هشدار فوری؛ تب دنگی برای این کودکان خطرناک تر است!
یک تجزیه و تحلیل جدید از نزدیک به ۵۰۰۰ کودک سریلانکای آلوده به تب دنگی نشان داد که وزن نقش مهمی در بیمار شدن یک بچه از طریق ویروس منتقله از طریق پشه دارد.
یک تجزیه و تحلیل جدید از نزدیک به ۵۰۰۰ کودک سریلانکای آلوده به تب دنگی نشان داد که وزن نقش مهمی در بیمار شدن یک بچه از طریق ویروس منتقله از طریق پشه دارد.
یک مطالعه جدید هشدار می دهد که کودکان چاق مبتلا به دنگی به طور قابل توجهی بیشتر در معرض نوع شدید بیماری که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند، هستند.
محققان اخیراً گزارش دادند که کودکان با شاخص توده بدنی بالاتر نسبت به کودکانی که وزن کمتری داشتند، نرخ بستری شدن شأن در بیمارستان بالاتر بود.
نتایج نشان میدهد چاقترین کودکان دو برابر بیشتر از بقیه در بیمارستان بستری میشوند.
دکتر «نیلیکا مالاویج»، پروفسور ایمونولوژی در دانشگاه Jayewardenepura سریلانکا و محقق ارشد این مطالعه، گفت: «با افزایش چاقی در بسیاری از کشورها، ایجاد آگاهی و آموزش مردم در مورد خطرات بالقوه چاقی و خطر بیماری شدید و بستری شدن در بیمارستان ناشی از تب دنگی مهم است.»
به گفته محققان، تب دنگی در سال ۲۰۲۳ به بالاترین حد تاریخی بیش از ۶.۵ میلیون مورد و بیش از ۷۳۰۰ مرگ در سراسر جهان رسید.
محققان گفتند جهان دوباره در شرف شکستن این رکورد است. تا پایان ژوئن حدود ۱۰ میلیون مورد گزارش شده بود.
به گفته محققان، از هر ۱۰ موردی که نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند، ۹ مورد شامل کودکان کمتر از ۵ سال است.
تب دنگی اغلب به عنوان "تب استخوان سوز" شناخته میشود، زیرا باعث تب همراه با درد شدید مفصلی، استخوانی و عضلانی میشود.
این ویروس همچنین میتواند باعث تهوع، استفراغ و بثورات پوستی شود. علائم معمولاً در عرض دو هفته پس از گزش توسط پشه آلوده شروع میشود.
مالاویج گفت: «موارد شدید میتواند منجر به شوک و در صورت عدم درمان مرگ شود. بنابراین، تشخیص زودهنگام عوارض بسیار مهم است.»
محققان نمیتوانند دقیقاً بگویند که چرا چاقی دوران کودکی ممکن است با تب شدیدتر مرتبط باشد.
با این حال، آنها در گزارش خود خاطرنشان کردند که چاقی با افزایش خطر ابتلاء به بیماریهای شدید به دلیل بسیاری از عفونتهای دیگر مانند آنفلوانزا و کووید ۱۹ مرتبط است.
محققان به این نتیجه رسیدند مکانیسمهایی که به وسیله آن چاقی و دیابت شدت بیماری دنگی را افزایش میدهند باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد تا نشانگرهای زیستی و درمانی بهویژه جمعیتهای در معرض خطر را هدف قرار دهند./دنیای اقتصاد