انتقاد توكلی از عملكرد لاريجانی
توكلي با تأكيد بر اينكه فوريت اين طرح بايد 48 ساعت قبل توزيع ميشد، گفت: ما امروز صبح كه آمديم اين گزارش روي ميزها بود و كسي آن را مطالعه نكرده است.
فارس: رئيس مركز پژوهشهاي مجلس در تذكري آئيننامهاي گفت: نبايد رئيس مجلس از سكوت آئيننامه استفاده كند كه نمايندگان زمان كافي براي مطالعه گزارش كميسيون تلفيق نداشته باشند. احمد توكلي نماينده مردم تهران و رئيس مركز پژوهشهاي مجلس شوراي اسلامي صبح امروز (يكشنبه) طي تذكري آييننامهاي با استناد به ماده 163 آئيننامه داخلي مجلس، اظهار داشت: اين ماده از آييننامه داخلي مجلس درباره طرحهاي فوريتي ميگويد "طرحها و لوايح فوريتي پس از تصويب فوريت به كميسيون اصلي و فرعي ارجاع ميشود تا خارج از نوبت مورد بررسي و تصويب قرار گيرد و گزارش كميسيون در باره اين طرحها و لوايح حداقل 48 ساعت پس از طرح در مجلس چاپ و بين نمايندگان توزيع ميشود ". وي خطاب به لاريجاني كه گفته بود قبلاً در خصوص اين مواد برنامه پنجم در مجلس بحث شده است، گفت: آقاي لاريجاني گر چه شما ميگوييد كه اين گزارشها قبلاً در مجلس مورد بحث و بررسي قرار گرفته است ولي در اين گزارش تغييراتي اعمال شده كه طبيعي است نمايندگان حق دارند راجع به آن اظهارنظر كنند. توكلي با تأكيد بر اينكه فوريت اين طرح بايد 48 ساعت قبل توزيع ميشد، گفت: ما امروز صبح كه آمديم اين گزارش روي ميزها بود و كسي آن را مطالعه نكرده است. وي با بيان اينكه تغييرات در اين گزارش بسيار مهم است، گفت: آقاي لاريجاني شما از اين سكوت آييننامه استفاده نكنيد كه نماينده هيچ وقت و فرصت كافي براي مطالعه گزارش كميسيون تلفيق نداشته باشد و همين جا بنشيند و سپس قرآن خوانده شود و بلافاصله وارد دستور شويم. رئيس مركز پژوهشهاي مجلس همچنين گفت: اين واقعاً از نظر قانونگذاري مشكل دارد، اين سكوت را شما حمل بر اين نكنيد كه ميتوانيد اين كار را انجام دهيد. علي لاريجاني رئيس مجلس در پاسخ به اين تذكر توكلي گفت: ماده 163 آييننامه مربوط به طرحها و لوايح يك فوريتي است اما برنامه يك قاعدهمندي خاص خود را دارد و مواد 213 و 214 به اين قاعدهمندي اشاره شده است يعني برنامه ميتواند در دستور قرار گيرد. وي همچنين گفت: بنده باز اين مورد را تكرار ميكنم كه اينها موادي است كه قبلاً در مجلس مطرح شده و به دلايلي به كميسيون تلفيق ارجاع شده است. رئيس مجلس در ادامه تصريح كرد: ميتوانيم در موادي را كه داراي اشكال ميبينيم، بررسي آن را با صحبت كردن دو نفر موافق و دو نفر مخالف به دليل اهميت آن پيش ببريم چرا كه ما نميخواهيم در خلأ تصميم بگيريم و ميتوانيم در مجلس زمان بگذاريم تا كاملاً موضوع مكشوف شود.