«فردا» سخنان اخیر مرعشی را بررسی می‌کند؛
بازی تازه اصلاح‌طلبان؛ اختلاف‌افکنی میان اصولگرایان و ماهی‌گیری انتخاباتی
سخنان اخیر سید حسین مرعشی نوعی خبرسازی و فضاسازی برای ایجاد اختلاف میان اصولگرایان است تا اصلاح‌طلبان بتوانند در دقیقه 90، فضای انتخاباتی را به نفع خود هدایت کنند.
گروه سیاست سایت فردا: به این یک پاراگراف دقت کنید: «من تصور میکنم انتخابات پیش رو در تهران رقابت آقایان قالیباف و رئیسی است. آقای قالیباف برای حیات سیاسی خود در این انتخابات مبارزه می‌کند و اگر نتواند انتخابات پیش‌رو را در تهران ببرد، حیات سیاسی‌اش افول می‌کند. آقای رئیسی هم می‌خواهد دور بعد رئیس‌جمهور شود و تصور می‌کند با ضعف‌هایی که شخص او و دولتش داشته‌اند، آقای قالیباف رقیب‌اش در ریاست‌جمهوری شود. آقای رئیسی قطعا به دنبال پیروزی در دور انتخابات ریاست‌جمهوری بعدی برای دولت چهاردهم است و تصمیم دارد همین حالا آقای قالیباف را کنار بزند و زمین‌گیر کند».
این گفته‌های تازه سید حسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی است. او انگار بی‌پرده از گذشته به نمایندگی اصلاح‌طلبان می‌کوشد جنگ روانی انتخاباتی را به راه بیندازد. مرعشی در سخنان اخیرش سعی می‌کند دوگانه‌ای میان قالیباف و رئیسی ایجاد کند و بدون هیچ نشانه و قرینه‌ای چنین القاء کند که میان اصولگرایان اختلاف و شکاف وجود دارد. او این اختلاف را هم در بالاترین سطح مورد نظرش ترسیم می‌کند و مدعی می‌شود رؤسای دو قوه مقننه و مجریه در انتخابات پیش رو با یکدیگر رقابت می‌کنند. اما چرا؟ به چه دلیل مرعشی به عنوان اصلاح‌طلبی میانه‌رو چنین خبرسازی‌ای می‌کند؟
او در هله نخست سعی می‌کند هم به جامعه چنین القاء کند که میان اصولگرایان اختلاف وجود دارد و آن که اگر اختلافی در بین اصولگرایان نباشد هم این جبهه سیاسی را به سمت اختلاف بکشاند و این دوگانه‌سازی قالیباف-رئیسی را در میان اصولگرایان جا بیندازد تا جایی که دیگر این اختلاف به نقطه‌ای بی‌بازگشت برسد. این هدف اصلاح‌طلبان در حالی است که اساس گزاره آنها مخدوش است زیرا اختلافی نمی‌تواند میان قالیباف و رئیسی وجود داشته باشد؛ به دلیل آنکه رئیسی صراحتا گفته است از هیچ لیستی حمایت نمی‌کند و در صورت عدم حمایت رئیسی و دولت از لیست‌های انتخاباتی فرضیه مرعشی مبنی بر رقابت رئیسی و قالیباف سالبه به انتفاع موضوع می‌شود.
از سوی دیگر مرعشی گویا اختلافات سیاسی درون‌جناحی را متر و معیارهای اختلافات میان اصلاح‌طلبان می‌سنجند که تصور می‌کند یکی قصد «زمین‌گیرکردن» دیگری را دارد! کافی است سید حسین مرعشی به سابقه رقابت قالیباف و رئیسی نگاه کند و ببیند که قالیباف در انتخابات ریاست‌جمهوری سال96 برای حفظ اجماع میان اصولگرایان به نفع رئیسی کنار رفت یا در سال1400 نامزد ریاست‌جمهوری نشد و به رأی‌مأخوذه از مردم برای نمایندگی مجلس وفادار ماند. در واقع اصلاح‌طلبان که همیشه برایشان هدف، وسیله را توجیه کرده است، تصور می‌کنند همه الزما مانند خودشان سیاست‌ورزی می‌کنند.
نکته دیگر آن است که مرعشی و اصلاح‌طلبان تصور می‌کنند اگر بتوانند باعث به وجود آمدن اختلافی میان اصولگرایان شوند، فضا برای اصلاح‌طلبان و اعتدالی‌ها در دقیقه نود انتخابات باز می‌شود. آنها با علم به اینکه ایجابا سرمایه اجتماعی را نمی‌توانند جذب کنند، چشم امید دوخته‌اند به اختلافات میان اصولگرایان؛ رویایی که البته در عالم واقع صادق نیست و از قضا این اصلاح‌طلبان هستند که دیگر نه اختلاف بلکه دچار انشقاق و بلکه انشعاب شده‌اند؛ به طوری که برخی از آنها کاملا نزدیک به اپوزیسیون شده‌اند و برخی همچنان می‌خواهند در انتخابات شرکت کنند. کافی است مرعشی به انتقادهایی که طیف نزدیک به خاتمی به حزب کارگزاران می‌کنند نگاه کند یا عبور بسیاری از اصلاح‌طلبان از خاتمی را مشاهده کند تا دریابد که اتفاقا عمق اختلاف در میان جبهه اصلاح‌طلبی است، نه اصولگرایی.