«فردا» از نتایج بیانیه انتخاباتی 110 اصلاح‌طلب گزارش می‌دهد:
مشارکت‌طلبان در برابر رادیکال‌ها
اصلاح‌طلبان مشارکت‌طلب دو گروه‌اند یکی آنهایی که رسما راه خود را از جبهه اصلاحات جدا کرده‌اند و دوم آنهایی که در انتخابات شرکت خواهند کرد اما ارتباط حداقلی خود با خاتمی و جبهه اصلاحات را حفظ می‌کنند.
گروه سیاست سایت فردا: چند روز پیش جبهه اصلاحات ایران به طور رسمی در بیانیه‌ای اعلام کرد که در تهران لیست نخواهد داد. دلیل این امر را هم نداشتن نامزدهای کافی و البته به ادعای این تشکیلات سیاسی «غیررقابتی‌شدن»، «غیرمنصفانه‌شدن»، «تهی از معناشدن» و «غیرمؤثرشدن» انتخابات در ایران بیان کرد.
حالا 110نفر از اصلاح‌طلبان آمده‌اند و در برابر بیانیه جبهه اصلاحات مطرح کرده‌اند که اصلاح‌طلبان باید از آرزواندیشی سیاسی و فهرست‌کردن آرمان‌های ناممکن دست بردارند و به سمت ائتلاف فراگیر برای شرکت در انتخابات حرکت کنند. در بخشی از این بیانیه آمده است: «کناره‌گیری مصلحان به کاهش بیشتر تأثیر این نهادها (مجلس و...) خواهد انجامید، میدان را برای تاخت و تاز افراطیون خالی می‌کند و لطمات بیشتر به منافع ملی و مصلحت عمومی ایرانیان در شرایط پرمخاطره پیش رو خواهد زد». در نهایت هم این بیانیه تأکید می‌کند که اصلاح‌طلبان می‌توانند یک «اقلیت خوب» در مجلس تشکیل دهند.
با این اوصاف دیگر مشخص است که اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش رو به صورت یکپارچه به میدان نمی‌آیند و برخلاف پیش‌بینی‌ها رادیکال‌ها مشارکت در انتخابات را نمی‌پذیرند و البته پر واضح است همین طیف رادیکال با محوریت حزب اتحاد ملت با اِعمال فشار و نفوذی که در جبهه اصلاحات دارد، بیانیه‌ای همسو با اهداف خود را در قالب بیانیه جبهه اصلاحات ایران منتشر می‌کند.
در این بین تعدادی از فعالان سیاسی اصلاح‌طلبان آشکارا خط خود را در برابر طیف چپ مشخص کرد و با انتشار بیانیه اخیر موسوم به بیانیه 110 اصلاح‌طلب نشان داد که تنها اهل تحریم نیستند بلکه اهل همسویی با طیف چپ و نزدیکان خاتمی در هیچ سطحی نیستند.
در کنار اینها احزابی هستند که گرچه در انتخابات شرکت خواهند کرد اما مانند این 110 نفر خود را در برابر جبهه اصلاحات قرار نمی‌دهند. مشخصا می‌بینیم که اعضای کارگزاران سازندگی ذیل این بیانیه را امضا نکردند؛ از جمله سید حسین مرعشی، محمد عطریانفر، محمد قوچانی، علی‌محمد نمازی، فاطمه ترکان و... یا مصطفی کواکبیان، دبیرکل حزب مردم‌سالاری هم بیانیه آن 110نفر را امضا نکرد تا نشان دهند نمی‌خواهند رو در روی خاتمی و جبهه اصلاحات قرار بگیرند. در عین حال چنین احزابی را هم باید مشارکت‌کننده در انتخابات لحاظ کنیم.
بنابراین می‌شود اصلاح‌طلبان مشارکت‌طلب را به دو گروه تقسیم؛ یکی آنهایی که رسما راه خود را از جبهه اصلاحات جدا کرده‌اند و شاید هیچ بدشان نیاید زمینه انشعابی بزرگ در جبهه اصلاحات فراهم شود و دوم آنهایی که در انتخابات شرکت خواهند کرد اما ارتباط حداقلی خود با خاتمی و جبهه اصلاحات را حفظ می‌کنند.
در آن سو چپ‌ها سعی می‌کنند جبهه اصلاحات را از سیاست رسمی دور و البته نهاد انتخابات در ایران را تضعیف کنند. به دقت نمی‌شود گفت سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان سمت کدام یک از این طیف‌هاست. حتما بخشی از مخاطبان اصلاحات رادیکال هستند و شاید بعضا از اصول سیاسی هم عبور کرده باشند. طبیعتا این گروه نه‌تنها در انتخابات شرکت نمی‌کند بلکه حتی اصلاح‌طلبان رادیکال را هم به رسمیت نمی‌شناسد اما در آن سو آن دسته از مردمی که هم طرفدار جریان اصلاحات بوده‌اند و هم خواهان مشارکت در انتخابات سمت مشارکت‌طلب‌ها می‌ایستند.