«فردا» گزارش می‌دهد:
افزایش مشارکت، سدی محکم در برابر رادیکال‌ها
هرچه مشارکت عمومی در انتخابات بالا برود، نیروهایی که از تئوری مشارکت حداقلی، پیروزی حداکثری پیروی می‌کنند، به حاشیه می‌روند.
گروه سیاست سایت فردا: هرچه مشارکت در انتخابات مجلس بالا برود، میزان بیشتری از مردم در تعیین سرنوشت تقنینی-نظارتی چهارسال آینده‌شان سهیم خواهند بود. در مقابل اگر مشارکت حداقلی باشد، طبیعی است که نتوان انتظار داشت سلایق مختلف جاری در جامعه نمود کاملی در مجلس پیدا کنند. از سوی دیگر عقل جمعی هرچه متکثرتر باشد، به سمت ایجاد تعادل اجتماعی پیش می‌رود؛ بنابراین هر زمانی که جمع بیشتری از مردم در انتخابات شرکت کرده‌اند، میانه‌روی خردمندانه نیز در کشور بیشتر بروز و ظهور داشته است. شاید به همین دلیل باشد که طیف‌های رادیکال سیاسی به نوعی می‌خواهند که مشارکت پایینی در انتخابات رقم بخورد. آنها دو نکته را خوب می‌دانند؛ نخست آنکه گرایش اکثریت جامعه همواره به سمت تثبیت به جای مشوش بودن امور است و آرامش اجتماعی و تعادل سیاسی را به جای هرج‌ومرج اجتماعی و افراط‌گرایی‌های سیاسی می‌پسندند. نکته دوم که رادیکال‌ها درک کرده‌اند آن است که هر وقت مشارکت بالا می‌رود، در اقلیت قرار می‌گیرند و عملا راهی برای کسب قدرت سیاسی نمی‌یابند.
سوپرانقلابی‌ها که همواره با ژست انقلابی‌گری و نفی دیگران سعی کرده‌اند تنها خودشان را نیروهای وفادار به انقلاب معرفی کنند، راه پیروزی انتخاباتی را حذف دیگران می‌دانند. برای آنها هم مهم نیست که نیروهای مقابلشان اصلاح‌طلبان باشند یا اصولگرایان. آنها فقط می‌خواهند که عرصه خالی از هرکس جز خودشان باشد. در این مسیر از هرگونه هجمه یا تخریب سیاسی هم استفاده می‌کنند. سوپرانقلابی‌ها در سال‌های اخیر نشان داده‌اند که تمایلی به تصمیم‌گیری‌های جمعی ندارند؛ مشخصا در ابعاد کلان کشورداری چنین فکر می‌کنند که حلقه‌ای محدود باید برای اکثریت جامعه تصمیم‌گیر باشند؛ در صورتی که نیروهای انقلابی میانه‌رو باور دارند، انقلاب متعلق به همه مردم است و همه باید در تعیین سرنوشت خود نقش‌آفرین باشند. در عین حال تکیه بر اصول انقلاب اسلامی پیشبرنده است و در مقابل هر نوع بدخواهی بدخواهان خارجی و داخلی کشور را رویین‌تن می‌کند اما سوپرانقلابی‌ها چنین فکر نمی‌کنند؛ چه آنکه به نظر می‌رسد آنها اساسا نه منافع ملی بلکه منافع شخصی و گروهی خود را ملاک عملشان قرار می‌دهند.
در چنین وضعیتی مسلم است که هرچه مشارکت و تکثر آراء بالا برود، طیف محدودکننده و انحصارطلب به حاشیه رانده می‌شود؛ به تعبیر دیگر هرچه مشارکت عمومی در انتخابات افزایش یابد، نیروهایی که از تئوری مشارکت حداقلی، پیروزی حداکثری پیروی می‌کنند، به حاشیه می‌روند و اکثریت مردم تعیین‌کننده خواهند بود تا در این مسیر افراط‌گرایی‌های منفعت‌جویانه به کم‌ترین حالت خودش برسد.