صندلی های خالی مجلس و عذرهای بدتر از گناه

مجلس اصولگرای هشتم گرچه از ابتدا تا کنون خدمات ارزنده ای را داشته و در عرصه مبارزه با فتنه 88 نیز آرایش سیاسی مناسبی را اتخاذ کرد اما امروز صندلي هاي خالي در هنگام برگزاري جلسات مجلس شوراي اسلامي تبديل به سوالي در ذهن مردم شده است و عده اي بدون حزب گرایی و ابراز سخنان جناحی از خود مي پرسند كه چرا؟! فقط همين، چرا؟! اما اين «چرا» دريايي از حرف در دل دارد، حرف هايي شايد تكراري اما برخاسته از دلي پر درد كه مدام از علل تكرار يك خطا مي پرسد. مي پرسد كه چرا نمايندگان مجلس به هنگام انتخابات، با شور و شعف به تبليغات پرهزينه مشغول مي شوند، اما به هنگام رفع مشكلات پرهزينه مردم در وقت جلسات مجلس، برخي از آنان كه تعدادشان هم كم نيست، غايب مي شوند و يا حضوری پرتاخير دارند؟ مگر براي يك نماينده مجلس، كاري مهم تر از تصويب طرح و لوايح وجود دارد و چرا غايبان و متاخرين جلسات مجلس از چنين امور راهبردي غفلت ورزيده و اعلام نظر اصولي براي پيشبرد قوانين كشور را فداي امورات ديگر مي كنند؟ آيا نمایندگان محترممجلس سخنان رهبر انقلاب درباره وظيفه نمايندگي را نشنيده اند؟ و پيام حضرت آيت الله خامنه اي به مناسبت آغاز به كار هشتمين دوره مجلس شوراي اسلامي را از یاد برده اند كه ايشان در اولين بند سفارشات خود به نمايندگان فرموده اند: «شكر نعمت نمايندگی در آن است كه قدر آن دانسته شود و نماينده در همه‌ اين دوران، همه‌ توان و ظرفيت خود را در خدمت آن قرار دهد. سرگرم شدن به هر كاری كه در اين وظيفه خلل وارد آورد، ناروا و ناسپاسی است. حضور كامل در همه‌ جلسات عام و خاص مجلس، لازمه‌ حتمی اين وظيفه‌گزاری است.» با این بیان شفاف اگر برخي از نمايندگان مجلس با غيبت و تاخير نشان مي دهند كه شكر نعمت نمايندگي را کمتر به جا می آورند، نبايد براي توجيه اين قصور به عذرهاي بدتر از گناه روي آورند و بگويند كه در سفر و همايش و سمينار بوديم! زيرا همانطور كه خود مي دانند و مردم هم آگاهند، مجلس شوراي اسلامي سه روز در هفته جلسه رسمي دارد و يك روز براي امور اداري نمايندگان و سه روز هم براي حضور نمايندگان در حوزه انتخابيه فرصت قائل شده است. از طرفي در فصل دوم آيين نامه داخلي مجلس در خصوص ماموريت ها، تعطيلات و مرخصي ها و نيز غيبت و تاخير نمايندگان توضيحات داده شده است و ان شاالله نمايندگاني كه خالي بودن صندلي خود را با دلايل غيرواقعي توجيه مي كنند، از ماده 91 آيين نامه (ذيل بحث غيبت نمايندگان) مطلع هستند كه آورده است: «غيبت، تاخير غيرموجه نمايندگان پيش از پايان جلسه مجلس اعلان و در صورت مذاكرات مجلس ثبت خواهد شد.» غيبت و تاخير غيرموجه در اينجا يعني به دلايلي غير از ماموريت و سفر و سمينار و كنگره و ... بوده كه اگر به اين دلايل باشد، آن غيبت و تاخير نماينده موجه است و در پايان جلسات مجلس هم اعلان نخواهد شد. امروز اگر مردم صندلي هاي پر مجلس را در كنار برخي از صندلي هاي خالي مي بينند، ولي به تمام غايبان و متاخرين ايراد نمي گيرند و با درك شرايط كاري يك نماينده فقط به آن دسته از صندلي هايي نگاه سوال برانگيز مي اندازند كه صاحبانشان بدون عذر موجه كرسي خود را خالي گذاشته و پس از مشاهده اسامي خويش در رسانه ها نيز عذرخواهي كه نمي كنند گاها عذر بدتر از گناه مي آورند و از سفر و سمينار كه جزو دلايل موجه غيبت است، سخن مي رانند! بدتر بودن اين عذرها از گناه آن جايي نمايان تر مي شود كه اخباري چون نارضايتي رهبر انقلاب از غيبت هاي نمايندگان مجلس مرور شود. مروري هرچند تلخ اما شايد سازنده و اميدبخش براي تعهد بيشتر نمايندگان در آينده. رهبر انقلاب طي ديداري با اعضاي فراكسيون روحانيون مجلس هشتم در تاريخ 30 فروردين سال همت مضاعف و كار مضاعف، نسبت به تاخير و غيبت‌هاي نمايندگان و صندلي‌هاي خالي آنان در مجلس انتقاد كردند و گفتند كه مجلس بايد با دقت مسائل را بررسي كند. اين تذكر پدرانه تا چه حد مورد توجه نمايندگان قرار گرفت، خود بهتر آگاهند؛ ولي به هر حال در سال همت مضاعف و كار مضاعف بار ديگر توفيقي براي مجلسي ها حاصل شد تا اينبار تمام نمايندگان بتوانند در روز سه شنبه 18 خرداد و به مناسبت آغاز سومین سال فعالیت مجلس هشتم با رهبر انقلاب ديدار كنند و در آن جلسه تاكيد مقام معظم رهبری را اينگونه بشنوند كه «ساز و کارهایی باید در مجلس تهیه شود تا بر خود نظارت کند.» البته اين تاكيد از آن جهت ابراز شد كه هفت دوره چهار ساله مجالس قبل نیز ضرورت نظارت بر خود مجلس را اثبات كرده بود. به هر حال ایده نظارت بر قوه مقننه توسط رهبری نظام در دوره مجلس هشتم به طور مستقیم نمایندگان را خطاب قرار داد و با این حساب اگر بتوان رد فوریت رسیدگی به طرح نظارت مجلس بر نمایندگان را با دیده اغماض نگریست، آیا می توان از تاخیر و غیبت های غیرموجه برخی از نمایندگان که در خلاء این طرح تکرار می شود، گذشت و به سوالات و شبهاتی که در این ارتباط به ذهن مردم خطور می کند، پاسخ نداد؟ آیا می توان تاخیر نسبتا طولانی که در بررسی و تصویب نهایی این طرح رخ داده و در این مسیر امروزها به فرداها موکول می شود را از سر وظیفه شناسی تلقی کرد؟ و آیا بهتر نیست که نمایندگان مردم برای اثبات در راس امور بودن مجلس به جای منازعات کلامی و جار و جنجال با اشخاصی که علاقه به این جهات عالم سیاست دارند، با حضور مداوم و موثر خود در مجلس و تصویب فوری و دقیق طرح نظارت، آن واقعیت انکارناپذیر را در جامعه متجلی کنند؟ بد نیست اکنون که قرار است طبق اخبار و گزارش های مجلس، لباس یک شکل برای خبرنگاران و نمایندگان زن در مجلس شورای اسلامی طراحی شود، جمیع نمایندگان مجلس این اقدام را نقطه آغازی در مسیر نظارت کامل بر اقدامات خود و حفظ شان مجلس بشمارند تا حرمت خانه ملت در ظاهر و باطن حفظ شود و مردم دل از خانه خود نکنند. نمایندگان محترم مجلس مطمئن باشند که جایگاه آنان کمتر از خبرنگاران نیست و اهمیت نظارت بر اقداماتشان هم کمتر از یکسان سازی پوشش زنان در مجلس نیست. با این فرض اگر تصویب طرح نظارت بر نمایندگان مجلس همچنان به تعویق افتد و انتظار مردم برای دریافت پاسخهایی در خور به سوالاتشان به سر نیاید و نیز تاخیر و غیبت های برخی از نمایندگان در خلا نظارت ادامه یابد، صاحبان بی عذر موجه صندلی های خالی مجلس بدانند که یا مصداق بند 4 از پیام رهبر انقلاب در آغاز به کار مجلس هشتم شده اند که معظم له صریحا گفتند: «خوی اشرافی و گرايش به اسراف و طعمه انگاشتن اين مسئوليت، بلای بزرگی است كه گاه مردمِ سابقا نجيب و پارسا هم ممكن است نتوانند خود را از آن برحذر بدارند.» و یا احتمالا این نصیحت پدرانه رهبری که در اولین دیدار نمایندگی خود با ایشان شنیدند را اکنون کمی به فراموشی سپرده اند: «فتنه هميشه به معناى فتنه در عرصه‏ اجتماع نيست؛ بدتر از او، فتنه در عرصه دل انسان است. اگر راه دلبستن به پول و به زندگى و به تشريفات و به جاه و جلال و اين‌ها را بر روى دل باز كرديد، ديگر واقعاً حد يقف ندارد. و اصل قضيه هم همان‏طور كه عرض كرديم، مراقبت از خود است. خودسازى و مراقبت از خود، اساس همه‏ اين كارهاست كه مي‌تواند ان‏شاءاللَّه همه‏ ما را هدايت كند و خداى متعال بايستى كمك كند.»