مستاجران؛ حبس در رکود مسکن

بازاری که به هیچ قانون و تبصره و قاعده‌ای پایبند نیست و تنها و تنها به فراخور تورم موجود و انگیزه صاحبخانه‌ها تغییر می‌کند. دولت‌ها هم هر سیاستی به کار بسته‌اند نتیجه‌ای در این وضعیت نداشته است. از تعیین وام ودیعه گرفته و افزایش سالانه آن (گاه خود همین سیاست باعث افزایش عجیب قیمت‌ها شده) تا ادعای تکراری و هر‌ساله نظارت بر این بازار (بیشتر از آن‌که به‌عنوان یک سیاست کارگشا مطرح باشد شبیه یک شوخی تلخ است) تا حتی تصویب مصوباتی مبنی بر تعیین سقف اجاره‌بها که بنا به اعلام خود مسئولان در حداقلی‌ترین شکل ممکن اجرایی شده‌است. بگذریم از قوانین دیگری همچون مالیات بستن بر خانه‌های خالی که اساسا در چهار سال گذشته اجرایی نشد و حتی اگر هم اجرایی می‌شد تاثیری در بازار اجاره نداشت. از سوی مقابل اما افزایش قیمت مسکن همچنان بنای ایستادن ندارد و در برابر این استیصال مستاجران، قیمت‌ها در شیب صعودی می‌تازد. این موضوع در خرید‌و‌فروش مسکن هم تاثیرات آشکار خود را گذاشته و البته که به‌نوعی طبیعی است، چرا که با افزایش عجیب قیمت مسکن توان خرید هم برای شهروندان باقی‌ نمی‌ماند. همین چند ماه پیش بود که معاون شرکت عمران شهر‌های جدید اعلام کرد شش‌دهک جامعه توان خرید خانه را ندارند و چهار دهک از جامعه حتی توان اجاره مسکن را هم ندارند. این موضوع در تعداد معاملات انجام شده در شهری همچون تهران هم خودش را نشان داده است. به‌طوری که در فروردین‌ماه امسال، تعداد آپارتمان‌های مسکونی معامله شده در شهر تهران به ۱.۵هزار واحد مسکونی رسیده که نسبت به ماه قبل و ماه مشابه سال قبل به ترتیب ۷۵.۶ و ۱۴.۲‌درصد کاهش نشان می‌دهد. توسط قیمت خرید و فروش یک متر‌مربع زیربنای واحد مسکونی معامله شده از طریق بنگاه‌های معاملات ملکی شهر تهران ۸۱۶.۳ میلیون ریال بود که حاکی از افزایش ۰.۲درصدی نسبت به ماه قبل است.