پزشک متخصص کمیاب شد
سخنگوی سازمان نظام پزشکی ایران ضمن هشدار نسبت به کمبود «پزشک فوق تخصص» در کشور با ادامه وضع موجود، بخشی از کمبود دارو را ناشی از سوء مدیریت‌ها عنوان کرد.
«رضا لاری‌پور»، سخنگوی سازمان نظام پزشکی ایران، درباره چرایی کاهش استقبال دانشجویان پزشکی از رشته‌های تخصصی جراحی همچون جراحی کودکان و جراحی قلب و نگرانی از کمبود متخصص در این رشته‌ها در آینده گفت: در مورد بیماری‌های شایعی مثل بیماری‌های قلب و عروق یا بیماری فشار خون و دیابت و سرطان‌ها که مهم‌ترین عوامل مرگ و میر در کشور ما را تشکیل می‌دهند. تعداد پزشکان حال حاضر کشور، به هیچ وجه کم نیست، اما دو نکته در این جا وجود دارد؛ یکی فرهنگ عمومی مردم که در مراجعه برای یک بیماری حتی ساده هم فرهنگ‌شان به این سمت رفته که باید به بالاترین مرجع یعنی یک فوق تخصص مراجعه کنند که این فرهنگ غلطی است، دسترسی مردم به این متخصصان و فوق متخصصان معمولا آسان است و، چون هزینه‌ای هم که می‌پردازند، هزینه‌ی کمی است، بیشتر به این سمت متمایل می‌شوند، بنابراین وقتی در یک شهر نمی‌توانند برای مثال یک پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب یا ریه پیدا کنند، اظهار کمبود می‌کنند، در حالی که اصلا در کشور چنین چیزی نیست.
وجود مشکل معیشتی برای پزشکی که می‌خواهد دنبال تخصص و فوق تخصص برود
به گزارش ایلنا، وی افزود: از طرفی هیچ کشور و نظام درمانی دیگری در دنیا هم این میزان پول ندارد که هزینه‌های خودش را در عالی‌ترین سطح دسترسی درمان قرار دهد. بلکه نظام ارجاع و سطح‌بندی خدمات تعیین‌کننده‌ی نوع خدمت ارائه شده و میزان دسترسی افراد است. نکته‌ی دوم این است که در امتحانات ورودی دستیاری یا رشته‌های تخصصی و فوق تخصصی و فلوشیپ میزان تقاضا برای رفتن به سمت و سوی این رشته‌ها کاهش پیدا کرده، دلیل اصلی و عمده‌ی این اتفاق هم این است که مشکل معیشتی برای فردی که می‌خواهد برود این‌طور رشته‌ها را بگذراند به وجود می‌آید.
وی همچنین با ذکر یک مثال توضیح داد: یعنی یک فرد اگر بخواهد در شهر تهران به ادامه‌ی تحصیل در دوره‌ی تخصص بپردازد نیازمند حداقل اجاره‌ی یک خانه و داشتن یک ماشین برای رفت و آمد بیمارستان است و این هزینه‌ها به علاوه‌ی هزینه‌های زندگی و خورد و خوراک و تهیه کتاب و سایر لوازم و اداره کردن این زندگی با ماهی ۱۵ میلیون یا ۱۲ میلیون تومان حقوق رزیدنتی ممکن و مقدور نیست؛ لذا بسیاری از همکاران عطایش را به لقایش می‌بخشند. این بخش اول ماجراست و بخش دوم، سختی کار دوره‌ی رزیدنتی است.