داستان غم‌بار يك خانواده قرباني جنگ 22روزه

فارس: اصابت موشك‌هاي جنگنده‌هاي اف‌16 رژيم صهيونيستي به يك ساختمان پنج طبقه در غزه، بيشتر ساكنان آن را قتل‌عام كرد و براي بازماندگان وضعيتي اسفبار به وجود آورده است. ساختمان پنج طبقه‌ در غزه كه 52 نفر در آن زندگي مي‌كردند در سومين روز جنگ رژيم صهيونيستي در اواخر سال 2008 عليه غزه، مستقيما هدف اصابت موشك‌هاي جنگنده اف 16 قرار گرفت و تخريب شد. چند نفري كه از آن حمله جان سالم به در بردند، تمام مايملكي كه برايشان باقي ماند، لباس‌هايي بود كه بر تن داشتند. رژيم صهيونيستي خانه آنها را بدون آنكه كسي چيزي بفهمد ويران كرد و با وجودي كه دومين سال حمله وحشيانه رژيم صهيونيستي به نوار غزه فرا رسيده است، اين خانواده هنوز در چادري كهنه با چند عدد پتو و لباس‌هاي كهنه زندگي مي‌كنند. حاجيه فاطمه احمد سالم زقوت (84 ساله) پس از آنكه گروهك‌هاي صهيونيست وي را در سال 1948 از زادگاهش اسدود كوچاندند، در بيت‌لاهيا (شمال نور غزه) زندگي مي‌كند. اين بانوي 80 ساله سرگذشت دردناك خود و فرزندانش را براي خبرنگار مركز اطلاع رساني فلسطيني كه به ديدن آنها رفت، بيان كرد. * رژيم اشغالگر فرزندانش را كشت و خانواده‌اش را آواره كرد حاجيه فاطمه از مشكلات و مصيبتي كه پس از ويران شدن منزلش در ابتداي جنگ متجاوزانه رژيم صهيونيستي به نوار غزه، به او و خانواده‌اش وارد آمده بود، سخن گفت. سرگذشتش را اين گونه شرح داد: «وطنمان را ويران كردند، ما را از زادگاهمان اسدود بيرون كردند، اما اينجا هم ما را راحت نگذاشتند، پسران (اياد 34 ساله و بلال 22 ساله) و نوه هايم را كشتند. خانه ما را كه متشكل از 5 طبقه بود، بمباران كردند. همه اثاثيه منزل در زير آوار ماند و چيزي نتوانستيم از خانه خود كه 50 نفر در آن زندگي مي‌كردند و اكثرشان زن و كودك بودند، بيرون آوريم. الآن در اين چادر پوسيده زندگي مي‌كنيم. خدا براي ما بس است كه او بهترين پشتيبان است و جنايتكاران را به او واگذار مي‌كنيم. وي در ادامه افزود: از سرماي شديد داريم مي‌ميريم، به بيماري آنفلونزا دچار شده‌ايم؛ نه پتويي داريم و نه اثاثيه‌اي نه هيچ يك از ضروريات و مستلزمات زندگي. * سازمان امدادرساني "آنروا " كجاست؟ آنچه بيش از همه ما را غمگين كرد كودك خردسان هفت ساله اي بود كه از شدت سرما به مادربزرگش چسبيده بود، حاجيه فاطمه سرگذشت دردناك خود را با سرزنش سازمان امدادرساني اونروا ادامه داد: ما آواره‌ايم، اما اونروا كجاست كه از حال و روز ما باخبر شود؟ آنروا فقط يك بار به ديدار ما آمد و به ما قول داد كه هزينه اجاره منزلي را به مدت يك سال به ما بدهد، الان ما دومين سالي است كه آواره‌ايم نه مسكني داريم نه سرپناهي تا ما را از سرماي زمستان و گرماي تابستان محافظت كند، مي‌ترسم سال‌ها بگذرد و كسي به درد ما رسيدگي نكند. براي اين گرفتاري بايد چاره‌اي انديشيد. * عدالت كجاست؟ حاجيه فاطمه به عكس پسر 33 ساله خود كه به همراه زن و 4 فرزندش به دست نيروهاي اشغالگر شهيد شده بود و نيز نوه 22 ساله‌اش اشاره كرد و افزود: ما همگي از اين تعجب مي‌كنيم كه همه جهان در كنار رژيم اشغالگر و جلاد ايستاده‌اند و به ضرر قربانيان و مظلومان عمل مي‌كنند، سوال ما اين است كه آنها از كدام عدالت صحبت مي‌كنند؟ ايستادن در كنار اشغالگر ويرانگري كه صاحب انواع هواپيماهاي (جنگي) است و خانه‌ها را بمباران و ويران مي‌سازد و اموال غير نظاميان را نابود مي‌كند به جاي ايستادن در كنار ما كه مظلوم و جنگ زده هستيم ظلم واقعي و غير قابل قبولي است.