ای کاش می‌توانستی ببینی

7 اکتبر 2023 آغاز ماجراست؟  من می‌گویم «به نظر می‌رسد»، چرا که  این در واقع آغاز ماجرا نیست، بلکه شروع دیگری در مورد فلسطینیان است. تاریخ دیگری که پس از آن شرایط بدتر شد و اشغال و شهرک‌سازی غیرقانونی وحشیانه‌تر ادامه یافت. از آنجا که توجه جهان به درستی به غزه  سپس لبنان و البته در هفته گذشته تشدید درگیری بین ایران و اسرائیل بوده است  مقامات اسرائیلی و شهرک‌نشینان تحت پوشش جنگ، حملات خود را به فلسطینیان با مجوز و ذوقزدگی مجدد تشدید کرده‌اند. باز هم، این جمع‌بندی ناکافی به نظر می‌رسد، تلاشی ضعیف برای توصیف واقعیتی که چیزی کمتر از یک کابوس زنده نیست. تجاوز به حریم فلسطینیان آنقدر عظیم است که در ذهنم شروع به صحبت با خوانندگان این ستون کردم. مدام می‌گفتم: ای کاش می‌دیدی.

کاش می‌توانستید بخش‌هایی از شهر قدیمی الخلیل، خیابان‌ها و بازارهای خالی تاریخی‌اش، ساختمان‌های در حال آوارش، مسدود شدن راه‌های آن به روی فلسطینی‌ها از قبل از 7 اکتبر را ببینید. فلسطینی‌ها اجازه ندارند در آن جاده‌ها راه بروند، اما شهرک‌نشین‌ها می‌توانند با مسلسل‌هایی که به‌طور تصادفی روی شانه‌هایشان نشسته قدم بزنند. سربازان اسرائیلی از آنها روی زمین، در ایست‌های بازرسی و در برابر برجک‌ها محافظت می‌کنند. آنها یک سکونتگاه بزرگ و در حال گسترش را تشکیل می‌دهند که بر جمعیتی که در پایین قرار دارند، بر جامعه‌ای که بدون هیچ توضیح یا اطلاعی از مغازه‌ها و خانه‌های خانوادگی بیرون رانده شده‌اند، می‌نشینند. حتی تعداد بیشتری از تاجران در سال گذشته اخراج شده‌اند و غرفه‌های جدیدی که برپا کرده‌اند خالی است. خریداران از اسلحه و سربازان ترسیده‌اند. ترس و اخراج مردم را به سمت تخلیه مناطقی سوق می‌دهد که نیروهای اشغالگر در آنجا گسترش می‌یابند.

ای کاش می‌توانستی مرد فلسطینی را در سیلوان ببینی که در کنار آوار خانه‌ای که در آن به دنیا آمده زندگی می‌کند. در ماه فوریه، خانه او توسط مقامات اسرائیلی به دلیل نداشتن «مجوز ساختمان» تخریب شد، حتی اگر خانه قبل از اینکه اورشلیم شرقی حتی تحت نظارت مقامات اسرائیلی باشد، ساخته شده بود. بولدوزر با یک یگان سگ و مأموران مسلح آمد که همسر سالخورده او را در حالی که آنها را از ملک بیرون می‌کشیدند، با دست و پا به دیوارها هل دادند. او از آنها خواست که یک عکس، تنها تصویری که از او و مادرش داشت، بازیابی کنند. در عوض، آن را گرفتند و قبل از او روی زمین شکستند. سی و هفت خانه در این منطقه از 7 اکتبر تخریب شده است. وقتی صاحبان خانه می‌روند، شهرک‌نشینانی که اکنون تعداد آنها در سیلوان رو به افزایش است، نقل مکان کردند.

در کنار چنین تلاش‌های خشونت‌آمیزی برای پاکسازی قومی، ای کاش می‌توانستید شرایطی را ببینید که این جوامع در آن زندگی می‌کنند. در کرانه باختری، جمعیت زندانیان طی سال گذشته دو برابر شده و به 10000 نفر رسیده است که حدود 250 نفر از آنها کودک هستند. یک سوم از این زندانیان تحت «بازداشت اداری» هستند، حکمی که بدون اتهام، وکالت یا ملاقات با خانواده می‌تواند برای مدت نامحدودی تمدید شود.

منبع:‌گاردین