صبح نو / توپ در زمین اصلاحات

گروه سیاست سایت فردا - پس از بیانات رهبر معظم انقلاب درباره انتخابات و اشاره ایشان بر مشارکت قوی، رقابت واقعی، سلامت و امنیت انتخابات و تأکید ایشان بر میدان باز رقابت برای مسابقه همه جناح‌های سیاسی، مصطفی تاج‌زاده از اصلاح‌طلبان رادیکال در پیامی از داخل زندان، اصلاح‌طلبان را دعوت به عدم مشارکت در انتخابات کرد. این فرد تندرو به اصلاح‌طلبان توصیه کرد: «نباید وارد انتخابات شوند و وظیفه‌ آنان مشارکت و معرفی نامزد در انتخابات نیست.» حال امروز توپ در زمین اصلاح‌طلبان است و باید به این سوال پاسخ دهند که بناست چه کنند؟  البته دیر زمانی است که جریان اصلاحات دچار دوگانگی و تشتت شده است و طیفی از این جریان  مواضعی شبیه به براندازی یا شبه‌براندازی پیدا کرده‌اند و به نظر می‌رسد همچون براندازان، راه خیابان را در پیش گرفته‌اند؛ چراکه راه تغییر و تحول تنها انتخابات است و اگر به وضع موجود معترض باشی و صندوق رأی را نیز تحریم کرده باشی، پس راهی جز خیابان باقی نمی‌ماند.  البته پیش از این نیز تاج‌زاده برای نشان دادن وضعیت نامطلوب مراجعه مردم به صندوق‌های رأی و تعیین سرنوشت‌شان از طریق انتخابات رسوا شده بود.  ماجرا به انتخابات سال 92 باز می‌گردد. او پیش از انتخابات سال 92 و درحالی‌که گمان نمی‌کرد کاندیدای مورد حمایت جریان اعتدالی و اصلاح‌طلبی پیروز عرصه انتخابات باشد، برای زیر سوال بردن انتخابات پیش از برگزاری، می‌گوید: «محافظه‌کاران حاکم در حال تبدیل شعار (میزان رأی ملت است) به شعارهای دیگر هستند.» اما علی‌رغم ادعای نادرست او، حسن روحانی یعنی کاندیدای جریان اعتدال و اصلاحات از صندوق رأی بیرون آمد. حال تندروی‌های تاج‌زاده به پاشنه آشیل جریان اصلاحات تبدیل شده و این جریان باید تصمیم بگیرد که می‌خواهد در سیاست باشد و بر اساس مانیفست خود راه تغییر و تحول را در پیش گیرد یا آنکه با سکوت، انفعال و سیاست «حضور صفر» در انتخابات، خود را از صحنه سیاسی حذف کرده یا برای ادامه فعالیت با اپوزیسیون پیوند بخورد.  در جریان اغتشاشات سال گذشته نیز هویت اپوزیسیون منفعت‌طلب خارج‌نشین و همچنین وزن و میزان قدرتشان برای مردم و سیاستمداران روشن شد و همه دریافتند که برای جمهوری اسلامی آلترناتیوی نیست؛ بنابراین اگر جریانی به دنبال اصلاحات است، راه و رسم آن تنها انتخابات است و به بیان رهبر انقلاب نیز راهی جز انتخابات برای تحول نیست. اصلاح‌طلبان نیز باید این موضوع را درک کنند که تنها بازنده عدم مشارکت در انتخابات خود آنها هستند؛ چراکه نتیجه هیچ انتخاباتی به ضرر حاکمیت نیست و تنها گروه‌های سیاسی خود را از مشارکت در سیاست محروم می‌کنند. هرچند که در چندین دوره انتخابات اصلاح‌طلبان اثبات کردند در ارائه کالای سیاسی ناتوان هستند و نمی‌توانند چهره‌های جذاب و رأی‌آوری عرضه کنند؛ بنابراین به دنبال سیاست ائتلاف رفتند و در این سیاست توانستند پیروزی‌هایی را کسب کنند. بنابراین عدم پیروزی و ناکامی خود در انتخابات را نباید به گردن حاکمیت انداخته و جرزنی کنند؛ مانند آنچه در سال 88 اتفاق افتاد. آنچه مهم است اینکه جریان حزبی اصلاحات باید به رقابت حرفه‌ای روی بیاورند و بین صندوق و خیابان، یکی را برگزیند. رقابتی که به گفته عطریانفر «حزب می‌خواهد و حزب باید در یک رابطه حق و تکلیف متقابل با نظام ارتباط برقرار کند.»

منبع: صبح نو