همکاری در جنایت

زمانی که چاک شومر، رهبر اکثریت سنای ایالات متحده، یکی از سرسخت‌ترین قانونگذاران طرفدار اسرائیل در آمریکا و بالاترین مقام یهودی در واشنگتن، عملا خواستار برکناری بنیامین نتانیاهو، از مجلس سنا شد، نقطه عطفی بود برای هر کسی که نقش اسرائیل در سیاست آمریکا را دنبال می‌کند. اسرائیل آنقدر در آمریکا مقدس بوده که این ایده که یک دموکرات جنگ‌طلب مانند «چاک شومر» خواستار تغییر رژیم در اسرائیل شود، هولناک جلوه می‌کرد. اما درباره موضع رهبر سنا در میان اسرائیلی‌ها یک اجماع وجود داشت.  به نظر می‌رسد در اسرائیل فضا به این گونه است  که نتانیاهو جنگ را برای بقای سیاسی خود به طول می‌کشاند، چرا که او می‌داند در همان لحظه‌ای که این جنگ متوقف شود، اسرائیلی‌ها حتی با جدیت بیشتری روی بررسی شکست‌های 7 اکتبر و فشار برای انتخابات زودهنگام تمرکز خواهند کرد تا او را از سمت خود برکنار کند.

اما تمرکز بر نتانیاهو باعث انحراف راحت از این واقعیت است که جنگ غزه جنگ نتانیاهو نیست، جنگ اسرائیل است و مشکل هم فقط نتانیاهو نیست،  این رای‌دهندگان اسرائیلی هستند.  مقصر دانستن نتانیاهو  (که با وجود محاکمه به اتهام فساد و ریاست بر این کشور در بدترین فاجعه تاریخ، از ترک زندگی سیاسی اسرائیل امتناع می‌ورزد )  این واقعیت را تحت الشعاع قرار داده است که وقتی صحبت از سیاست‌های اسرائیل در مورد غزه به ویژه و فلسطینی‌ها به طور کلی می‌شود بسیاری از اسرائیلی‌ها به طور گسترده با نگاه نتانیاهو همسو هستند.  آنها با اختلاف زیادی از کارزار نظامی کنونی در غزه و هدف دولت برای نابودی حماس، صرف نظر از تلفات انسانی فلسطینیان در نوار غزه، حمایت می‌کنند! 

بگذارید با نگاهی به آمارهای رسمی پژوهش‌های رسمی خود اسرائیل پیش برویم. 88 درصد از اسرائیلی‌ها در نظرسنجی ماه ژانویه اعلام کرده‌اند که تعداد هولناک کشته‌های فلسطینی که در آن زمان از 25000 نفر فراتر رفته بود (و حالا به بیش از 41 هزار نفر رسیده است)  موجه است! اکثریت بزرگی از عموم یهودیان نیز فکر می‌کنند که نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) از نیروی کافی یا حتی بسیار کم در غزه استفاده می‌کنند.آنها حتی مخالفتی با ایجاد قحطی گسترده در غزه ندارند و کارزاری را هم برای این ایده هولناک به راه انداخته‌اند.

علاوه بر این، در نظرسنجی فوریه توسط موسسه دموکراسی اسرائیل، حدود دو سوم پاسخ دهندگان یهودی (63 درصد) گفتند که با پیشنهاد اسرائیل برای موافقت اصولی با ایجاد یک کشور مستقل و غیرنظامی فلسطین مخالفند.

شما نیازی به نظرسنجی ندارید تا بفهمید که حمایت از راه حل دو کشوری، بسیار کمتر از حقوق اساسی فلسطینی‌ها در آزادی و تعیین سرنوشت، در سال‌های اخیر در میان یهودیان اسرائیلی به طور پیوسته در حال کاهش بوده است و امروز احتمالاً به کمترین میزانی رسیده که تاکنون داشته است. شما فقط می‌توانید به مواضع احزاب سیاسی یهودی اسرائیل نگاه کنید، تقریباً هیچ یک از آنها راه‌حل دو دولت را تأیید نمی‌کنند، و صاحبان قدرت فعالانه آن را رد می‌کنند و سخت تلاش می‌کنند تا از وقوع آن جلوگیری کنند.

هزاران اسرائیلی که بار دیگر به خیابان‌ها راهپیمایی می‌کنند، اعتراضی به جنگ ندارند. به جز تعداد انگشت‌شماری از اسرائیلی‌ها آنها خواستار آتش بس یا پایان جنگ نیستند.  آنها به کشتار هولناک  و تعداد بی‌سابقه فلسطینی‌ها در غزه توسط اسرائیل یا محدودیت‌های اسرائیل در ارسال کمک‌های بشردوستانه اعتراض نمی‌کنند. آنها در درجه اول به امتناع نتانیاهو از کناره‌گیری و آنچه که به نظر آنها بی‌میلی او برای امضای قرارداد اسرا است اعتراض می‌کنند.

اساسا نگاه همه اسرائیلی‌ها همسو با اعضای کابینه جنگ است! این در مورد سایر اعضای کابینه جنگ نیز صادق است که اغلب به عنوان وزنه‌های تعادل یا جایگزین برای نخست وزیر معرفی می‌شوند. به این معنا که قرار نیست جایگزین‌های احتمالی به این همه کشتار خاتمه بدهد! به یاد داریم که این یواو گلانت، وزیر دفاع اسرادیل بود که پس از 7 اکتبر خواستار محاصره کامل غزه شد: «بدون برق ، سوخت ، غذا ، همه چیز بسته خواهد شد». این نتانیاهو نبود، بلکه رئیس جمهور ظاهراً مرکزیت، اسحاق هرتزوگ بود، که اعلام کرد «هر ساکن غزه یک هدف قانونی است.» این زبان نسل‌کشی توسط سیاستمداران و چهره‌های مختلف اسرائیلی در پرونده آفریقای جنوبی در دادگاه بین المللی دادگستری در اواخر سال گذشته به خوبی ثبت شده است. تداوم جنگ و تمرکز روی نتانیاهو اوج رواج نژادپرستی و نسل‌کشی را میان جامعه اسرائیل از دیده‌ها پنهان نگه داشته است. مشکل فقط نتانیاهو نیست،

با وجود تعداد بالای سربازان کشته شده از 7 اکتبر (600) و مجروح شدن (بیش از 3000 نفر، بدون احتساب تعداد بسیار بالاتری که از استرس پس از سانحه رنج می برند)، حتی مادران سربازان به جنگ اعتراض نمی‌کنند! بنابراین تغییر رهبری لزوما به معنای تغییر سیاست معنادار نیست. اگر بنی گانتز، وزیر دفاع سابق اسرائیل و رئیس ستاد کل ارتش اسرائیل که نظرسنجی خوبی علیه نتانیاهو دارد، نخست وزیر شود، بعید است که او سیاست‌هایی را در مورد فلسطینی‌ها اتخاذ کند که اساساً متفاوت از نتانیاهو باشد.

منبع: فارن پالیسی