خطر خودسرها

گروه سیاست سایت فردا - در بسته خبری پیش رو به بررسی مهم‌ترین عناوین مطبوعات کشور می‌پردازیم.

خراسان: تفاهم به‌جای توافق راهبرد آمریکا برای مدیریت تنش‌ها با ایران است

با وجود اخبار و گزارش‌های متعددی که از وضعیت مذاکرات و پیغام و پسغام‌های میان ایران و دیگر طرف‌های مذاکرات هسته‌ای منتشر می‌شو اما نمی‌توان تحلیل روشن و قابل اتکایی از نتیجه این روند به دست آورد.

در این شرایط روزنامه خراسان نوشته: تفاهم به جای توافق راهکاری است که به نظر می رسد آمریکا برای مدیریت تنش‌ها با ایران در پیش گرفته است. کنگره مصوبه ای داشت که هر نوع تصمیم درباره برجام را دولت های آمریکا قبل از اجرا باید به کنگره ارجاع بدهند و معنای این مصوبه پایان برجام است. ضمن آن که اقدام ترامپ نشان داد دولت مستقر آمریکا نمی تواند تعهد بلندمدتی بدهد چون دولت بعد می تواند زیر آن تعهدات بزند.امروز آمریکا دنبال یک تفاهم نانوشته است. تفاهم یکی از 5 ابزار اجرایی است که رئیس جمهور آمریکا دارد تا براساس آن تصمیماتی را در حوزه سیاست خارجی بگیرد بدون آن که ملزم باشد این تصمیمات را قبل از اجرا برای تایید به کنگره بدهد.

گزارش جام جم از فرصت‌های "عربستان گیگا" برای تجار و بخش خصوصی ایران

روز گذشته وزیر امور خارجه عربستان به تهران آمد تا پیام روشنی باشد برای آغاز فصل جدیدی از مناسبات دو کشور.

روزنامه جام جم در این ارتباط نوشته: مهم‌ترین هدف اقتصادی عربستان کلان طرح۲۰۳۰ است؛ طرحی که زمینه ورود ۱۰۰ میلیون گردشگر در سال را به عربستان فراهم می‌کند. موسسه صلح آمریکا در گزارشی اعلام کرده که «عربستان گیگا» را از طریق راه‌اندازی کسب‌وکار در سه دقیقه و اصلاحات قوانین بازار کار حمایت می‌کند. این بستر اقتصادی یک محصول «فناوری پایه» در اقتصاد محسوب می‌شود؛ محصولی که در خود بسترهای گردشگری، تاسیسات فناور، خدمات مهندسی شامل مهندسی داده (پردازش، طبقه‌بندی و تحلیل)، امنیت اطلاعات، متاورس، هوش مصنوعی و حمل و نقل نوین را دارد. این هدف‌گذاری اقتصاد نوین عربستان در ۲۰۳۰ است؛ هدفی که فرصت مناسبی را در اختیار بخش خصوصی ایران می‌گذارد. در سوی مقابل، ایران به سرمایه‌گذاری در صنایع بالادستی خود نیاز دارد؛ مانند تاسیسات انرژی در حوزه نفت و گاز و سرمایه‌گذاری در راه‌اندازی پتروپالایشگاه‌ها. پتروپالایشگاه، اقتصاد ایران را از خام‌فروشی می‌رهاند. ایران می‌تواند با جذب سرمایه در صنایع بالادستی، صنایع کوچک و متوسط مانند صنعت لوازم خانگی را تقویت کند. نباید این نکته را از نظر دور داشت که عربستان در میان اتحادیه عرب، کشور شاخصی محسوب می‌شود و همکاری با این کشور، سایر کشورهای عربی را به همکاری بیشتر و سرمایه‌گذاری در صنایع بالادستی، پایین‌دستی و تکمیلی و تبدیلی حوزه کشاورزی ترغیب می‌کند.

کیهان: پروژه ترویج کشف حجاب ذاتاً پروژه حزب صهیونیستی-انگلیسی بهائیت است

حزب کارگزاران بیانیه منتشر کرده که در آن آمده است: مردمی که سال‌ها سختی، محرومیت، جنگ و تحریم را تحمل کرده‌اند از مسئولین و حاکمان خود انتظاری جز تامین نیازها و استانداردهای یک زندگی با کرامت و در شأن و ظرفیت دارایی‌های طبیعی، انسانی و فرهنگی خود ندارند. مطالبه پوشش اختیاری که امروز بیش از هر زمان دیگر به طور فراگیر در جامعه طرح می‌شود، محصول همین سخت‌گیری‌ها و تندروی‌ها در حق بانوان ایرانی است. 

روزنامه کیهان در واکنش به این بیانیه نوشته: حزب اشرافی کارگزاران که اعضای آن در 8 دولت طی چهار دهه گذشته نقش‌آفرین بوده‌اند، حق ندارند مدعی زندگی با کرامت برای مردم باشند، به ویژه این که دولت‌های هاشمی و روحانی، رکوردداران بالاترین نرخ‌های تورم و بیشترین شکاف طبقاتی بوده‌اند. این حزب طوری نوشته «پوشش زنان را به خود زنان واگذار کنید» که انگار قرار است در کشور لباس فرم متحدالشکل به زنان پوشانده شود! همچنین منطبق با این مغالطه می‌توان گفت رانندگی را به خود رانندگان، پزشکی و صندلی و انواع صنف‌ها را به خود آنها واگذار کنید و مثلاً قوانین راهنمایی و رانندگی یا نظام‌های صنفی و نظارتی را تعطیل کنید، چون هر کدام این اقشار کرامت دارند. پروژه ترویج کشف حجاب که برخی بازیگران دم‌دستی در آن نقش‌آفرینی می‌کنند، ذاتاً پروژه حزب صهیونیستی- انگلیسی بهائیت است و عجیب است که حزب کارگزاران تا این حد با فرقه صهیونیستی- انگلیسی مذکور پیوند خورده است.

جوان: خطر خودسرها چقدر است؟/ دوقطبی کردن جامعه نیاز معاندین در دوران افول فتنه زن، زندگی، آزادی است

در روزهای گذشته ویدئویی با عنوان تلاش عده‌ای برای برهم زدن یک کنسرت منتشر شد که با ممانعت نیروهای حراست مواجه شد. روزنامه جوان در این خصوص نوشته: چه کسانی به بهانه کنسرت‌ها برای شبکه‌های معاند خوراک ایجاد می‌کنند؟ نیرو‌های خودسر چه کسانی هستند؟ خطر این افراد که قطعاً معدود هستند و از جایی خط می‌گیرند، چقدر است؟ حقیقت ماجرا این است که دوقطبی کردن جامعه به بهانه مباحث فرهنگی نیاز اصلی گروهک‌های معاند و ضدانقلاب در برهه‌ای است که فتنه زن، زندگی، آزادی رو به افول نهاده است.  امروز دیگر در دهه ۷۰ به سر نمی‌بریم که عده‌ای با استفاده از خلأ‌های امنیتی بتوانند به اماکن فرهنگی و اجتماعی یورش برده و موجب تهیه خوراک رسانه‌ای برای بیگانگان شوند. اداره‌کنندگان کنسرت‌ها و نیرو‌های حراست به وظایف خود آگاهی دارند و قطعاً لازم نیست عده‌ای بخواهند از بیرون به بهانه‌های واهی نظم و انضباط برنامه‌های فرهنگی را بر هم بزنند. اگر دستگاه‌های امنیتی و اطلاعاتی در این موارد به طور دقیق و به موقع به وظایف خود عمل نکنند، بهترین بهره‌برداری را دشمنان نظام و انقلاب خواهند برد که البته این بار نیز مردم اولویت‌های اصلی را فراموش نکرده و مطالبات اصلی را گم نخواهند کرد.

سالت: وقتی سلبریتی‌ها علنا حجاب ندارند، شناختن بانوان بی‌حجاب در خیابان‌ها اهمیتی دارد؟/ مسئله فرهنگی یا اعتقادی، به جبر قانون تغییر نمی‌یابد

به‌تازگی ویدئوهایی منتشر شده که بحث درباره شناسایی هویت زنان کشف حجاب کرده از طریق دوربین‌های هوشمند را داغ کرده است.‌ برخی درباره امکان فنی چنین اقدامی صحبت می‌کنند و برخی در باب میزان کارآمدی آن در حوزه فرهنگ.

روزنامه رسالت در این باره نوشته: مسئولان مرتبط گفته‌اند که با دوربین و رصد هوشمند، چهره افراد ناهنجار را شناسایی کرده و پیگیری می کنیم. نتیجه چیست؟ می‌خواهیم چه کنیم؟ وقتی برخی از مشاهیر و به اصطلاح سلبریتیها علنا حجاب ندارند و اتفاق خاصی هم برایشان نمی‌افتد یا اگر پیگیری هم شود، به مبلغی کمتر از تبلیغ یک پست اینستاگرامی جریمه می شوند، آیا واقعا شناختن بانوان بی‌حجاب در خیابان‌ها اهمیتی دارد؟ وقتی خانم بی‌حجابی که سال‌ها از طریق سیمای ملی به چهره تبدیل شده و همه او را می‌شناسند، در علن حجاب از سر برمی‌دارد و مورد تعقیب موثری نیست، آیا مهم است که یک دختر ناشناخته در یک کوچه یا خیابان چه حجابی دارد؟ آیا ما واقعا به دنبال ساماندهی فضای حجاب به صورت اصولی هستیم؟ ممکن است پرسیده شود راه حل چیست؟ پاسخ آن است که یک مسئله فرهنگی یا اعتقادی، به جبر قانون تغییر نمی‌یابد. کار توامان همه متولیان و دستگاه های مسئول و البته صبر و متانت لازم است.

جوان عنوان کرد: پشیمانی دستیار روحانی از کار در دولت او

ابراز پشیمانی مسئولان و دست‌اندرکارانی که کارنامه پرخطایی از خود برجای گذاشته‌اند چه سودی می‌تواند داشته باشد؟ تقریبا هیچ، به‌جز آنکه درسی برای دیگران و برای ثبت در تاریخ است.

در این راستا روزنامه جوان نوشته: دستیار حسن روحانی در امور اقتصادی گفته که اگر به سال ۹۲ برگردد، دیگر دستیار اقتصادی رئیس‌جمهور نمی‌شود. مسعود نیلی در سخنانی گفته که در زمان دولت آقای روحانی من مشاور رئیس‌جمهور بودم. سازمانی که من در قالب آن تصمیم گیرنده باشم، در اختیارم نبود. البته من اگر الان به عقب برگردم، این کار را نمی‌کردم. فکر کردم یک دوره استثنایی پیش آمده که شاید مشکلات خارجی ما حل بشود و مشکلات اقتصادی ما هم حل بشود. فکر می‌کردم بعداً نتوانم خودم را ببخشم اگر کاری نکنم. ولی من هیچ وقت تصمیم‌گیرنده اقتصادی نبودم.» او گفته که «در کیفیت حکمرانی خارجی نمی‌توانیم به جامعه خودمان و به دنیا راه‌حلی را معرفی کنیم که متضمن استقلال ما باشد و دعوا در آن نباشد. ما بلد نیستیم! یا می‌رویم دعوا نباشد، می‌گوییم رفتی امتیاز دادی و تمام شد، یا اگر ایستادی، باید دعوا کنی!» در واقع او تلویحاً اذعان کرده آنجایی که ایستادگی و به قول او دعوا با طرف خارجی نباشد، دادن امتیاز و چشم‌پوشی از استقلال اتفاق افتاده است.

همشهری: دولت باید تحت هر نامی اعم از احیای برجام، توافق رفع تحریم و... اوضاع اقتصاد سیاسی را به روال عادی برگرداند

انباشت مسائل اقتصادی و لاینحل ماندنشان در طول سالیان منجر به شرایطی شده که تشخیص آنکه اولین گره از کجای این کلاف باز شود کاری پیچیده است.

روزنامه همشهری در این زمینه نوشته: نخستین اولویت اقتصاد ایران در 2 سال آینده، ایجاد رشد اقتصادی است که این هدف‌گذاری در 6برنامه توسعه اخیر نیز مدنظر قرار داشته اما محقق نشده است. اکنون نیز در لایحه برنامه هفتم، بازهم رشد اقتصادی 8‌درصدی پیش‌بینی شده که اگر این اتفاق رخ دهد بخش بزرگی از مشکلات اقتصادی ایران رفع خواهد شد. اولویت دوم در اقتصاد، استقلال بانک مرکزی با راهبرد کاهش نرخ تورم است؛ چراکه هر چه تصمیمات بانک مرکزی مستقل‌تر باشد و از سیاست‌های مالی مدنظر دولت پیروی نکند، بهتر می‌تواند شاخص‌های مهم پولی را اصلاح کند. دولت باید تحت هر نامی اعم از احیای برجام، توافق رفع تحریم، تفاهم تنش‌زدایی یا هر عنوان دیگری، اوضاع اقتصاد سیاسی را به روال عادی برگرداند. البته این اقدام نباید به‌گونه‌ای باشد که اذهان عمومی آن را در سطوحی نظیر فروش نفت در برابر غذا تفسیر کنند؛ چراکه در این صورت، چشم‌انداز موردنیاز برای جذب سرمایه‌گذار خارجی یا جذب سرمایه ایرانیان خارج از کشور ایجاد نمی‌شود و معنای آن، استمرار اداره روزمره کشور بدون برنامه بلندمدت خواهد بود.