از رقابت با رئیسی تا استعفا از دولت سیزدهم

گروه سیاست سایت فردا: سرانجام محسن رضایی از دولت رفت و پس از گمانه‌زنی‌ها درباره چگونگی ادامه حضور او در دولت، رضایی استعفا داد و رئیسی هم استعفایش را پذیرفت. یکی از نزدیکان محسن رضایی درباره چرایی استعفای او به «تسنیم» گفته است که «رهبر انقلاب در سخنرانی‌ای که در جمع دانشجویان داشتند، نسبت به عدم تحقق اهداف شورای‌عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا انتقاد کرده بودند. بر همین اساس تغییراتی در شورای‌عالی در نظر گرفته شد که یکی از مهمترین این تغییرات تکمیل دبیرخانه دائمی و تمام‌وقت برای این شورای‌عالی به‌منظور ساماندهی بهتر برگزاری جلسات تا پیگیری مصوبات است؛ رئیس‌جمهور به‌عنوان فرمانده شورای‌عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا برای ساماندهی وظایف جدید دبیرخانه، طی حکمی آقای دکتر رضایی را به‌عنوان رئیس دبیرخانه شورای‌عالی منصوب کردند که این حکم به‌زودی به‌شکل رسمی اعلام خواهد شد».

محسن رضایی فردی است که از پیش از انقلاب با فعالیت در گروه منصورون فعالیت سیاسی خود را علیه رژیم پهلوی آغاز کرد و به همراه محمد بروجردی از اعضای تیم حفاظت امام خمینی(ره) پس از ورود ایشان به ایران بود. او بعد از انقلاب از پایه‌گذاران سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و یکی از اعضای هیئت‌ 12نفره تدوین اساس‌نامه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود. رضایی از سال58 تا 60 نخستین فرمانده واحد اطلاعات سپاه بود و در سال60 با حکم امام به فرماندهی سپاه منصوب شد و تا سال 76 یعنی به مدت 16 سال در این مقام باقی ماند. او همچنین بعد از مسئولیتش در سپاه ادامه تحصیل داد و در قامتی دیگر اینبار در سعی کرد وارد حوزه نظری اقتصاد شود.

رضایی در سال76 با حکم رهبر انقلاب به دبیری مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب شد و از سال79 هم ریاست کمیسیون اقتصاد کلان مجمع تشخیص مصلحت نظام را برعهده گرفت. فعالیت او در این سال‌ها در مجمع تشخیص متمرکز کرد.

رضایی از این مقطع به موضوع سیاست به طور ویژه‌تری نگاه کرد؛ به طوری که بارها و بارها در انتخابات‌های مختلف نامزد شد. رضایی در سال78 خود را کاندیدای نمایندگی مجلس شورای اسلامی در تهران کرد و در فهرست «ائتلاف خط امام و رهبری» و جامعه روحانیت مبارز قرار داشت، اما موفق به کسب آرای لازم نشد و نخستین شکست انتخاباتی خود را تجربه کرد.

او در انتخابات ریاست جمهوری سال84 هم با شعار انتخاباتی «دولت عشق» حضور یافت، اما دو روز پیش از برگزاری انتخابات کناره‌گیری خود را اعلام کرد. در بیانیه‌ای که او در آن زمان منتشر کرد، دلیل کناره‌گیری خود را «جلوگیری از پراکندگی آرای مردم» در اثر کثرت نامزدها عنوان کرد.

رضایی یکی از نامزدهای دوره دهم ریاست جمهوری ایران هم بود. او در بین نامزدهای رسمی انتخابات، آخرین فردی بود که به صحنه وارد شد. رضایی با ایده «دولت ائتلافی» و به صورت مستقل وارد انتخابات شد که از بین چهار نامزد موجود نفر سوم شد.

رضایی بار دیگر در ۱۴ اسفند سال۹۱ در جمع مردم شهر دیواندره، به‌طور رسمی کاندیداتوری خود را برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال92 اعلام کرد. او گفت: «پیشنهاد شده بود در تهران کاندیداتوری خود را اعلام کنم تا از امکانات وسیع رسانه‌ای استفاده کنم اما با اعلام کاندیداتوری در این شهر، بر رویکردم نسبت به پیشرفت و توسعه همه‌جانبه کشور و حل مشکلات مردم تأکید می‌کنم». او در آن انتخابات هم در میان هشت نامزد موجود، چهارم شد.

او در انتخابات ریاست‌جمهوری سال1400 هم شرکت کرد و گرچه پیش از انتخابات گفته بود اگر رئیسی به میدان بیاید، او به نفعش نامزد نمی‌شود اما نامزد انتخابات شد و کنار هم نرفت و در میان چهار نامزد باقی‌مانده نفر دوم شد.

رئیسی در سوم شهریور۱۴۰۰، با صدور حکمی رضایی را به سمت معاون اقتصادی رئیس‌جمهور و دبیر شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا و دبیر ستاد اقتصادی دولت منصوب کرد. بسیاری انتظار داشتند با حضور رضایی در دولت سکان اقتصادی دولت در اختیار او قرار گیرد اما چنین نشد و وزن محمد مخبر، معاون اول رئیس‌جمهور بیش از او در حوزه اقتصادی دولت سنگینی کرد. از رضایی در حوزه مسئولیتش دست‌کم در یک سال اخیر خبر ویژه‌ای بیرون نمی‌آمد؛ به نحوی که بسیاری پیش‌بینی می‌کردند که او از این مسئولیت استعفا دهد.