«فردا» گزارش میدهد؛
فرصتها و چالشهای انتخاباتی اصلاحطلبان
مهمترین چالش اصلاحطلبان رادیکالهایی است که بر سر اصل شرکت در انتخابات ساز مخالف میزنند.
گروه سیاست سایت فردا: جریان اصلاحات گرچه در دو انتخابات اخیر نتوانست به هیچ توفیقی دست یابد اما بر اساس شواهد و قرائن اکثر احزاب اصلاحطلب بنا دارند در انتخابات شرکت کنند، مگر نیروهای رادیکال این جریان که بر سر این موضوع سرناسازگاری دارند.
نیروهای رادیکال اصلاحات که اکنون بیشترشان در حزب اتحاد ملت جمع شدهاند چندسالی است که عنوان «مشارکت مشروط» را مدام تکرار میکنند؛ عنوانی که مبدعش سعید حجاریان است؛ به این معنی که اگر نامزدهای «حداکثری» اصلاحطلبان تأییدصلاحیت نشود، آنها در انتخابات شرکت نمیکنند. البته همین طیف از اصلاحطلبان هم از واژه «تحریم» استفاده نمیکنند اما با کلمات بازی میکنند و تحت عنوان مشارکت مشروط مخاطبانشان را به سمت تحریم سوق میدهند. در پایان هم میگویند ما نگفتیم کسی رأی ندهد بلکه خودمان نامزدی در انتخابات ارائه نمیدهیم. در سال98 که این طیف چنین موضوعی را مطرح کرد، قصدشان به نوعی تحت فشار قراردادن شورای نگهبان بود تا نامزدهایشان را تأییدصلاحیت کند اما از مقطعی گویا بازی را تغییر دادند؛ به این شکل که هر وقت احساس کردند پایگاه رأیی در جامعه ندارند، افرادی را تحت عنوان نامزد انتخابات معرفی میکنند که خودشان هم میدانند که تأییدصلاحیت نمیشوند؛ مانند مصطفی تاجزاده در انتخابات ریاستجمهوری سال1400. وقتی هم مطابق پیشبینی چنین افرادی ردصلاحیت شدند، میگویند که ما خواستیم شرکت کنیم اما اجازه ندادند!
حالا هم همین شرایط حاکم است و یکی از موانع شرکت همهجانبه اصلاحطلبان در انتخابات نظرات رادیکالهای اصلاحات درباره اصل شرکت در انتخابات است.
چالش دوم آنها نداشتن نیروهای تازهنفس است. اصلاحطلبان برخلاف اصولگرایان در تمام اینسالها نتوانستند کادرهای جوان تربیت کنند تا آنها را روانه عالم سیاست کنند. این موضوع تا حدی جدی است که برخی از خود اصلاحطلبان میگویند در جبهه اصلاحات پدرخواندگی جاری است و اجازه بالاآمدن جوانها داده نمیشود.
مشکل دیگر اصلاحطلبان سابقهای است که مردم از دولتهای یازدهم و دوازدهم و البته فراکسیون امید مجلس دهم در ذهن دارند. واقعیت این است که عملکرد دولت مورد حمایت اصلاحطلبان و نیز اصلاحطلبان حاضر در مجلس دهم رضایتبخش نبود و به همین دلیل سرمایه اجتماعی اصلاحطلبان با آنها در انتخابات مجلس یازدهم نوعی قهر سیاسی کرد.
اصلاحطلبان اما در صورت اجماع حداکثری با یکدیگر و آمدن با نامزدهایی که هم احتمال تأییدصلاحیتشان بالا باشد و هم مورد قبول پایگاه اجتماعیشان باشند، میتوانند در انتخابات تأثیرگذار باشند؛ چه آنکه برخی میگویند اگر آنها بتوانند شخصیتهایی مانند علی لاریجانی را راضی به شرکت در انتخابات کنند، حتما شانس بالایی برای آوردن تمام سرمایه اجتماعیشان پای صندوق خواهند داشت اما اگر همانطور که گفته شد، رادیکالها در این جریان دست بالا را داشته باشند و اصلاحطلبان در انتخابات شرکت نکنند یا به تعبیری انتخابات را تحریم کنند، بسیار سخت است که دوباره بتوانند به عالم سیاست برگردند، زیرا فاصلهشان با مردم بیتشتر و بیشتر میشود و بازگرداندن سرمایه اجتماعی پراکندهشان بعد از چندسال اگر غیرممکن نباشد اما حتما بسیار سخت است.