حمایت مشکوک واردکننده از برنج ایرانى، پاى احتکار در میان است؟

برنج به عنوان مهمترین غذای مرسوم و حتی سنتی جایگاه مهمی در سفره ایرانی‌ها دارد و در نوسانات بازار ، کالایى است که در زندگی یومیه و سبد غذایی مردم تاثیرمی‌گذارد.فروشندگان و کشاورزان به نوعی مهمترین نقش را در وضعیت ارائه این محصول بازی می کنند اما از شمال کشور که خطه اصلی کشت برنج است، اخبار خوبی در خصوص فعالیت هاى این حوزه به گوش نمی‌رسد و بخش قابل توجهى از کشاورزان موفق به فروش برنج تولیدى خودشان در سال گذشته نشدند هرچند گفته می شود در روزهای اخیر اقداماتی برای خرید برنج های باقیمانده شالی کاران صورت گرفته است. به همین منظور به سراغ یکی از فعالان با سابقه عرصه تولید و کاشت برنج رفتیم تا از اوضاع و همچنین تاثیر شرایط بازار در این بخش مطلع شویم.مرتضی رمضان نیا از فعالان برنج شهرستان بابل که نزدیک به دو دهه است در این زمینه فعالیت مستمر دارد، درباره اوضاع فعلی این بازار گفت:« اتفاقات که در ماه های اخیر افتاده شرایط متفاوتی در بازار برنج ایجاد کرده و واقعا شالی کار و توزیع کنندگان حتی فروشنده و مصرف کننده را دچار نگرانی کرده است. مشکل اول این بود که بخشی از برنج تولیدی به فروش نرفت اما اخیرا اقداماتى جهت خرید برنج ها شروع شده که براى ما عجیب و مشکوک است. برنج ایرانی آنقدر منفعت ندارد که شما تا این اندازه تشکیلات به وجود بیاورید، ویزیتور مشغول به کار کنید، پرسنل استخدام کنید و انبارهایتان را از برنج پر کنید. همین الان در سیستان و بلوچستان که هزاران کیلومتر با شمال کشور فاصله دارد هم مردم می‌دانند که قیمت برنج چقدر است. شما نمی‌توانید برنج طارمی که به قیمت کیلویی 80 هزار تومان فروش می‌رود را در سیستان 100 هزار تومان بفروشید به جز اینکه با شلوغ کاری و روش‌های غیر متعارف این کار را انجام دهید. به همین دلیل هم می‌گویم که به نظرم خریداران اهداف دیگری در سر دارند و باید در آینده دید که چه اتفاقی رخ خواهد داد.موضوع مهم توجه به نیازها خواسته های شالی کاران و تولیدکنندگان برنج داخلی است. رمضان نیا در این خصوص می گوید: اخیرا یک مجموعه ای به نام انجمن حمایت از تولید کنندگان و واردکنندگان برنج تاسیس شده که مجموعه نوپایی است. دوستانی که این انجمن را تاسیس کرده‌اند از گذشته به فروش برنج خارجی مشغول بودند. در واقع همه این آقایان را می شناسیم و می دانیم وارد کننده هستند. سوال اصلی اینجا مطرح می‌شود که چطور شده این افراد به فکر این صنعت و تولید کننده افتاده‌اند؟ ادعای دوستان این است که در عرض 10 روز می‌خواهیم فلان قدر قیمت برنج را افزایش دهیم. این حرف ها مشکوک است. تجارت برنج مانند تمام قعالیت‌های اقتصادى دیگر پیرو قاعده عرضه و تقاضاست. وقتی تقاضایی وجود نداشته باشد، شما چگونه می‌خواهید به قول خودتان قیمت برنج را بالا بکشید؟ به جز اینکه تمام برنج بازار را از شالی‌کار و فروشنده بخرید، جمع آوری کنید و پس از احتکار برای آن قیمت تعیین کنید. راه دیگری وجود ندارد که بشود به این نتیجه رسید.این فعال برنج درباره چگونگی حمایت همزمان از تولید کننده و وارد کننده گفت:« مگر می‌شود هم از تولید داخلی حمایت کرد و هم از واردات برنج خارجی؟ مطمئن باشید اهداف دیگری وجود دارد که ما را هم نگران کرده است. از روزی که در شمال کشور جلسه گذاشتند مشخص شد اهداف دیگری در این مجموعه پنهان شده که باید به آن توجه داشته باشیم. به استاندار مازندران تعهد دادند که برنج‌های به فروش نرفته را از برنج کاران خریداری کنند. طبیعتا استاندار هم نمی‌خواهد برنج در دست کشاورزش بماند و فروش نرود. الان دوستان در این اتحادیه اعلام کرده‌اند که ما همه این برنج‌ها را خریداری می‌کنیم و از بیستم اردیبهشت خرید برنج از کشاورزان آغاز می‌شود.سه نرخ برای این معامله اعلام کرده اند که مطمئن هستم با این اعداد و ارقام هیچ کس راضی نمی‌شود حتی برنج روی دست مانده‌اش را بفروشد. درواقع می‌خواهند برنج را به قیمت ارزان بخرند تا در فروشگاه‌های خودشان به قیمت روز بفروشند.»رمضانی نیا اضافه کرد:«یک مجموعه ای شکل گرفته به نام حمایت از تولید کنندگان و وارد کنندگان ، خوب این نام برای من تولید کننده منطقی نیست. نمی شود یک انجمن سیاست هایی داشته باشد که هم از منافع تولید کننده دفاع شود و هم وارد کننده. حق داریم به چنین رویکردی شک داشته باشیم. ما به عنوان فعالان و تجار برنج اصلا نمی‌دانیم چه کسی به اینها گفته که برای برنج تصمیم بگیرند. اینگونه اقدامات به نفع کشاورز و تولید کننده یا حتی توزیع کننده نیست. به نظر من دوستان دست روی محصولی گذاشته‌اند که سنتی بوده و سنتی اداره می‌شده است. دوستانی هستند که بیش از 20، 30 سال کارخانه‌ شالیکاری داشته و دارند و حالا این آقایان آمده‌اند کارخانه‌های بزرگ تجهیزکرده‌اند که شلتوک‌های دیگران را مال خود کنند. پشت پرده خرید همه محصولات همین مسائل و منافع دیگر است. مگر می‌شود و مگر مردم مازندران اجازه می‌دهند؟ تقریبا 330 کارخانه شالیکوبی در بابل داریم که اینگونه که آقایان تصمیم گرفته‌اند، همگی باید تعطیل شود؛ پس تکلیف معاش و خانواده آنها چه می‌شود؟ مطمئن باشید تولید کنندگان و شالی کاران در منطقه این روند را نمی پذیرند. درخواست ما این است که بررسی و دقت بیشتری در مورد این افراد و فعالیت هایشان وجود داشته باشد چرا که چرخه اقتصاد برنج با اینگونه اقدامات آسیب می بیند و در منطقه می تواند مشکل ساز شود.