با شمايل "اميركبير ". مشايي آن شب گفت: "با توجه به اينكه اميركبير در دوره‌اي از تاريخ ايران آبروي اين ملت به شمار مي‌آمده است، پيشنهاد مي‌‌دهم اگر نشان‌ لياقتي‌ به مديران و اقشار مختلف ارائه مي‌شود مزين به نام اميركبير شود. " 3 سال از 200 سالگي اميركبير و آن پيشنهاد و آن موافقت مي‌گذرد اما تا به امروز هيچ نشان لياقت اميركبيري به هيچ كسي اهدا نشده است كه اين از دو حالت خارج نيست يا فرد "لايق " نداريم يا اين وعده در زير غبار فراموشي گم شده است. اين در حالي است كه هر از گاهي تمام دستگاه‌هاي دولتي به بهانه‌هاي مختلف از "بهترين‌ها " و "لايق‌ترين‌ها " تقدير مي‌كنند، تقديري كه مي‌توانست با نام و شمايل اميركبير همراه باشد. اميركبير ديگر 2003 ساله شده اما هيچ نشاني از نشانش نيست. قرار است مراسم بزرگداشت وي (20 دي‌ماه) در كاخ‌موزه گلستان در تهران برپا شود. يكي از مهمانان پيش‌بيني‌شده براي اين مراسم نيز اسفنديار رحيم‌مشايي است. البته مشايي چند روز پيش يعني 12 دي 1389 نيز پيشنهادي مشابه همين پيشنهاد "نشان اميركبير " را ارائه كرده است اما اين بار در جلسه ستاد برگزاري جشن جهاني نوروز سال 1390 و پيشنهاد طراحي "نشان نوروز ". نشاني كه اگر به سرنوشت "نشان اميركبير " دچار شود عمر آن به پايان دولت دهم هم قد نخواهد داد چون "نشان اميركبير " حداقل موافقت رئيس‌جمهور را داشت و پس از 3 سال اجرايي نشد. اما به واقع آيا درست است كه براي هر موضوعي يك نشاني را تعريف كرد و جايگاه آن را در سطح "تعارف‌ها " تقليل داد و آيا مسئله پاسداشت و گراميداشت مشاهير و مناسبت‌ها با طراحي "نشان " حل مي‌شود؟