«فردا» گزارش می‌دهد:
همسران مسئولان یا بازیگران تازه سیاست؟
فرهنگ بانوی اول در حال حاضر بیش از هر کشوری در آمریکا رواج دارد. با این حال به نظر می‌رسد زنان بیش از آنکه قرابت سببی‌شان دلیل دیده‌شدنشان باشد، باید به علت فعالیت‌های سیاسی-اجتماعی‌شان مورد توجه قرار گیرند.
گروه سیاست سایت فردا: اخیرا اسقبال همسر رئیس‌جمهور ونزوئلا از جمیله علم‌الهدی، همسر سید ابراهیم رئیسی، در رسانه‌ها بازخوردهای مختلفی داشته است. برخی این پرسش را مطرح کرده‌اند که آیا بعد از این با جایگاه بانوی اول در کشور مواجه هستیم؟ و با مطرح‌شدن این پرسش یک پرسش ثانوی به وجود می‌آید؛ اینکه صرف همسر رئیس‌جمهوربودن کفایت می‌کند که فرد مورد اسقبال قرار گیرد یا آنکه علاوه بر قرابت سببی با رئیس‌جمهور نیاز است تا خود فرد نیز کنشگر سیاسی باشد؟
حضور همسران مسئولان در عرصه‌های اجتماعی چندی است بیش از گذشته رواج یافته است و شاید اتفاق بدی هم نباشد اما اینکه همسران مسئولان از جایگاه همسر خود برای کسب اعتبار اجتماعی استفاده کنند، چندان در چهاردهه گذشته رواج نداشته است. این موضوع زمانی بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد که علاوه بر همسر رئیس‌جمهور برای مثال همسر یک نماینده رسمی هم مورد استقبال عجیب در یک مدرسه قرار می‌گیرد. ماجرا از این قرار است که چندروز پیش همسر اردشیر مطهری، نماینده گرمسار و آرادان حین ورود به مراسم یک مدرسه مورد تشریفات عجیبی قرار گرفت و جالب‌تر آنکه از آن مراسم ویدئوی حرفه‌ای هم تهیه شده تا منتشر شود.
با ذکر این اوصاف گفتنی است که فرهنگ بانوی اول در حاضر بیش از هر کشوری در آمریکا رواج دارد. البته پیش از انقلاب نیز که نظام سیاسی ایران شاهنشاهی بود، همسر شاه را با عنوان ملکه خطاب می‌کردند و اکنون هم در نظام‌های سلطنتی همین شرایط حاکم است. به نظر می‌رسد راه حل درست آن باشد که همسران مسئولان حتی همسر رئیس جمهور صرفا به دلیل عنوان فامیلی‌شان مورد توجه نباشند و اگر قرار است زنان در عرصه‌های سیاسی-اجتماعی دیده شوند، به واسطه فعالیت مؤثرشان باشد؛ خواه همسر رئیس جمهور یا نماینده مجلس باشند یا نباشند.