بهشت از آنِ تو

متولدین دهه عجیب شصت خاطرات مشترک بسیاری با یکدیگر دارند که مرگ رضا داودنژاد بازیگر هم‌نسل آنها از تازه‌ترین این خاطرات است. پسرک خوش‌خشنده سینمای ایران در اواخر روز سیزدهم فروردین رخ در نقاب خاک کشیده است و این خبری است که ابتدا با بهت هم‌نسلانش در رسانه‌های مجازی رو به روست و خدا و خدا می‌کنند شاید از آن دسته خبرهای زرد و لوسی باشد که حالا چند سالی است با عنوان دروغ سیزده دست به دست می‌شود. اما خبر واقعی است و حالا کودکان دهه شصت می‌دانند یکی از بازیگرانی که به نوعی شمایل و نمادی از حضور آنها در سینما بود دیگر در این جهان نیست. شاید حالا بسیاری بنشینند بر سر سفره چرایی مرگ او، اینکه دلیل اصلی مرگ او را عفونت خونی بدانند، یا قصور احتمالی پزشکی یا از کار افتادن کبد. اینکه مقصر این اتفاق را لاغزی بیش از اندازه و یکباره او بخوانند یا تابوی ناجوانمردانه چاقی در جامعه برای ما و خانواده او حداقل تفاوتی ندارد که رضاوادونژاد جان عزیزش را از دست داده است. کسی که به واسطه زندگی در خانواده‌ای سینماگر کارش را روی پرده نقره‌ای از 6 سالگی آغاز کرد و به نوعی هرچه پیش آمد در آثارش به بسیاری از معضلات نسلی ما اشاره داشت.